Ljósberinn - 01.05.1936, Page 26

í garnJa stólnum sínum, með háa bakinu. Hún reis málað hús Ellenar frænku, í skjóli gömlu og stóru.
ekki á fætur 'þegar hann kom inn» Það voru mörg furutrjánna. Þarna var svo undursamlega hljótt.
ár síðan Ellen frænka hafði getað risið upp úr stól Hann nam staðar, stundarkorn, og litaðist um. Hvít-
sínum, hjálparlaust. Sannarlega hafði líf ’nennar ekki ur og djúpur snjórinn, sem lá eins og þykk og hlý
112
L JÖSBERINN
•*.< c *o
£ « s
3 fá
. i—<
> o