Ljósberinn - 12.04.1930, Blaðsíða 8

120
LJOSBERINN
um eld kærleikans verma oss, vér íinn-
um að pessi soraði unglingur gæti hreins-
ast í skauti voru. Vér seilumst ofan í
sorpkassa mannfélagsins, tökum ungling-
inn við hönd vora, og með eldi kærleik-
ans náum vér silfrinu hans frá soranum.
Takist oss þetta, mun pað ekki aðeins
verða blessun fyrir hann, oss sjálfa og
pjóð vora, heldur einnig alheimsblessun,
því meiri fögnuður mun verða á himn-
um vfir einum syndara, sem bætir ráð
sitt, en yfir níutíu og níu réttlátum, sem
ekki purfa yfirbótar við. Á hvaða ald-
ursstigi sem vér stöndum, hvílir á oss
heilög skylda, að gera allt, sem í voru
valdi stendur til að eyða löstunum, en
efla siðgæðið, hreinsa silfrið úr soranum,
svo pað verði hæft í byggingu Guðsríkis.
Vér viljum að endingu spyrja. Hvar
eru allar deiglur Drottins? Draga pær
sig ekki í hlé, pegar eitthvað parf að
bræða, pótt pað jafnvel auðgert sé?
— Drottinn ríkir öllu yflr. —
Og um skyklu sérhvers manns,
svo sem ylur vorið vefur,
vaki eldur kærleikans.
Litla stúlkan og maríuerlan.
Stúlkan:
Pú, litli gestur, lofaðu mér
að láta pig í búrið mitt!
Par eru ber og arfi grænn,
par á að vera bólið pitt.
Maríuerlan:
Nei, vina góð, ég pakka pér,
ég prái loftið hreint og svalt,
og betra og hlýrra er bólið mitt
en búr, pó væri úr gulli allt.
S t ú 1 k a n:
En heyrðu, veslings vinan mín,
pá veturinn að garði ber
og snjórinn móinn pekur jiinn,
er pér víst borgnara hjá mér.
Maríuerlan:
IJá svíf ég héðan langt, svo langt
í löndin suður græn og hlý,
en svo að vori vitja ég pín,
mín vinan kær, með söng á ný.
Stúlkan:
Hver leiðir, vinan litla, jiig
svo langan veg urn fjöll og sjó?
Nei, vertu heldur lijá mér kyrr,
í hlýju búri er sæld og ró.
Maríuerlan:
Mig leiðir Drottins líknarhönd
pann langa veg um fjöll og sjó,
og létta vængi ljær hann mér
að leita uppi sólskin nóg.
B. J.
Lausnir
á heilabrotum í 2. blaði
Rétta ráðningu sendu: Ingibjörg
Böðvarsdóttir, Grundarstíg 11, og
Björn Björgvinsson, Freyjugötu 6.
Mörgum þykir gaman að stafa- og orðaleik,
enda er pað góð æflng fyrir hugann. Nú eiga
lesendur Ljósberans að brjóta heilann um, hvern-
ig hægt sé að búa til alþekktan íslenskan máls-
hátt úr stöfunum sem eru í orðunum: skóli,
lcetill, rugl, melar, eg. Best er að skrifa hvern
staf á smámiða og færa pá svo til og' mynda
úr þeim orð, þangað til ykkur dettur í hug
málshátturinn.
Skýringar.
á felumyndum í 47. tbl. f. á. og 9. tbl. þ. á.
1 47. tbl.: Halda skal blaðinu þannig, að kjöl-
ur, þess snúi að rnanni; sést þá þjófurinn í
vinstri handarkrika lögregluþjónsins; hann er
með bófagleraugu.
1 9. tbl.: Haldið blaðinu þannig, að kjölur
þess sé niður (að manni), og sést þá mjalta-
konan standa lítið eitt neðar en á miðri mynd,
og nær hún hér um bil yflr hana þvera.
Prentsm. Jóns Uelgasonur.
K L J Á
L J Á R
J Á R N
A R N i