Fálkinn - 20.09.1965, Side 33

• Hvar er til kona
Framh. af bls. 30.
— Ég veit ýmislegt meira:
Þér eigið dóttur sem stundum
kallar yður „Knut“, en ekki
pabba, að talan þrír kemur
þrisvar fyrir í bílnúmerinu
yðar,: og að yður þykir gott að
borða buff og lauk.
— Þér hljótið að þekkja
mig annars staðar frá?
— Já, það geri ég, því að
við erum nágrannar. Við mæt-
umst oft á götunni, ég geng
oft framhjá bílaverkstæðinu
yðar og sé vinnukonuna yðar
oft í búðúnum í kring. Eigin-
lega ætti ég að vera móðguð
við yður yfir því að þér hafið
ekki tékið eftir mér.
— Það viðurkenni ég strax.
— Og þér getið verið vissir
um að ég varð forvitin þegar
þér svöruðuð auglýsingunni
minni.
— Og hvað svo?
— Og svo verðum við að
komast að raun um hvort við
eigum saman.
Ekki neita ég því að mér
féll konan prýðilega, hreifst af
lífsorkunni sem hún bjó yfir,
en satt að segja fannst mér
hún full aðsópsmikil fyrir
fertugan mann.
— Haldið þér ekki að ég sé
full gamall fyrir yður, sagði
ég varlega. Er fjórtán ára ald-
ursmunur ekki: full mikill fyrir
konu á yðar aldri.
Annars vissi ég að aldurs-
munur skiptir litlu, ef ekkert
var annað.
En hún var skarpskyggn og
sá mig í gegn.
— Verið ekki hræddur. Ég
ætla ekki að gabba yður út
í neitt sem þér viljið ekki sjálf-
ur. Það var bara allt of freist-
andi fyxir mig að svara bréfinu
yðar.
Við drukkum kaffið og svo
ók ég dömunni heim. Þessi
dagstund breytti ekki öðru
okkar á milli en því að nú
spyrjum við hvort annað þegar
við mætumst á götunni: Nokk-
uð að frétta? Það þýðir hvort
tími sé kominn til að óska til
hamingju.
DÓTTIR mín var farin að
kvarta yfir því að ég væri
lítið heima. Ég hitti fleiri döm-
ur frá hjónabandsskrifstofunni,
en var ekki hrifinn. í raun-
inni hafði ég aldrei haft neinn
áhuga á neinni þeirra er ég
hafði kynnzt nema Inger Lund.
Hún hafði lofað að skrifa, en
bréfið var enn ókomið. Þess

i. I -. ' -■-,■
DECOWALL- viðarþiljur
fullunnar og
tilbúnar
til uppsetningar.
Verðið mjög
hagstœtt.
Leitið nánari
upplýsinga
ARÐVIÐARSALAN S.F.
Þórsgötu 13.
Sími 11931.
vegna hringdi ég til hjóna-
bandsskrifstofunnar. Áður en
ég bar upp erindið sagði konan
sem svaraði:
— Já, þér viljið auðvitað
hitta aðra dömu, úr því að
ekkert varð úr þessu með frk.
Inger Lund. Við höfum aðra
möguleika fyrir yður.
— Hvernig vitið þér að það
varð ekkert meira með Inger
Lund?
— Hún hringdi hingað og
sagðist ætla að biðja okkur að
taka nafn sitt út af listanum
yfir hugsanleg eiginkonuefni.
Hún gaf ekki upp neina ástæðu.
Um níuleytið um kvöldið
hringdi ég í Inger. Ég vildi
vita fyrir vist hvort hún væri
hætt.
— Fr. Lund, byrjaði ég, haf-
ið þér slæma samvizku?
Þögn. Svo sagði hún:
— Þér eruð að hugsa um
bréfið sem ég lofaði að skrifa.
Það er tilbúið. Sannast að segja
var það tilbúið fyrir 20 mín-
útum. Ég skal setja það i póst
á morgun.
— En þá fæ ég það ekki fyrr
en hinn daginn. Ég hef betra
ráð. Ég kem og sæki það núna
strax.
— Svona seint, nei, ég get
ekki...
Hvað hún gat ekki veit ég
ekki, því að ég lagði á og ók
rakleitt heim til hennar. Ég
hringdi og hún svaraði strax.
— Hér er ég, másaði ég. Fæ
ég nú bréfið til Knut Storm?
— Komið inn.
Hún bauð mér inn i stofu
búna nýtízku húsgögnum, en
þarna var líka ýmislegt fleira
sem konur hafa lag á að finna
og gerir íbúðir hlýlegar.
Hún fékk mér bréfið og glas
af koniakki. Svo fór hún fram
í eldhús.
Ég byrjaði að lesa:
„Kæri Knut Storm. Ég
vona að þér hafið ekki látið
það fá neitt á yður hve ég
var döpur þarna um kvöld-
ið. Ég fór einhvern veginn
úr jafnvægi eftir þessar
ánægjulegu stundir sem ég
átti með yður. Það er svo
langt siðan ég hef skemmt
mér
Meira þurfti ég ekki að lesa
Það þurfti ekki mikla skarp-
skyggni til að greina hina duldu
ástarjátningu sem lá að baki
orðanna.
Ég fór fram í eldhúsið. Við
urðum strax sammála.
— En ég verð að biðja dótt-
ur þína um leyfi til að giftast
þér. Hún þarf að segja síha
meiningu lika.
Þær urðu strax góðir vinir.
Eitt verður þú að segja mér,
sagði ég. Hvers vegna léztu
taka nafn þitt út af listanum
hjá skrifstofunni?
— Viltu geta?
— Nei, segðu það sjálf.
— Af því að mér varð strax
Ijóst að ég vildi þig eða engan
annan.
FALK.I NN
33