Nýtt kirkjublað - 01.07.1908, Blaðsíða 11

NÝTT KIREJUBtLAÐ
155
hlýtur svo að vera. Alt uppbyggingar-starf er meðfram “nið-
urrífandi“.
Þegar menn því tala um byltingarfíkn hjá hinum nýju guð-
frœðingum, um löngun til að umturna og kollvarpa, um skort
á lotningufyrir hinum kirkjulega kenningar-arfi o.s.frv., þá er það
skiljanlegt í mörgu tilliti, en nýtilkomið er það ekki fremur
en hrópyrðin um vantrú og kristindómsafneitun. Þeir verba
að hugga sig við það, að til siíkra meðala hefir verið gripið
á öllum timum, er mönnunum fanst lifið ríða á að keyra
einhverjar nýjar skoðanir niður í djúp ]>agnar og gleymsku, —
en jafnframt minnast hins, að það er alt af sannleikurinn,
sem sigrar um síðir. Mönnum getur að \ísu tekist að drepa
niður sannleikauum um stundarsakir eða að tefja fyrir viður-
kenningu hans. En sagan sýnir, að sá sigur stendur aldrei
lengi. Fyr eða síðar kemur sigurtími sannleikans, er hann
hlýtur almenna viðurkenningu, og allar hrakspár manna um
hinar skaðlegu afleiðingar hans verða sér til skammar.
Góðir menn, sem á vorum dögum eru að amast við
nýju guðfrœðinni og ónotast við þá menn, sem fylgja þeirri
stefnu að málum að einhverju leyti, gerðu rétt i að minnast
þess, hve mikill lduti þeirra kenninga og skoðana, sem nú eru
oss dýrmætur sannleiki, og virðast oss nú sjálfsagður liður
í hinni kristilegu sannleiksheild, hefir á liðinni tíð átt sér sína
píslarsögu og fyrst eftir ef til vill margra alda mótspyrnu
skammsýnna manna öðlast þá almennu viðurkenningu, sem
þær eiga nú við að búa. Það kynni að geta gert þá var-
kárari í dómum sínurn um hina nýju guðfra'ðisstefnu og
ýmsar af kenningum hennar, sem nýstárlegar kunna að þykja
og í fljótu bragði ósamrímanlegar því sem eftir þeirra skoð-
un er réttur kristindómur.
Til er sá þáttur í sögu kirkjunnar, sem nefna mætti
hrakfarasögu hennar. Það er sagan, sem lýsir fj-amkomu
kirkjunnar gagnvart sannleiksbaráttu mannanna og viðleitni
þeirra í þvi að gera sér seru Ijósasta grein fyrir lífsins ráð-
gátum og öðlast sjálfstæða skoðun á leyndardómum guð-
hræðslunnar. Þessi hrakfarasaga hefði orðið allmörgum
kapítulum styttri, ef kirkjurlnar menn fyr á tímum hefðu
verið gætnari í staðhæfingum sinum og varkárari í dómum
sínum — i einu orði: vitrari í allri framkomu sinni gegn nýj-