Nýtt kirkjublað - 01.09.1915, Blaðsíða 5

NÝTT KIRKJUBLAÐ
197
eins og „fónografar“. — Það er einkennileg áminning, en
það felst mikið í henni. „Fónografinn“ lagar sig ekki eftir
áheyrendunum, spyr ekki um sálir þeirra, lagið eða orðin
heyrast jafnt hvort 1 er inni eða 100, og þó að allir fœru út,
þá mundi lagið verða eins. „Fónografinum“ stendur al-
veg á sama um áheyrendurna. I honum geymast raddir
merkra manna. en sál þeirra fær ekki að njóta sin, rómurinn
verður hinn sami, hvort „fónografinn“ er dreginn upp inni í
kirkju eða úti á veitingakrá. Hann veit ekkert um sálirnar,
hvorki hinar mörgu né hinar einstöku. Hann segir aðeins
það, sem er stranglega fyrirskipað.
En presturinn á að vita og minnast þess, að í hvert
skiíti sem hann prédikar, þá bíða hans spyrjandi sálir, og
presturinn á að hugsa: „Hvað fær þessi sál hjá mér í dag?“
Presturinn á að lifa og starfa meðal sálna sem eru dýru verði
keyptar, og þá mun hann læra að tala til mannlegs hjarta.
Það á að vera náið samband milli þess sem talar stöðugt og
þeirra, er stöðugt hlusta. Presturinn á að vera velkominn til
þeirra og þeir til hans.
Eg vil i þessu sambandi minna á orð postulans: „Verið
gestrisnir hver við annan án möglunar". Þannig talar Pétur
og vér vitum, hvað hann á við. Kristnir menn áttu að sýna
hver öðrum vináttu og bróðurþel. Þá var oít hættulegt að
vera á ferðalagi, en þegar komið var á kristið heimili, þá
átti mönnum að vera borgið.
Vér getum tekið þessa áminningu á andlegan hátt. Ver-
um gestrisnir, opnum hús okkar og hjarta fyrir öðrum, tök-
um þátt í gleði og sorg annara, hlustum brosandi á gleði-
fögnuð þeirra og með hluttekningu á sorg þeirra, opnum hjarta
vort fyrir erviðleikum þeirra, baráttu og efasemdum. Látum
aðra menn finna, að þeir séu velkomnir til okkar, vér skul-
um taka þátt i andlegri baráttu þeirra, vér skulum biðja fyr-
ir þeim.
Það kom einu sinni ungur maður til presta, og hann var
í örvæntingu og sagði: „Illa breytti eg“. En þeir gátu ekki
hjálpað honum, þeir voru ekki hinir réttu prestar, þessvegna
sögðu þeir: „Hvað kemur það oss við, þú skalt sjálfur fyr-
ir sjá“.
Verum gestrisnir; tökum þátt í því, sem öðrum liggur á