Ljósberinn - 12.04.1930, Blaðsíða 7

119
LJOSBERINN
lög sín, póttust heiðnir raenn mjög
sviknir vera. En þó var trúin pá leidd
í lög og allir menn kristnir gerðir hér
á landi. Fara raenn við pað lieim af
I'ingi-
Pessi inálalok sýna, að Guð var með
hinum kristnu. Peir Njáll og Gestur
munu báðir hafa verið í hópi hinna
kristnu og margir aðrir ágætir menn,
sem kallast mega frumgóði kristninnar
hér á landi.
Hallur var sannnefndur hamingju-
maður. Öllum peim, sem unna kristinni
trú í kæru föðurlandi, verður hann kær
á ineðan landið byggist.
----—-----------

yegunt
uorsius.
Xl Ljósin í Revkjavík.
1 höfuðstaðnum eru mörg heimili, er
öll annast um að eiga eitt eða fleiri
Ijós til pess að burtrýma vetrarmyrkrinu.
Á götum borgarinnar eru og mörg
ljósker, er gera vegu vora bjarta, pó á
sér stað að nokkur peirra eru um stund
Ijóslaus, og valda pví oftast veður, sem
hrista og hrjá Ijóskerið, svo á pví
slokknar, og dimman nær par að njóta
sín, en sem betur fer eru slíkir atburðir
fremur fátíðir.
Ef vér ferðumst útfyrir borgina að
vetri til, og komum ekki heim fyrr en
að kvöldi, pá sjáum vér, löngu fyrr en
heim er komið, bjarmann upp af borg-
inni og hið yðandi ljósahaf. En stundum
líka á sóllygnum sumardegi, sér ferða-
maðurinn svartann kolamökkinn hylja
mikinn hluta borgarinnar, unz hann
sjálfur færist nær og verður eins og
samgróin kolareyknum. Pessar andstæðu
myndir eru auðsæjar, og virðast daglega
ekki mikill viðburður; en af peiin má
pó mikið læra. Börn og unglingar, upp-
komið og aldrað fólk! Ilversu göfugt
hlutverk er oss öllum ætlað. Eins og
rafstrauinurinn preytir sitt skeið í gegn
um kolapræóina í perunum og gerir pær
bjartar, pannig prýstir siðgæðisstraumur
guðlegs eðlis sér gegnum líf vort og
gerir pað bjart, svo vér getum lýst
sjálfum oss og öðrum, nema svo sé að
hretviðri spillingarinnar hafi náð tökum
á oss.
Hvað er gert við perurnar, pegar
kolapráðurinn slitnar eða flækjist úr
sambandi? Þeim er fleygt í sorpkassann.
Hvar lendum vér, ef vér slítum sam-
band vort við góða og göfuga aflstrauma,
er lýsa eiga upp guðsmynd vora. Yér
lendum í sorpkassa inannfélagsins. En
sem betur fer: »Hinn mikli myndasmið-
ur, sinn málm hann bræðir skýrt, hann
situr við sína deiglu* 1, og silfrið bræðir
hann dýrt«. — Og hverjar eru pessar
deiglur Drottins? — Ég og pú, allir
menn og konur, yngri og eldri. Ilversu
oft er á oss kallað, pegar Drottinn parf
að nota deiglur sínar. Tökum eitt lítið
dæmi af mörgum, sein fyrir hendi eru.
Yér hittum fyrir ósiðsaman ungling.
1 stað pess að auka ósiðprýði hans,
annaðhvort með pví að ala á honum,
eða jafnvel ráða oss í samvinnu við
hann, niunum vér eftir pví að vér erum
deiglur Drottins, sem eiguin í hans nafni
að hreinsa silfrið frá soranum, vér finn-
1) Deigla er lítið ker, sem málmar eru látn-
ir í og brœddur ,yfir eldi.