Fálkinn - 20.09.1965, Síða 5

1 kringum sautjón hundruð böm hóíu sína fyrstu skólagöngu i byrjun september, um 1400
í skólum Reykjavíkurborgar og um 300 í einkaskólum. í skólum Reykjavíkurborgar er hópnum
skipt niSur í 57 deildir og bömin fá 17—18 tíma kennslu á viku og það þýSir a3 þa3 þarf eina
30 kennara til a3 frœða þennan hóp og ala hann upp í góSum siðum. Skólar borgarinnar eru
nú 13 talsins og innan tíSar tekur sá 14. til starfa — bamaskóli í Hvassaleiti, en hann verSur
byggóur í áföngum. Við bamaskólana eru nú starfandi um 280—290 fastir kennarar, a3 skóla-
stjórum meStöldum, og um 50 stundakennarar.
Við fengum þá hugmynd hér á Fálkanum aS fylgja tveim sjö ára börnum í skólann þegar
þau mœttu í tíma í fyrsta skipti. Fyrir valinu varS Langholtsskólinn, en í kennaraliSi hans er
HreiSar Stefánsson frá Akureyri, þekktur smábamakennari og barnabókarhöfundur, og segir hann
frá því í viStali hvernig hann kennir litlu bömunum aS átta sig á þessum nýja heimi — skólanum.
verða samferða, en hún verður að bíða þangað til Auður
er búin að kveðja mömmu sína. Svo er haldið af stað, en
rétt fyrir utan húsið hittir hún vinkonur sínar, Hrund og
Eddu, sem eru afskaplega brosmildar og forvitnar. Þær
eru orðnar 8 ára.
Þegar við komum að skólanum tekur Hreiðar Stefáns-
son kennari á móti Auði og heilsar henni með virktum,
því að hann á að kenna henni í vetur og næsta vetur.
Þar hittir hún líka bekkjarbróður sinn Ólaf, sem við fylgd-
um frá Álfheimum 38.
Nú kemur yfirkennarinn og les upp nöfn þeirra barna
sem eiga að vera hjá Hreiðari og Auður og Ólafur hverfa
inn í skólann ásamt bekkjarsystkinum sínum.
ALVEG NÓGUR TÍMI...........................................
Það var mikið um að vera á heimili Guðmundar Björns-
sonar, verkfræðings og konu hans þann 4. september sl.
Og það ekki að tilefnislausu, því yngsti sonur þeirra hjóna
var að stíga stórt spor á sinni lífs- og framabraut. Hann
var að fara í barnaskólann í fyrsta skipti.
Þegar okkur bar að garði sat Ólafur í eldhúsinu og borð-
aði hafragraut. Þau hjónin buðu okkur upp á kaffi og kök-
ur í stofunni, og Ólafur settist inn til okkar og sýndi okk-
ur skólatöskuna og pennaveskið. Hann var vissulega eftir-
væntingarfullur, enda var það ekki smávægilegt sem átti
að ráðast innan nokkurra mínútna: Kennari og bekkjar-
félagar í 6 ár, og þeir jafnvel lengur.
Ólafur var ’ tímakennslu í fyrra, og er því orðinn flug-
læs. Hann sagði, að sér hefði fundizt gaman í tímakennsl-
ri
I'
}
unni, sem þó var frekar leikskóli en bókalærdómur. Hann
sagði að það hefði ekkert inntökupróf verið fyrir barna-
skólann, en hins vegar hefði verið vorskóli í Langholts-
skólanum, og líklega væri það frammistaðan þar, sem væri
látin ráða, þegar raðað er í bekki.
Vissulega vildi Ólafur ekki koma of seint svona fyi'sta
daginn, svo við lögðum tímanlega af stað. Frúin hjálpaði
Ólafi i frakkann. Og þau hjónin fylgdu syni sínum niður,
þar sem þau kvöddu hann með virktum, en hann lagði
af stað út í lífið.
Við Ólafur spjölluðum margt á leiðinni, og þá trúði
hann mér fyrir því að hann hefði svo sem ekkert á móti
því að fá Hreiðar Stefánsson fyrir kennara, en hann hefur
kennt eldri systur hans. Ólafur kvaðst ekkert vera búinn
að ákveða hversu langt skyldi haldið á námsbrautinni, og
benti réttilega á það, að tíminn væri nógur.
Þegar í skólaportið var komið hitti Ólafur kunningja
sinn, en sá átti að fara í ellefuárabekk, og hafði mætt i
skólann um morguninn. Kunninginn lagði Ólafi lífsreglurn-
►
Edda voru
brosmildar
og forvitnar.
Þarna er Ólafur í síðasta skipti áður en hann leggur af
stað út í lífið. Aðdáunarsvipurinn Ieynir sér ekki á andlit-
um foreldranna.
f .:■ ’
Hrund og