Ljósberinn - 21.03.1931, Blaðsíða 8

88
LJOSBERINN
vörum hennar. Gústi leit á hana. Þa(*
var eitthvaó dapurt í augum hans.
»Jú, eg er svangur, og haó er eg nú
svo oft, bannsett kerlingin hún María
gefur mér ekki svo mikió aó eta. Nei,
baó er nú eitthvaó annaó«.
»En af hverju ertu þá harna?«
»Hvar á eg aó vera? Hver vill hafa
aumingja eins og mig?« sagói Gústi
hálfkjökrandi.
Þá var Möggu allri lokió. »Vertu
ekki hryggur, Gústi minn«, sagói hún
meó grátstaf í rómnum. »Eg ætla að
biðja pabba og mömmu aó taka þig og
þá færóu nóg að boróa«.
Magga hafói ekki fyrr sleppt oróinu
en hana ióraói þess. Hún vissi aó það
mundi tæplega takast aó koma þessu
í kring.
Gústi horfói á hana. »Pabbi þinn
gerir þaó aldrei, eg' sé aó hann er
reióur vió mig, og hefi eg þó ekkert
gert honum«.
Magga horfói á hann. »Þú tókst pont-
una«, sagói hún lágt.
»Nú þaó er svona! Ætlió þió að kenna
mér um, ef þið týnið eóa gloprió ein-
hverju nióur. Þaó var gott aó þú iézt
mig vita, hvað þaó var. Já, þió vitió.
hvernig þió eigió aó hafa þaó vió mig,
af því aó eg er aumingi og á engan aó«.
»Þú átt Guó aó«, sagói Magga lágt.
»Guð aó?« sagói Gústi höstugur,
»ætli þaó sé ekki heldur ríka fó'kió,
sem á hann aó«.
Magga leit á hann hrædd og kvió-
in. »Góði Gústi minn, talaóu ekki svona
óguðlega, þú átt Guó að engu síóur en
aðrir, og svo skal eg vera góð við þig«.
»0g þú hefir nú alltaf verió mér
góó«, og dálítió blíóari hreimur var í
rödd hans.
»Þarna eru þá hestarnir þínir aó
koma á móti okkur«, sagói Magga. »Eg
ætla nú aó kveðja þig, en ef eg fæ
þabba og mömmu til að taka þig, ætl-
aróu þá ekki að vera góóur og blóta
ekki svona mikió?« Og Magga leit biój-
andi augum á hann, en Gústi var nú
ekki í því skapi að ræða lengur við
Möggu.
»Nú skaltu sjá, aó eg læt herjans
bikkjurnar hafa þaó«, sagói hann ujn
leió og hann hljóp af staó og veifaöi
beizlinu, sem hann var meó til henn-
ar. En reiólagið hans eftir það, er hann
komst á bak, sýndi .henni bezt, hve
erfitt yrói að gera úr honum góðan
mann.
»Þaö tekst, ef Guó vill«, hugsaói
Magga með sjálfri sér um leið og hún
hélt áfram. Hún var í vanda stödd.
Hvernig átti hún aó efna loforó sitt viö
Gústa gamla? Loks afréð hún að tala
fyrst vió móóir sína; hún var stilt og
gætin og fáskiftin, og Magga vissi, aó
ef hún tæki þaó í sig að vera á henn-
ar máli, þá mundi leikurinn unninn.
Frh.
—----------
Takmarkið.
Son minn, horf í sólarátt,
set þér snemma takmark hátt.
Það sem aórir gátu gert,
getur þú, ef djarfur ert.
Pétur Sigurósson.
PASSÍUSÁLMAR
HALLGRÍMS PÉTURSSONAR
hin nýja útgáfa, gefin út samhljóða frnmhand-
ritinu.
Verð: í fallegu shirtingsbandi (svörtu og
brúnu) aðeins 4 kr. í mjög snotru og sterku
imiteruðu skinnbandi (svörtu) kr. 6,50.
Sendir burðargjaldsfrítt hvert á land sem er
eftir pöntnn, með póstkröfu.
BÓKAVERZLUNIN EMAUS
PÓSTHÓLF 304. REYKJAVÍK.
Prentsmiðja Jóns Helgasonar.