Ljósberinn - 13.11.1926, Page 4

364
LJÓSBERINN
Börnin í frumskóginum.
(Pýtt handa »Ljósberanum« úr »Hjemmet«)
XI.
Heimkoman með Ólaf litla.
Nokkrum dögum síðar, hengdu þau körfu sína í
olíupálma skömmu fyrir sólarlag. Þau ætluðu að
steikja sér læri af villisvíni. Þau hofðu síðasta kast-
ið ekki séð svo fátt af villisvínum og þótti það vera
vottur þess, að þau væri komin nærri kornekrum,
því þar hafast þau svín helzt við og róta oft í ekr-
unum og skemma.
Örninn sat á körfunni, Páll og Eli söfnuðu kvist-
um í bál, en Bambo át lauf af grænum runnum.
Þá heyrðu þau að örninn flaug upp í olíutréð og
barst þeim þá þegar ógna óp og skrækir. Þetta hljóð
var svo óvenjulegt, spruttu þau því upp úr körfunum
og héldu á hljóðið.
Hvað sáu þau?
Ekki nema það, að örninn sat á grein fyrir fram-
an hvítt, nakið barn og æpti undarlega hásum manna
rómi, og baðaði út höndunum í hvert skifti, sem
örninn hjó í það bogna nefinu. Ilærra uppi sat
Spimpansi og vældi og var með því að hvetja litla
snáðann til að bera vörn fyrir sig.
Alt í einu rak Eli upp hljóð, og í einum svip rak
hún örninn burt af greininni og greip litla barnið á
arma sér. Sjimpansinn lét illa og varpaði sér óður og
æfur niður á greinina. En Páll skaut hann og féll
hann þá brátt dauður niður; skotið kom í brjóstið.