Nýtt kirkjublað - 01.06.1911, Síða 16

136 NÝTT KIRítJtfBLAB
Og í þýsku kirkjublaði só eg, að þar logar alt í ófriði milli
karlkennara og kvenkennara. Pundahöld og yfirlýsingar hvað of-
an i annað, til andmæla og mótmæla. Karlmennirnir treysta sór
eigi lengur til að útiloka kvenkennara frá skólunum, en um það
er barist, hvort konur megi veita forstöðu skólum, þar sem bæði
kynin kenna. Því haldið fram, að það só bæði á móti guðs og
manna lögum að karlmenn standi undir koniun, og karlmanns-ær-
unni só sérstaklega misboðið með því!!
M bláfjalla geimur!
Steingríms-afmælisins var vel og virðulega minst sem vita
mátti. Og ekki var þá gleymt indælu visunum um „Háfjöllin.11
Þjóðhátíðarsumarið ríður Steingrímur norður í land. Komst
lengst að Laufási og Goðafossi. Steingrímur var þá nýkominn
heim, og dú átti ást hans við íslensku náttúruna verklega að bind-
ast. Og skáldið hlakkaði eigi minst til að fá að liggja úti. ftið-
ið var fyrir Ok. Steingrímur þurfti að finna æskuvin sinn síra Þórð
Jónassen í íteykholti. Þar uppi á Okvegi var „heiðjöklahringur-
inn“ og nóg af „álftavötnum". Þaðan er efni kvæðisins sótt. En
hamingjan má vita, hvort fjallasýnin sú hefði fallið í stuðla, ef
eigi hefði það fyrir komið rétt á eftir sem nú skal greina:
Riðið var norður Grimstungnaheiði, og var komið undir Skúta
um háttatima. Þá var bæjarleiðarkorn í gistingarstaðinn góða i
Grímstungum. Veður var bjart og fagurt en kalt. Hugkvæmari
maður var þar í för en sá er þetta ritar. Hann stakk upp á því,
að láta nú þarna fyrir berast undir Skúta um nóttina, euda hver
síðastur að geta legið úti úr þessu, er komið var norður af til
bygða. Tillögunni var tekið með lófaklappi.
Litið svaf eg um nóttina. Mér var svo kalt. Og hvenær sem
eg leit upp, sá eg skáldið bera fyrir, innar f hvamminum. Hann
gekk sór til hita alla nóttina þar á grundinni. Og ekki var hann
ófegnastur okkar að komast til bæjar um fótaferðartímaun. Löngu
síðar barst þessi Skúta-nótt á góma milli okkar, sagði Steingrím-
ur mér að þá hefði hann kveðið erindin : Þú, bláfjalla geimur!
Verklega fekk skáldið ekki að reyna það, sem hann kveður
svo fagurlega ura: „hvíluna und miðsumars himni“. En það er
einkaréttur skáldanna að lifa það f ljóðum sem lifið veitir ekki.
Enginn er til sagna um Jónas, þegar lestin var týnd og hann
lá einn úti f Víðikjörrum. En „Jónsvöku-draumurinn11 íslenski „við
svefnlausa sól“ lifir lengi bæði skáldin.
Ritstjóri: ÞÓRHALLUR~BJARNARSON.
F élagsprentsmið j an.