Tímarit iðnaðarmanna - 01.06.1962, Blaðsíða 24

Stjórn Landssambands idnadarmanna 1952.
Talið frá vinstri: Tómas Vigfússon, gjald-
keri, Vigfús Sigurðsson, vararitari, Björgvin
Frederiksen, forseti, Guðmundur Halldórs-
son, ritari, Einar Gíslason, varaforseti.
leikar unglingsins til almenns bóklegs náms. Yfirleitt
eru það meistararnir og iðnfyrirtækin, sem taka
ákvörðun um það, ásamt væntanlegum nemanda,
hvort gerður skuli námssamningur eða ekki og þótt
leitað sé staðfestingar iðnfræðsluráðs á slíkum samn-
ingum, þá gleymist oft að athuga þessa hlið málsins í
tæka tíð, með þeim afleiðingum, að nemandinn lendir
í erfiðleikum með námið í iðnskóla.
í sambandi við undirbúning nemenda undir iðnnám
má ekki öllu lengur láta undir höfuð leggjast að efla
starfsfræðsluna meðal unglinga. - Sérstaklega er það
aðkallandi fyrir þá, sem leggja vilja út í einhverja þá
tegund iðnnáms, sem krefst meiri kunnáttu á einhverju
sérstöku sviði en almennt gerist, t. d. eins og stærð-
fræði, eðlisfræði o. fl. - Það er slæmt, þegar iðnnemar
finna, e. t. v. langt komnir með verklega námið, að
þeir hafa ekki heppilega hæfileika til að ljúka ákveðn-
um þætti skólanámsins á fullnægjandi hátt eða finna,
að vegna ónógrar undirbúningsmenntunar geta þeir
ekki lagt út í framhaldsnám, sem gæti verið eðlilegt
framhald iðnnámsins, af því að vissa undirstöðuþekk-
íngu skortir. Ýmsum svona vandræðum mætti ryðja úr
vegi með góðri starfsfræðslu á réttum stað á mennta-
brautinni.
Ég hef rætt hér nær eingöngu um hið venjulega iðn-
skólanám eins og það horfir við frá almennu sjónar-
miði, og án þess að ræða sérstaklega mál einstakra
stétta. - Það er þó vissulega margt, sem enn er óleyst
á því sviði, þ. e. hinir ýmsu verklegu sérskólar. - Þótt
það gæti orðið umræðuefni í margar greinar langar
mig að drcpa stuttlega á fáein atriði þess máls.
Við Iðnskólann í Reykjavík hefur nú þegar verið
komið á fót vísum að sérskólum nokkurra iðngreina,
en af þeirri reynslu, sem fengizt hefur af þeim, verður
ekki annað séð en að þeir vísi veginn fram á við og að
ekki verði snúið við á þeirri braut héðan af.
„Sérskólar“ þessir hafa orðið til fyrir samvinnu
hinna ýmsu iðnfélaga og skólans á þann hátt, að félög-
in hafa tilnefnt menn til viðræðna við skólann um
námstilhögun o. fl. varðandi þarfir iðngreinanna og
jafnframt lagt fram flestar hinna meiriháttar véla, sem
til hefur þurft. - Skólinn hefur hinsvegar lagt til hús-
næði, handverkfæri og öll smærri tæki, a. m. k. í
flestum tilfellum, jafnframt því að hann sér um rekst-
urinn.
Það er sammerkt með öllum þessum verklegu sér-
skólum innan stofnunarinnar, að þeir búa við þröngt
bráðabirgðahúsnæði, sem í engu tilfelli hefur verið
byggt til slíkra nota, enda var verknám í iðnskólum
ekki upp tekið árið 1944, er undirbúningur byggingar-
innar hófst. - Flestar þessara vistarvera eru geymslur
eða húsnæði ætluð til annarra nota en kennslu, og í
sumum tilfellum litið hornauga af heilbrigðisyfirvöld-
unum. - Þeir sérskólar, sem nú þegar hafa hafið göngu
sína, og þurfa aukið húsnæði og vélakost hið fyrsta
eru: prentskólinn (fyrir bæði prentara og setjara), rrá1
araskólinn, trésmíðaverkstæðið (sem er bæði fyrir hús-
gagnasmiði og húsasmiði), rafmagnsdeiidin (sem er
fyrir rafvirkja, rafvélavirkja og útvarpsvirkja fyrst og
fremst) og verknámsdeildin fyrir málmiðnaðarmenn.
Síðastnefndu iðngreinarnar eru einna fjölmennastar
allra iðngreina í skólanum og hafa yfir þrcngstu hús-
næði að ráða, enda líka skemmst á veg komið að
skapa þeim verklega kennslu. - Hinsvegar munu þær
U
TJMARIT IÐNAÐARMANNA