Ljósberinn - 01.08.1940, Blaðsíða 18

134
LJÓSBERINN
Lóuegg í hreiðri.
Vænqbvotln fóa.
Ó, hvað mig langar, litli fuglinn minn,
að launa þér mi fagra sönginn þinn,
er liggur þú með litla vœnginn brotinn
á lófa mínum, krajta’’ og ráða þrotinn.
Þú skelfur, — ó, hve angist þín er sár!
En aldrei fella loftsins börnin tár, —
eg veit, að saml þeim engu, engu síður
en okkur hinum foldarbörnum svíður.
Þú heyrir lctt í lofti vœngjablak
og Ijúflings-málið: systra þinna kvak; —
þú starir, starir, hrœdd við mig og heiminn,
í himinblámans víða, frjálsa geyminn.