Nýtt kirkjublað - 01.01.1914, Blaðsíða 18

14
NÝTT KIRKJtfBLAÐ
Reykjavík. Óttast eg að þau verði mikil og ill fyrstu áratugina.
Þá munu þeir, sem síst eru vandir að meðulum flýta sér hingað
með samskonar hug sem Spánverjar til Ameríku forðum. Grægist
það þegar fram, en verður „flóð“, ef vegur er greiddur of snerama.
Og ekkert af því lægsta, sem f borginui við gengst, mun þá láta
sig vanta. Við brautina fjölgar fólk — en hvaða fólk? Og að
sama skapi fækkar fólk í uppsveitunum. Tollir þar ekki. I stuttu
máli: Árnessýsla verður undirlægja Reykjavíkur og ruslakista
hennar — um óákveðinn tíma. Nei, eg vil fá hingað góöan lýÖliá-
skóla svo sem 10 árum á undan járnbrautinni. Það vona eg að
hjálpaði. Járnbrautin er fyrst æskileg þegar þessi tvö skilyrði
eru fylt.
Vitur maður sagði um loftfarir: „Forsjónin lætur þær fyrst
verða almennar, þegar mannkynið er þeirn siðferðislega vaxið“.
Líkt vildi eg mega segja um járnbrautina.
Framtíðar-landið.
Mikið er látið af auðæfunum í Alaska, og reynist þá satt, og
meira til, það sem Jón Ólafsson reit um landið fyrir einum 40 ár-
um í óbundnu og bundnu máli:
Kolin alveg óþrotleg i jörðu, halda menD. Eitthvert mesta
veiðiland í heirni. Og 60 milj. ekrur af akurlendi. Svo segir einn
ráðherra Bandafylkjanna frá, og að í landinu muni innan skamms
búa miljónir manna. Vantar bara járnbraut, norður strandlengjuna,
alt ómögulegt brautarlaust, en nú komi hún. Þetta selland er enn
að' kalla óuotað, hefir Bandafylkjastjórn bandað gróðabröllurum
frá, en vill geynia sjálfseignarbændum. Og þangað á nú að fara
að beina innflytjendum.
„Vantar bara járnbraut“, og það eftir straudlengjunni! Þeir
ættu að koma hingað og læra af okkur, þessir fínansmenn þarna
vestra.
Brauðaferðir presta hér fyrrum.
Páll Melsteð segir frá í bréfi til Jóns Sigurðssonar 4. júlí 1844:
Mikið hlæ eg nú að prestunum síra Magn. Sigurðssyni og síra
Birui Þorlákssyni. Magnús prestur lagði að norðan og suður fjöll
með konu sína, en á fjöllunum tók kona hans sótt og ól barn, varð
þeim svo komið ofan að Grimstungu í Vatnsdal. Síra Björn lagði
norður f'yrir Ok, og á þeirri leið ól kona hans barn, tók klerkur
sjálfur á móti krakkanum, en síðan var alt borið í bedda ofan að
(xiljum í Borgarfirði. Og sona liggja þær prestskonurnar, sín í
hvoru hreiðrinu, en klerkarnir sitja yíir þeim eins og æðarblikar
og haf'ast ekki að.