Ljósberinn - 01.09.1957, Page 9
geymi, sem snerist, og svo var hægt að skjóta
með henni að minnsta kosti hundrað skotum
í röð. — Ég hef bara engar hvellhettur! sagði
Árni. Síðan bætti hann við, eins og hann
hefði lesið hugsanir Leifs: — Ég fékk hana
senda frá frænda mínum í Ameríku!
Leifur var í huganum kominn langt burt
frá Árna. Hann var í tryllingslegum bardaga
við hundruð Indíána, en vegna þessarar hrað-
skota-byssu, gat hann bjargað sér.
— Viltu kaupa hana? spurði Árni skyndi-
lega. — Þú getur fengið hana fyrir þrjátíu
krónur. Það er mjög ódýrt! Þú getur séð, að
hún er næstum því ný, og hún kostar að
minnsta kosti hundrað krónur. En það verður
að vera í dag, því að á morgun verður hún
eflaust farin! Ég vil fá peningana strax. Þú
getur komið hérna í kvöld og sagt annað-
hvort af eða á!
Á leiðinni heim var Leifur að leika sér að
nýja vasahnífnum, sem honum hafði áskotn-
azt svona auðveldlega og skyndilega, en hug-
urinn snerist um skammbyssuna. Ó, hve
hann langaði mikið til þess að eiga svona vopn.
Ó, hve hann mundi geta leikið sér með það
úti í garðinum! Læðast hljóðlega að Indíána-
herbúðunum og svo . . . ! En hann átti ekki
þrjátíu krónur. Hann fékk tíu krónur í vasa-
peninga á viku, ef hann mundi eftir að inna
af hendi smáskyldustörfin heima, að gefa
hænsnunum hreint vatn, safna inn eggjun-
um, fóðra kanínurnar og því um líkt. Það
kom ekki til greina að fá peningana lánaða.
Hann mundi fá eindregið nei.
Leifur var niðursokkinn í hugsanir sínar,
er hann beygði inn í trjágöngin, en nam allt
í einu staðar, starði niður fyrir sig og ætlaði
ekki að trúa sínum eigin augum.
Fyrir framan hann, í hjólförunum eftir
stóru dráttarvélina, lá spánný, brún leður-
budda.
Leifur tók hana upp. Alveg ný, mjúk og
angandi leðurlykt.
Iiann horfði lengi á hana, áður en hann
opnaði hana.
í henni var hundrað-krónaseðill, og þrír
tíu króna seðlar. Hundrað og þrjátíu krónur
samtals!
Hugsanirnar þyrluðust um í höfði Leifs!
Hundrað og þrjátíu krónur! Skammbyssan?
Nei, því að maður má ekki eiga það, sem mað-
A ÖLDUM HAFSINS
II____________ _____________
Þessi einkennilegu skip sjást oft á siglingu
við Sulueyjar á Filippseyjum. Það, sem vekur
mesta furðu, eru hin geysi stóru segl, sem oft
eru ákaflega litskrúðug. Skipin eru útbúin
með einskonar flotholtum á bæði borð svo að
þau hvolfi ekki. Á slíkum skipum sem þessum
silgdu sjóræningjar áður fyrr á milli eyjanna
og rændu og rupluðu. Nú sigla þau friðsöm
til mikils augnayndis fyrir áhorfendur.
ur finnur. Það á að skila því til lögreglunnar.
Já, en ef hann fengi nú lánaðar tuttugu krón-
urnar, þá gæti hann keypt skammbyssuna af
Árna, og þegar hann hefði unnið sér inn pen-
ingana eftir tvær vikur, gæti hann skilað
buddunni með góðri samvizku?
Hann stakk buddunni hægt niður í buxna-
vasann og gekk mjög hugsandi upp að býlinu.
Faðir Leifs var ekki heima, og móðir hans
var önnum kafin við að sjóða niður plómur,
svo að Leifur komst óáreittur inn í herbergi
sitt. Hann fleygði sér á rúmið sitt og sökkti
sér alveg niður í drauma um skammbyssuna
dásamlegu.
— Hvers vegna ekki að nota tækifærið?
var hvíslað í eyru hans. — Þú hefur pening-
ana, pabbi er ekki heima, mamma á annríkt,
og eftir tvær vikur getur þú látið peningana
í budduna aftur. Það er ekki þjófnaður!
Leifur spratt á fætur, og honum fannst
buddan vera logandi heit við lærið á sér. Svo
læddist hann út gegnum garðinn og tók á
rás áleiðis til Árna.
— Hefur þú peningana? spurði Árni efa-
blandinn og smellti ákaft með gikk skamm-
byssunnar.
Leifur ætlaði að svara, en fann einhvern
kökk í hálsinum, sem hann varð að kyngja
LJDSBERINN
»7