Nýtt kirkjublað - 01.03.1910, Qupperneq 4

52 _ NÝTT KIRKJUBLAÐ
borið mig saman við Jesú nema lauslega. Raunar vissi ég,
að mikill hlaut að vera munur okkar. En ég hafði samt
vonað, að dálítið hefði mér tekist að líkjast honum og mundi
geta talist lærisveinn hans. En nú félst mér hugur og spyr
í undrun og örvæntingu: Hvernig er ]>essu varið? Sam-
vizka mín vaknar og svarar? Þvi er svo varið, að þú hefir
ekki hirt um að láta sama lunderni vera í þér, sem var
í Jesú Kristi.11 Þessi sannleikur slær mig. Eg sé nú ljós-
lega, að ég hefi misskilið sjálfan mig og kristindóminn og er
óhæfur til að geta talist meðal lærisveina Jesú.
Nú verð ég gagntekinn af iðrun og skelfingu. Eg voga
ekki að líta til Jesú. En þá er sem liann tali til mín í al-
varlegum og þó blíðum róm: „Láttu ekki hugfallast. Þér
er gefið færi á að sjá nú þegar hvar þú ert staddur, til þess
þú takir sinnaskifti og snúir í tíma á réttan veg. Ef þú vilt
héreftir æfa þig í því, að innræta þér mitt lunderni, þá er
hið fyrra farið“. Við þessi orð verður mér hughægara, en
er þó óttafullur og tel vandkvæði: „Eg er svo veikur og
breyskur, að ég get þetta ekki! Auk þess hefir umheimur
minn, staða mín og störf mín, áhrif á framkomu mína“. Aft-
ur er sem hann svari mér, hughreystandi: „Sé viljinn hjá
þér einlægur, þá hiðurðu guð iðulega um hjálp. Og þú munt
reyna, að hann ef máttugur í veikleikanum. Og hafirðu mitt
lunderni, þá verður framkoma þín eins og hún á að vera,
hvernig sem umheimurinn, staðan og störfin eru“.
Og nú opnar hann annan stað i bókinni fyrir mér og
sýnir mér afmálaðar myndir af allskonar atvikum, háttum og
störfum, sem fyrir geta komið í daglegu lifi. Eg sé, að á
háðum blaðsiðunum eru myndirnar alveg hinar sömu. Og
þó hafa þær alveg ólíkan blæ: Öðrum megin eru öll verk
unnin með vigingjörnum hug, til að afla sér og sínum sér-
stöku áhangendum þæginda, álits eða auðs. Þar er sífeld
samkeppni um stundarhagnað, sífeldar deilur útaf nautninni,
hégómadýrðinni og auðsafninu. llr deilunum skér það vald.
sem er annaðhvort opinber eða dularklæddur hnefaréttur.
Hinum megin eru öll verk unnin i anda Jesú Krists og
með lunderni hans. Þar er stöðug samkeppni í því, að
gjöra sem mest guði til dýrðar. Og með þvi að þar er það
öllum Ijóst, að menn geta ekki dýrkað kærleikans guð með