Fálkinn - 09.08.1965, Side 15

írfTSÖ>iiX
-Hótel
■oLKuhbll
HrcZ*o»«i- Wf',*$>**¥*
!<*/týplfc* Wí
S0V13 f)UUacfs'tt^a súyxt
-J-Þna $e*ici$st//»p£.—
^Olóbct eí K-T ChrjJa /ffor
™/*CLli oc,K*sí*ÍO rv»
/V»
KV*/</«/«ríiV yyiurtohuu^ar
‘Pe-fYon i a5oYK«iffí -

HljÓkrxtvElT «t»SS/^»S
LSTncor ypiei hé>ef^om
Sl o+/í uvsiínce.tti'%.
unni og búsettur í Blönduóssborg, þar sem er kvenna-
skóli, plastbátar framleiddir og Byggða trygging hefur
heimili, sem Jónas sagði mér að tryggði bíla með hag-
kvæmari kjörum en önnur tryggingafélög. Ekki upp-
slýti hann mig samt um það, hvort hann væri hiut-
hafi, enda búinn að tryggja minn bíl.
Doddi í Stóra-Gerði átti trukkinn. Hann heitir Þórð-
ur Eyjólfsson og á bezta bíl á landinu (birt án ábyrgð-
ar!). Doddi er bróðir Halldórs, sem þeir þekkja sunn-
anmenn. Hann er líka fjallagarpur, sem hefur oftsinnis
svamlað á bílum yfir Tungnaá og önnur skaðræðis-
fljót. En Doddatrukkur hefur drif á öllum hjólum. Það
er hægt að læsa drifunum. Auk þess hefur hann á-
moksturskrana og talstöð. Svo engan skildi undra
þótt við bærum virðingu fyrir véltækninni, því svo var
að sjá sem bíllinn kæmist yfir allt.
Dodda trukk um fen og flár
fráleitt lukkan brestur,
raulaði einhver fyrir munni sér, þegar silungsvatn var
heimsótt, sem ekki virtist aðgengilegt hverjum sem
væri.
Bíllinn var notaður til að bera í veginn, þar sem
þurfa þótti og rífa burt björg í félagi við hefilinn. Eins
þótti talstöðin koma í góðar þarfir. Það var oftast hægt
að komast í samband við einhverja einhvers staðar!
Auk þessara fjögurra aðalmanna, sem þegar hafa
verið nefndir, voru þrír óbreyttir: undirritaður, og
Gunni og Palli. Gunni keyrði jeppann, sem hafður
var í snúninga.
Fyrstu tvær næturnar á framleið var gist í leitar-
mannaskýli á Kolkuhól. Þar er gamall kofi, hlaðinn
úr torfi og grjóti. Hann er nú aflagður. Reist hefur ver-
ið myndarlegt timburhús, járnvarið með mörgum koj-
um og viðbyggðu hesthúsi.
Heyrzt hefur að reimt þyki á Kolkuhól. Hafi sést þar
unglingsstrákur á ferli, og hafi stundum fleiri en einn
séð hann í einu. Ekki var frítt við að við yrðum varir
við töluverðan hávaða, högg og skruðninga, en hér er
engin ábyrgð tekin á, að um hafi verið að ræða yfir-
náttúrleg hljóð! Þó hittum við seinna tvo menn, sem
voru að leita að mink og ref á heiðinni. Staðfestu þeir,
að mikil brögð væru að reimleika á Kolkuhól og hefðu
gangnamenn oft séð Móra, hefði hann meira að segja
sézt ásamt einhverju farartæki, einna líkast traktor!
Ekki var laust við að þessari meinlausu hrollvekju væri
fyrst og fremst ætlað að ná eyrum ungu mannanna í
hópnum.
Það var óróleiki í kokknum, sem varð að dvelja
„heima“ næstum daglangt. Sögðum við það stafa af
hræðslu við nábúann, hverju hann neitaði, og bar fyr-
ir nokkurn óþokka á starfsgrein sinn. Er við komum
heim í mat seint á öðru kvöldi, þrumaði hann:
Hér við Kolku-kvíslar ból
kafinn píslarverki
einn ég sýsla á eyðihól
undir Gísla merki.
En ekkert mark var tekið á kokknum. Jónas heimtaði
fjallagrasagraut og aðrir höfðu allt á hornum sér yfir
kaffinu, sem þeir kváðu baneitraðan óþverra.
í framhaldi þessa var gerður svofelldur matseðill,
sem hengdur var upp til eftirreytni í framtíðinni:

MATSEÐILL
— Hótel Kolkuhóll —
Hraðsoðnir bleikjumagar la/Galtabóls
III
Söng fjallagrasasúpa (Jonasencissuppe)
III
Glóðarsteikt andalifur með káli og kvistum.
III
Kryddaðir murtuhausar.
III
Petroníusarkaffi.
III
Hljómsveit hússins leikur með höggum og slög-
um til miðnættis.
///
Nú sannfréttist það, að skömmu áður en lagt hafði
verið á heiðina, hafði Jónas átt sextugsafmæli. Var þá
Doddi og trukkurinn.
FALKINN
15