Nýtt kirkjublað - 01.01.1912, Síða 6

NÝTl' KIRKJUBLA©
hver ertu sem borgari þjóðfélagsins þíns, hvað segirðu af sjálf-
um þér? Ber endurminning liðna tímans þess vitni i sálu þinni,
að þú hafir með hverju ári æfi þinnar með góðri og guði þóknan-
legri breytni nálgast þá andlegu og eilífu fullkomnun sem þú ert
skapaður til, og sem höfundur trúar vorrar hefir kent þér að
þú ættir sífelt að keppa að. Gæti hver og einn af oss af-
dráttarlaust játað þessum spurningum fyrir guði og samvisku
sinni, hve gleðilegur væri honum þá þessi nýársmorgun. I
eyrum hans hljómar þá sú gleðilegasta nýárskveðja: „Guð er
með þér, hver er þá á móti þér“. Og kveðjan sú er ekki
nýársósk veikra og vanmáttugra samferðamanna vorra sem oft
og einatt meina líka lítið með hamingjuóskum sínum, það er
vitnisburður góðrar samvisku vorrar, það er nýárshvöt drott-
ins vors guðs í sálu vorri, sem gefur oss með hverju æfiárinu
nýjan hug og dug til að berjast hinni góðu baráttu.
En eg veit kristnu vinir, að endurminning liðna timans
varpar svo óttalega mörgum skuggum á þessa nýársgleði, það
er svo margs að minnast fyrir oss öllum á liðinni æfi, sem
fremur hefir fjarlægt oss guði en nálægt oss honum, en vörp-
um í guðs nafni samt ekki frá oss þessari tilhugsun, komum
á þessum nýársmorgni með allar ávirðingar vorar fram fyrir
vorn himneska föður og biðjum hann i Jesú nafni um hina
blessuðustu nýársgjöfina, — fyrirgefning á þeim öllum.
Já minnumst þess jafan, að guð vor himneski faðir, læt-
ur oss ekki lifa til þess hér á jörðunni að vér verðum gaml-
ir í J)jónustu syndarinnar, heldur til þess að vér með hverju
ári æfi vorar náum meiri og meiri þroska sem lærisveinar
Jesú Krists. Með skyldurækni við guð og menn, með kost-
gæfni í því að vera góðir og nýtir borgarar þjóðtélagsins og
umfram alt góðir þegnar í náðarriki Drottins vors Jesú Krists,
lifum vér mannfélagiuu til uppbyggingar og guðs riki til efl-
ingar, þá er hvert ár æfi vorrar nýr áfangi á guðsríkisbraut-
inni, hvort sem það er blítt eða strítt, því að
„Hvorki lán né hrygöarhagur
heitir takmark lífs um skeið,
heldur það að hver einn dagur
hrífi oss lengra fram á Ieið.“
Fyrir oss hinum eldri er æfideginum tekið að halla, ára-
mótin færri óliðin en liðin. Guð ræður því, en því ráðum vér