Vikan - 07.06.1951, Síða 14

14
VIKAN, nr. 22, 1951
Lending í þoku
Framhald, af hls. 7.
Loks sá hún hann koma út úr þokunni til móts
við sig. Hann var ekki í einkennisbúningi, heldur
í stórum, loðnum Teddyfrakka og klút sveipað-
an um munn og nef. Hann hélt klútnum með
annarri hendinni.
„Loks ertu komin,“ sagði Boris. „Þið eruð
mikið á eftir áætiun."
Hann tók klútinn frá munninum. Elsa titraði.
Boris mælti: „Eg er hræddur um að ég hafi
fengið kvef af hinni löngu bið. Þér er kunnugt
um að rödd min er viðkvæm. Við ætlum að
byrja á upptöku nýrrar kvikmyndar á morgun."
Elsa stirðnaði upp. Hún mælti: „Mér leið illa
á ferðinni. Ég var hrædd.“
„Vesalingurinn," sagði Boris. „Mér leið held-
ur ekki vel. Ég frétti um hreyfilbilunina, og að
vélin yrði þess vegna að lenda þrátt fyrir þok-
una. Mér kom til hugar að búa mætti til kvik-
mynd af þessu ferðalagi. Hetjan stendur í þok-
unni og bíður flugvélarinnar, er ekki kemur á
réttum tíma. Unnusta hans er í vélinni, og —“
Elsa hlustaði ekki á meira. Menn töluðu hátt
umhverfis hana. Parþegarnir gengu til tollstöðv-
arinnar. Boris sagði Elsu að koma inn í bílinn.
Kvaðst hann segja henni áframhald myndarinn-
ar, er þau væru þangað komin.
„En farangurinn minn?“ sagði Elsa. „Ég
þarf að hafa hann með mér.“
„Æ, hamingjan góða,“ mælti hann. „Við skul-
um fara héðan tafarlaust.“ Hann hóstaði í klút-
inn.
En skyndilega sneri Elsa sér frá honum og
hljóp í áttina til flugvélarinnar.
„Poul,“ hrópaði hún. „Poul.“
Hún sá andlit við gluggann i flugmannsklef-
anum. En þokan var svo þykk að ekkert sást
greinilega. Þá voru dyr opnaðar á flugvélinni,
og maður nokkur klifraði til jarðar. Elsa sá á
bakið á honum. Hann var stór og digur í flug-
mannsloðfeldinum. Maðurinn sneri sér að Elsu.
Það var Poul. Hana hafði grunað þetta alla leið,
að Poul stýrði flugvélinni.
„Ég vil fara heim,“ sagði Elsa fljótmælt.
„Hvenær fer flugvél héðan?"
Poul svaraði: „Ég flýg heim þegar þokunni
léttir og búið er að gera við hreyfilinn. Ég vona
að þú getir fengið far. Ég mun sjá fyrir því.“
„Já, það verðurðu að gera,“ sagði Elsa. „É^
verð að komast heim.“
Poul sagði: „Þú ert ekki hrædd að íljúga,
þrátt fyrir það, að þessi ferð var ekki skemmti-
leg.“
„Nei, ekki ef ég kemst heim. Vissir þú að
ég var með?“
„Já, ég las um það í blöðunum. Ég átti ekki
von á að þú færir heim aftur.“
„Nei,“ sagði hún. „En það var ranghermi."
„Jæja,“ sagði hann. „Ég lagði kapp á að lenda
hér, þar sem ég áleit að þig langaði til þess “
„Það er misskilningur,“ sagði .Elsa.
„Skilurðu það ekki?“ Hún horfði bænaraugum
á hann.
Poul mælti: „Hafið þið Karen íbúöina enn7
Ég hefði gaman af að heimsækja ykkur ein-
hverntíma."
„Gerðu það,“ sagði hún. „Þú gleymir því ekki,
Poul.“
Hann kinkaði kolli til samþykkis og sagði:
„Ég kem til ykkar.“
Boris Howe kom þjótandi. Hann sagði:
„Heyrðu Elsa. Plýttu þér. Hvers vegna kem-
urðu ekki?“
„Ég kem ekki,“ sagði hún. „Ég vissi ekki hvað
ég vildi. En nú veit ég að ég hefði ekki átt
að koma til þin."
„Heyrðu," sagði Boris og hóstaði. „Hvaða bull
er þetta? Ljósmyndararnir bíða í tollstöðinni.
Plýttu þér.“
576.
KBOSSGATA
VIKUNNAR
Lárétt skýring:
1. handfylli. — 4. vor-
önninni. — 12. ógömul.
— 14. trássi. — 15. jörð-
in. •— 17. skurður. —
19. heyið. — 21. strjúki.
— 22. limur. — 24. fór-
skeyti. — 26. frosið .
hold. — 27. götótta. ---
30. uppfylla. — 32. for-
skeyti. — 33. skamm-
stöfun. — 34. forsetning.
— 35. æpt. — 36. sefar.
— 38. beygingarending.
-— 39. tala. — 41. úr-
gangur. —• 42. kemur af
erfiðisvinnu. — 45. for-
skeyti. — 46. urga. —
47. óunnið. — 48. bindi-
efni. —• 49. meyra. —
51. arfa. — 53. litarefn-
ið. — 55. kvenheiti. —
57. farða. — 58. mann-
tetrið. — 59. skordýr.
Lóðrétt skýring:
1. boð. — 2. við-
kvæmni. —- 3. mót- —
5. skammstöfun. — o.
fugl. — 7. blót. — 8. sæmd. — 9. afl. — 10.
engra. — 11. mannsnafn. — 13. óþétt. — iö.
gat. — 18. nudda. — 20. þrir samhljóðar. — 13.
drykkur. — 24. líkamshluta. — 25. gera leiðan.
—■ 28. lægja. — 29. fyrirlitinn (sletta).
31. taugar. -- 33. ver. — 37. rétta. •— 40. hug-
leiða. — 42. hópferð. — 43. sækja sjó. — 44.
stétt. — 46. fangamark félags. — 48. skemmt-
un. — 49. vagg. — 50. á dýri. — 52. gapir. —
54. lofttegund. — 56. skammstöfun.
Lausn á 575. krossgátu Vikunnar.
Lárétt: l.ss. —• 3. farmannslund. — ’S. lok.
— 15. fáir. — 16. ónýt. — 17. yfirlið. — 18.
ótækar. — 20. par. — 21. Aipar. — 24. Tesa. —
27. maðurinn. — 29. illfært. — 31. lim. -—- 32.
núa — 33. illmálgr — 35. inir. — 36. en. —
38. il. — 39. ræl. — 40. að. — 41. rk. — 42. nýir.
— 44. sakeyrir. — 47. gal. — 48. bog. — 49.
ryðnaði. — 50. ullarfót. — 52. ynnu. — 53. unn-
ar. — 55. agg. — 57. jllmug. —■ 59. illþræl. —
61. gler. — 62. ismi. — 63. áfa. — 64. rægi-
tungunni. — 65. an.
Lóðrétt: 1. slyppifengur. — 2. sofa. — 4. afla-
sæll. •— 5. rái. — 6. miða. — 7. ar. — 8. not-
aðir. — 9. lók. — 10 — ur.aðinn. — 11. nýr.
— 12. dt. — 14. kirtii. — 18. ópalgler. — 19.
ærum. — 22. l.m —• 23. s.iarkringlan. — 25. eflir.
— 26. arm. — 28. nuir. — 30. táragöng. — 34.
læk. — 35. iðinn. — 37. Nýal. — 40. arðnælin. —
43. illileg. — 44. sofnuðu. — 45. yyy. — 46.
Rauðará. — 48. brum. — 51. ta. -— 54. risu.
— 56. gæfa. — 57. slæ. — 58. Iri. — 60. lmn.
— 61. gr. — 62. I.G.
Elsa mælti: „Farðu heim, Boris. Ég fer ekki
með þér. Parðu heim.“
Hann hóstaði aftur. Svó sneri hann sér við
gekk burt og hvarf í þokuná. Elsa horfði á eft-
ir honum. Þá sneri hún sér að flugmanninum
og sagði: „Poul, þú sérð um að ég fái far með
þér.“
„Já, Elsa. Þú mátt reiða þig á það. Ég fer
ekki án þess að hafa þig með. Bíddu mín hér.“
Hann gekk frá henni yfir flugvöllinn. Þokan
huldi hann innan skamms, svo Elsa sá hann
ekki. En hún var róleg. Hún vissi að Poul mundi
ekki svikja loforð sitt. Með honum kæmist hún
heim. Hin gamla ást til Poul blossaði upp á
ný. Og hún þóttist viss um að hann elskaði sig
sem fyrr.
Svör við „Veiztu — ?“ á Ms. 4:
1. I San Salvador i Vestur-Indíum.
2. Tin.
3. Tvö frægustu málverk Leanardo Da Vinci
eru: „Mona Lisa“ og „Hin heilaga kvöld-
máltíð".
4. Hann er kristinn.
5. Þýzka tónskáldið Pranz Joseph Hayden.
6. Segið ekkert nema gott um hina dauðu,
(latina).
7. Sumir kölluðu hann „svellveturinn mikla"
aðrir kölluðu hann „Hreggvið stóra".
8. Hún er eftir séra Matthías Jochumson, og
er úr gamankvæði hans „Þorralok eða vatns-
flóð í Reykjavík 1881".
9. 1911—1912.
10. 1935.
, Óskin var uppfyllt.