Fálkinn - 30.08.1965, Side 29

af djúpum svefni, og settist i
stóra stólinn sin. „Jæja þá,“ sagði
hann. „Við skulum ganga tii
verks.“
„Mín skoðun er sú,“ sagði
Todd hressilega, „að þriggja ráð-
stafana sé þörf. Fyrst kallarðu
Scott hingað og rekur hann úr
embætti. í öðru lagi sendirðu
öllum herstjórnarstöðvum skeyti
með tilkynningu um lausnar-
beiðni Scotts og fyrirskipar að
engir herflutningar megi eiga
sér stað næstu tvo sólarhringa
án þíns samþykkis. 1 þriðja lagi
sendirðu Rutkowski hershöfð-
ingja í þessa stöð með fyrirmæl-
um um að leggja hana niður
tafarlaust."
„Þetta er rétt,“ sagði Ciark.
„Og ég myndi fela Rutkowski
að skipa svo fyrir að herflutn-
ingavélarnar hreyfi sig ekki af
jörðinni í Fort Bragg — að við-
lögðum herrétti, ef hann telur
þess með þurfa."
„Auðvitað verðum við að skýra
Barney frá öllu saman,“ sagði
Lyman.
Casey strauk lófanum yfir
snöggklippt hárið. „Herra for-
seti,“ sagði hann. „Mér er ekkert
um að hallmæla hershöfðingja,
en þú værir í mun betri aðstöðu
ef þú vikir Hardesty hershöfð-
ingja líka úr embætti og fælir
Rutkowski hershöfðingja völd
hans. Þá gæti hann skipað fyrir
af fullum myndugleik.“
,.Það hef ég þegar ákveðið að
gera, Jiggs,“ svaraði Lyman.
Casey lá fleira á hjarta. „Herra
forseti, ef ég má komast svo að
orði þá finnst mér það væri
viturlegt ef þú hringdir sjálfur
I alla yfirforingjana á herstjórn-
arsvæðunum sem taldir eru upp
í Preaknessskeyti Scotts hers-
höfðingja. Bara til að segja þeim
að viðbúnaðaræfingunni sé af-
lýst og þeir skuli bíða átekta
þangað til frekari fyrirskipanir
berist."
„Það skýtur þeim skelk í
bringu,“ sagði Clark og kímdi.
„Æðsti yfirboðari hersins aflýs-
ir viðbúnaðaræfingu, sem þeim
er ókunnugt um að hann viti af
og sem þeir eiga ekki að vita
að standi til.“
„Ég held Casey hafi líka rétt
fyrir sér um þetta," svaraði Ly-
man. „Chris, skrifar þú þetta
allt saman hjá þér?“ .
Todd þurfti ekki að svara.
Hann var önnum kafinn með
stóru, gulu blokkina og ánægju-
svipur var á andlitinu.
„Jæja," sagði Lyman, „þá er
komið að þvi sem ég vonaði að
aldrei þyrfti að gérast. Ég verð
að játa að ég hef enga trú á
að okkur heppnist þetta. Ég er
hræddur um að á mánudag liggi
við uppreisnarástandi í landinu.
ímyndið ykkur bara Scott í sjón-
varpinu."
„Þú þarft að bæta einu á list-
ann, Chris," sagði Clark. „For-
setinn verður að hringja í for-
stjóra RBC og fá hann til að
gera sér þann persónulega greiða
að aflýsa dagskrá MacPhersons
á morgun."
„Það er rétt," sagði Lyman.
Hann reis á fætur á ný og gekk
út að glugganum. Það var eins
og tjald félli milli hans og hinna
mannanna í herberginu. öðrum
finnst þetta svo einfalt, hugsaði
sagði hún, „en það er maður
niðri sem staðhæfir að hann
verði að hitta þig þegar í stað.
Hann heitir Henry VVhitney.'
Rödd einkaritarans skaif. „Hann
er aðalræðismaður okkar í
Madrid."
Fjölbreytt úrval af
Ijosmyndavórum
svo sem
Zeiss Ikon, Pentax, MAMIA. YASHICA, KONICA,
VOIGTLÁNDER og AGFA
myndavélar
8. mm kvikmyndavélar frá
BELL og HOWELL Kr. 6711
LJÓSMYNDAPAPPÍR frá
LEONAR og ILFORD
Sýningartjöld á fæti
120x120 (perlu) kr. 1.232.-
NEGATIV-ALBUM (sænsk).
fyrir 6x6 eða 35 mm kr. 237.-
Kornið — Hringið — Skrifið
SÍMI 21556.
Fótohúsið
Garðastræti 6.
hann, en það tekst bara ekki.
Honum varð -litið á súlnaröð
minnismerkis Jeffersons. Var
það ekki Jefferson, hugsaði
hann, sem sagði: „Ég nötra af
ótta um land rnitt?" Nú veit ég
við hvað hann átti. Hefði ég
undir höndum skeifileg sönnun-
argögn um þetta samsæri, gæti
allt heppnazt, mér tekizt að losa
mig við Scott í kyrrþey, haft
deiluna um sáttmálann fyrir á-
tyllu og þjóðin fengi aldrei neitt
að vita. En á þennan hátt? Með
þessu móti er ekki nema einn
möguleiki af þúsundi á að við
berum hærri hlut. Ekki einu
sinni Ray skilur það.
Hann stóð enn úti við glugg-
ann, þegar Esther kom inn.
„Afsakaðu, herra forseti,"
Föstudagur kl. 4 e.h.
Henry Whitney hafði varið
tuttugu árum ævinnar til að
temja sér að fara aldrei hjá sér
og láta engin geðbrigði i ljós
hvað sem að höndum bar og hvar
sem hann var staddur. En nú
var hann hingað kominn eftir
tryllingslegt ferðalag frá La
Granja um Madrid og New York
til Washington, í einkaíbúð for-
seta Bandarikjanna, óbeðinn, ó-
boðinn og utan við rétta boðleið.
Hann elti ungfrú Townsend gegn-
um forsalinn með hvelfda þak-
inu.
„Forsetinn er í Monroe-her-
berginu," sagði hún og vísaði
honum inn um dyr. „Herra for-
seti, hér er herra Henry Whitn-
ey.“
Jordan Lyman kom fijötlega
á móti honum með frarm'étta
hönd.
„Gott að sjá yður, herra
Whitney." Ákafa gætti í rómn-
um ,,Er það eitthvað um Paul
— Girard?"
„Já, herra minn Það er út af
herra Girard. Ég veit ekki, herra
minn, hvernig ég á að skýra yður
frá þessu. Ég held að það sé bezt
að ég fái yður það bara.“
Whitney lét þunna skjala-
möppu sína standa á stól, opnaði
lásana og tók upp beyglað síga-
rettuveski úr silfri.
Lyman næstum hrifsaði það
af honum. Hann opnaði það með
erfiðismunum og tók upp tvær
samanbrotnar pappírsarkir guln-
aðar af hita en að öðru leyti
óskaddaðar. Hann leit yfir þær
í skyndi og marg las svo ein-
stakar málsgreinar. „Fáið yður
sæti,“ sagði hann. „Hafið þér
lesið þetta?"
„Já, herra minn.“
Whitney sat vandræðalegur á
stól með sveigðu baki hinum
megin i herberginu, og Lyman
virti þennan grannvaxna, rauð-
hærða mann fyrir sér af vin-
gjarnlegri forvitni þess sem
langar til að kynnast bláókunn-
ugum manni sem gert hefur
honum óvæntan greiða. „Skiljið
þér það?“ spurði hann.
„Ekki til fullnustu, herra
minn. Ég varð bara að leggja
saman tvo og tvo. En mér fannst
það hlyti að vera — þýðingar-
mikið fyrir yður að fá það i
hendur."
„Rædduð þér það við nokkurn
mann?“ spurði Lyman. „Eða
sýnduð þér það nokkrum?
Kannski ambassadornum?"
„Nei, herra minn, ég hefði
kannski átt að gera það, en ég
gerði það ekki. Enginn hefur
séð þetta nema þér og ég. Þetta
plagg virtist aðeins ætlað aug-
um viðtakanda. Ég er viss um
að spánska lögreglan leit aldrei
í veskið, og ambassadorinn veit
ekki einu sinni að ég er hér.
Ég býst við að farið sé að sakna
min.“
Lyman kom blöðunum var-
færnislega fyrir í sígarettuvesk-
inu og stakk því í vasa sinn,
Hann settist við hlið Whitney.
„Segið mér fyrst frá Paul,"
sagði hann. „Var hann ... var
það
„Herra forseti, líkin voru öll
brunnin.” Svo bætti hann við,
þegar hann sá svipinn sem kom
á andlit forsetans: „Ég er viss
um að það tók fljótt af. Við
áreksturinn."
Lyman horfði út um glugg-
ann. „Við vorum mjög nánir vin-
ir,“ sagði hann og sá andlit
Girards fyrir sér. Svo knúði
hann sig til að halda áfram að
ræða það sem fyrir lá. „Ég þarí
ekki að segja yður, að þetta er
þýðingarmesta skjal sem nokk-
Framh á bls. 38.
FALK.I NN
29