Ljósberinn - 12.04.1930, Blaðsíða 6

118
LJ OSBERINN
p Fyrir landið og þjóðina |
Á Eftir Bjarna Jónsson kennara &
I . |
Sídu-HaJIur Porsteinsson.
Hallur bjó að Pvottá í Álftafirði eystra.
Bað er fyrst frá honum sagt, að hann
lagði Parigbrandi lið, er heiðnir menn
bönnuðu að eiga kaup við hann, af pví
að hann var jafnframt sendur til að
boða kristna trú. Ilallur reið til skips
og bauð Pangbrandi og mönnurn hans
heim til Pvottár. - Pangbrandur pakkaði
honum. Á Mikaelsmessu urn haustið (29.
sept.) söng Pangbrandur messu í tjaldi
sínu og hafði mikið við, pví að hátíð
var mikil.
»1 hverja minning heldur pú pennan
dag?« spurði Hallttr Pangbrand.
»Mikael engill á daginn«, sagði hann.
»Hver rök fylgja engli peim?« spyr
Hallur.
»Mörg«, svarar Pangbrandur, »hantr
skal meta allt jiað, sem pú gerir, bæði
gott og illt — og er hann svo inisk-
unnsamur, að hann metur allt pað ineira,
sem vel er gert«.
Hallur mælti: »Eiga vildi ég hann að
vin«.
»Pað munnt pú mega«, segir Pang-
brandur, »og gefst pú honum pá í dag
nteð Guði«.
»Pað vil ég pá til skilja«, segir Hall-
ur, »að pú heitir mér pví fyrir hann,
að hann sé pá fylgjuengill tninn».
»Pví mun ég lieita pér«, segir Pang-
brandur. Tók Hallur pá skírn og öll
hjú hans.
Pessi sinásaga sýnir, hvernig kristni-
boðið fór fratrt í pá daga aö hætti
kapólskra manna, pví peir trúa mjög á
vernd engla, sem parna komu pá í stað
verndarvætta peirra, som heiðnir menn
höfðu áður trúað á.
Síðan boðaði Hallur kristni með Pang-
brandi par eystra.
Næst er sagt frá kristnitökunni á al-
pingi árið 1000.
Pingheimur tvískiftist. Heiðnir menu
og kristnir kusu sinn manninn nvorir
til að stjórna pinginu, og kusu pá kristnir
menn Hall af sinni hálfu. Horfði pá til
mikilla vandræða. Pá hugkvæmdist Ilalli
pað ráð, sem síðan dugði til sigurs
kristninni. Hann fór á fund pess manns,
er heiðnir menn höfðu kosið að forseta
alpingis, Porgeir goða frá Ljósavatni og
keypti af honuin fyrir fult forsetakaup
eða lögsögumannskaup, sent pá var
kallað, að segja upp lögirt fyrir báða
flokkana, er svona var konrið, og var
pað pó áhætta mikil, pví að Porgeir
var heiðinn.
Porgeir gekk að pessu. Lá hann all-
an pann dag og breiddi feld á höfuð
sér, svo að enginn mælti við hann. En
á priðja degi gengu menn til Lögbergs,
pá beiddi Porgeir sér hljóðs og mælti:
»Svo lízt mér, setn málum vorum sé
komið í óvænt efni, ef vér skulum eigi
hafa ein lög allir. En ef sundur skift er
lögunum, pá mun sundur skift friðinutn
í landinu, og mun eigi mega við pað
búa. Nú vil ég spyrja heiðna menn og
kristna, hvort peir vilja ltafa lög pau
er ég segi upp«.
Pví játuðu allir. Hattn kvaðst pá vilja
að peir ynnu sér eiða að pví. Pví ját-
uðu peir allir og tók hann svo af peim
eiðinn að hætti heiðinna manna.
Pá sagði Porgeir:
»Pað er upphaf laga vorra, að menn
skuli allir vera kristnir hér á landi og
trúa á einn Guð: föður, son og heilagan
anda, en láta af allri skurðgoðavillu —
bera eigi út börn«.
Pegar Porgeir hafði sagt upp pessi