Nýtt kirkjublað - 01.06.1911, Blaðsíða 3

NÝTT KIRKJtrBLAB
123
Fátt hefir verið mér hughaldnara en ræktunin á þessum
ljótu fúamýrum hér umhverfis. Og nú sá eg í gerð óvenju-
lega stóra ræktun. Allmargir menn og hestar í vinnu. Skift-
ir dagsláltum sem yfir verður lagt í vor. Og svo varð mér
þessi sjón að stórangri:
Eins og ekkert væri lært og ekkert munað! Við höfum
ílestir jarðræktarmennirnir hér í Reykjavík um hálfan manns-
aldur eða meir unnið svo Iélegt verk með því að slétta jörð-
ina hrá-blaut-kalda og súra: óbætta og óbreytta af völdum sól-
ar og lofts, er alt vinst sjálfkrafa með nokkurra ára biðlund,
ef vatninu er fyrst burtu veitt. Og sérstaklega höfum við
fleygt burt gullinu sem upp af grær — fieygt því burt í jarð-
veginn óbætta. — (Og þarna komst að áburðarnýtingin!) —
Og því var mér núna svo mikil ska])raun að sjá miklu
verki illa varið og eyðslusamlega og frambúðarlaust, — af
því að sjálfa undirstöðuna vantaði, sjálfa jarðvegsbótina, jarð-
vegsbreytinguna, jarðvegsbyltinguna.
Og hún kemur öll frá sólinni, ef vér bara leggjum að
hönd, að koma fyrst burt kuldanum og súrnum, svo að hita-
geislarnir komist að í staðinn: að bæta, breyta og bylta:
— — „Þegar punturinn er orðinn fjólublár í skurðuðu
stykkjunum," sagði granni minn ógleymanlegi, við jarðræktina
hérna, Björn heitinn Jensson, „þá getum við tekið við af sól-
inni að fara að rækta landið.“ — —
Getur nokkuð dærni verið áþreifanlegra eða átakanlegra
en nú hefir greint verið? Heimfærslan: að það er jarðvegsbót
sjálfs hugarfarsins, sem ganga verður fyrir og á undan öllum
félagsbótum og framförum, svo að verða megi til frambúðar-
gagns. Og í annan stað: að fyrst þarf að koma óþverranum frá.
Og svo ætti blað sem kennir sig við kirkju Krists ekki
að mega vinna af því, að sínum veika mætti, að grafa og
ræsa í þjóðfélags-akrinum, til þess að ná nokkru burtu af súrn-
um og kuldanum, og lofa blessaðri himinsólinni síðan að
bæta, breyta og bylta?
Og kalli svo hverjir það sem vilja: annarlegt og verald-
Iegt og hversdagslegt.
Eins og þeir sem af Kristi vilja læra, og horfa til hans,
þurfi eigi með honum að vera í dagsins erfiði! Eins ogþeir