Ljósberinn - 01.05.1936, Síða 12

98
LJOSBERIN N
Yorið.
Ungu vinir, lesendur Ljósberans!
Otgefandi Ljósberans hefir mælst til
þess, að ég segði nokkur orð við ykk-
ur, og af því að hann er vinur minn, og
ég ann Ljósberanum, langar mig að
verða við þessum tilmælum.
Nú nálgast vorið, sú blessaða og. ynd-
islega árstíð. Þá hefjast útileikir og úti-
störf, að minsta kosti fyrir flestum ykk-
ar. Þá er nú margt að sjá og margt að
læra. Þá eru langir og- bjartir dagar,
og öll náttúran end,urlifnar. Hver gras-
blettur grænkar, bl.ómin springa út og
breiða bikara sína út móti sólunni, tré
og runnar þekjast grænum blöðum, sem
einnig breiðast út móti ylgeislum sólar
og leitast við að teiga sem mest af ljós-
veigum hennar, til vaxtar og þroska
stofninum, sem ber þau.
Já, blassað vorið er vakningar- og
vaxtartími hins unga lífs. Þess vegna
segir skáldið:
Alt, sem ylgeislar bifa,
vill nú elska og lifa,
snertu hjörtu vor, sól,
syngið aldnir með ungum,
öllum hljómi frá tungum
vegsemd honum, sem vorið 61.
Það er einnig lærdómstími. Þá opnar
faðir lífsins og ljósanna hina miklu bók
náttúrunnar, sem svo ótal margt má
læra af, eins og segir í sálminum:
Guð, allur heimur, eins í lágu og háu,
er opin bók, um þig sem fræðii mig.
Já, hvert eitt blað á blómi jarðar smáu
er blað, sem margt er skrifað á um þig.
Reynið, börnin góð, að lesa sem mest
í þessari bók í sumar, gefið gætur að
hinni margbreyttu fegurð vorsins og
reynið að fylgjast með jóeirri miklu og
dásamlegu sköpunarsögu, sem þá gerist
á meðal jurta og dýra, sem í nálægð
ykkar eru.
Við skoðun og athugun þeirrar miklu
breytingar, sem verður við komu vors-
ins, þá minnist þess, að einnig þið er-
uð uppvaxandi gróður og að ykkur ber
að leggja stund á alt það, sem flýtir
fyrir ykkar andlega og' líkamlega þroska
og vexti.
Gefið gætur að blómunum, hvernig
þau vaxa, hvernig þau beygja sig og
breiða út blöðin, til ]>ess að sem mest
af sólargeislum geti fallið á þau, og vio
þetta þroskast ]>a.u og dafna og vinna
sitt ætlunarverk — það, að vera skoð-
endum sínum til unaðar og minna á,
hversu hagur hann er, sem náttúrunni
veitti magn til að framleiða svo dýrð-
legt listarverk.
Æskuárin eru vortími æfi ykkar. Þið
eruð vaxandi blómjurtir, foreldrum og
öðrum unnendum óumræðilega, dýrmæt,
og við ykkur eru bundnar vonir, meiri
og fegurri en við nokkuð annað á jörðu.
Gerið alt hvað þið getið til þess, að þær
vonir rætist. Notið vorið og sumarið,
notið ykkar æfivor til að safna þrótli
og þekkingu. Kynnið ykkur undur nátt-
úrunnar, sem hvarvetna blasa við, eink-
um á sumrin.
Og að síðustu, munið það, að Guð er
höfumdur allra þessara dásemdarverka,
sem þið sjáið, og að hann er faðir ykk-
ar, sem elskar ykkur miklu heitara en
nokku.r maður getur gert; hann hefir
gefið ykkur ódauðlega sál með hæfileik-
um til óendanlegra framfara og sívax-
andi þroska. Og hann, þessi ajgóði faðir,
ætlast til að öll I>essi margbreytta feg-
urð, sem birtist í náttúrunni, verði til
þess að göfga og fegra sálir barna sinna
og lyfta I>eim hærra og nær fegurðar-
takmarkinu.
Peim drotni, er gjörvalt skapti, skal
hver skepna vegsemd róma,
hans fagurt lof um fjall og dal
og foldar álfur hljóma.
Frh, á bls. 115.