Vikan - 06.12.1951, Blaðsíða 14

14
VIKAN, nr. 47, 1951
Sannkallaður þurradrumbur.
Framhald af bls. 7.
„Miklu betur, úr því að þú ert kominn.“
Þetta átti að vera hæðni, en það var ó-
hugnanlega hreinskilnislegt. „Júlíus kem-
ur í kvöld, þú mátt til með að borða hjá
okkur.“
„Ég kom ekki til að hitta Júlíus. Viltu
koma í smásiglingu ?“
„Já, mjög gjarna,“ sagði hún. Hún yrði
öruggari gagnvart honum í seglbát þar,
sem hann þyrfti að gæta bæði segls og
ára.
En Stener þurfti ekki að gæta neins.
Það var logn. Þau lágu og létu fara vel
um sig og spjölluðu um gamla daga og
sameiginlega kunningja — en það var eins
og einhver eftirvænting lagi í loftinu.
„Eftir dálitla stund kemur hressandi
gola,“ sagði hann.
„Það vona ég. Júlíus kemur heim rétt
fyrir sjö, og ég þarf að hafa matinn þá
tilbúinn.“ Hún leit á armbandsúr sitt.
„Hamingjan hjálpi mér. Klukkan er sex.“
„Hvað er þetta? Þú ert þó ekki orðin að
einhverri vél, sem verður að framreiða
mat eiginmannsins á slaginu sjö?“ Rödd-
in var hvöss, og hún leit undan augnaráði
hans. „Ruth,“ hélt hann áfram, „horfðu
á mig. Hversvegna óttast þú að líta á
mig ?“
„Ég kæri mig ekki um . . .“ Hún gerði
sitt bezta til að hafa vald á rödd sinni,
„ég kæri mig ekki um að vera ein af þeim
ótal giftu konum, sem þú sækist eftir! Ég
skil vel, að þú viljir þær heldur. Þar ertu
öruggari . . .“
„Ég er alls ekki öruggur gagnvart þér.
Þú hefur sem sé gifzt' röngum manni.“
„Nei, það hef ég ekki gert,“ sagði hún
reiðilega. Og hún bætti hreinskilnislega
við: „Að minnsta kosti hefði verið rang-
ara að giftast þér.“
„Já, þá hefði það ekki verið rétt. En ég
hef lært mikið núna. Nú veit ég, hvað ég
vil, og hvers ég þarfnast. Þín — og engr-
ar annarrar konu. Og nú, þar sem hjóna-
band þitt hefur alveg misheppnast . . .“
Hún leit framan í hann. „Hver hefur
sagt þér, að hjónaband mitt væri mis-
heppnað ?“
„Eg talaði við Lilian, og hún sagði . . .“
„Jæja, gerði hún það.“ Ruth var ofsa-
reið. „Jæja, sagði Lilian . . .“ Stener ætl-
aði að grípa fram í fyrir henni, en hún
leyfði honum það ekki. „Segðu ekki orð,“
sagði hún ákveðið, „Iofaðu mér að tala.
Ég hélt, að Lilian væri kænni í þessum
sökum en ég. En nú veit ég, að það er
að minnsta kosti eitt, sem ég veit betur.
Hjónaband mitt er ekki eins gott, og það
hefði getað verið, en það er mest mér að
kenna. Ég krafðist meira af Júlíusi, en
hann gat veitt mér, og ég gaf honum ekki
allt sjálf. En þetta skal breytast. Ég ætla
að eignast börn og spila birdge, og ég ætla
að gera þetta með gleði. Komdu aftur eftir
tuttugu ár, og ég skal segja þér þá, hvort
hjónaband mitt hefur heppnast, en þú
skalt ekki trúa öllu því, sem Lilian segir
þér. Henni leiðist, og þegar hennar eigið
líf er ekki skemmtilegt, reynir hún að fá
tilbreytingu í því að skipta sér af annarra
manna sökum.“ Hún stóð á fætur. „Nú
vil ég fara heim.“
„Heim? Hvernig ætlarðu að fara að því?
Það er logn . . .“
„Ég bý í þessu húsi,“ sagði hún og
benti. „Ég syndi í land.“
„Það er of langt. Það máttu ekki gera.
Og þú hefur heldur engin sundföt.“
601.
KROSSGÁTA
VIKUNNAR
Lárétt skýring:
1. fisk. — 5. bókstaf-
ur. — 7. fjöld. — 11.
dugleg. — 13. hugsunar-
—leysi. — 15. tónverk.
— 17. orka. — 20.
líkamshluta. — 22. hljóð.
— 23. skot. — 24. bleika.
— 25. næringarefni. —
26. selja upp. — 27. þrír
samstæðir. — 29. gyðja.
— 30. mer. — 31. manns-
nafn. — 34. mannsnafn.
— 35. finnur1 leið. — 38.
tré. — 39. kvenheiti. ■—■
40. æsandi. — 44. hey-
ið. — 48. einkenni. — 49.
sælustaður, — 51. tíma-
bil. — 53. sagnfræðing-
ur (forn ritháttur). —
54. ekki held. — 55.
fraus. — 57. eymd. —
58. brauðdeig. — 60.
hvilast. — 61. forskeyti.
— 62. fataefni. — 64.
ábreiða. — 65. stöng. —
67. bára. — 69. fugl. —
70. starf. — 71. gæfu.
Lóðrétt skýring:
2. dáfrið. — 3. skammstöfun. — 4. for. •— 6.
heiður. — 7. hætta. — 8. líkamshluti. — 9. árás.
— 10. úr fiski. — 12. slæm. — 13. ómerka. —
14. ökutækið. — 16. spámaður. — 18. frægð. —
19. hrúgar. — 21. gæfuleysi. —■ 26. sæmd. — 28.
fæðu. — 30. heimting. — 32. erlendur forsætis-
ráðherra. — 33. mörg. — 34. brún. — 36. stuld-
ur. — 37. skógarguð. — 41. samtenging. — 42.
bítur. — 43. víð. — 44. kvenheiti, þf. — 45.
skammir. — 46. nem. — 47. deyfð. -— 50. ögn.
— 51. geðill. — 52. kostur. — 55. skeytið. —
56. glæni. — 59. svívirða. — 62. sonur. — 63.
þrír eins. — 66. tvíhljóði. — 68. svefn.
Lausn á 600. krossgátu Vikunnar.
Lárétt: 1. helluþak. — 6. sangur. — 9. kröm.
■— 10. inn. — 11. Lára. — 13. efasöm. — 15.
grasasni. — 17. sár. — 18. lóga. — 20. innsýn.
— 24. ragan. — 25. árdegi. — 27. fýsa. ■— 29.
snæri. — 31. götug. — 32. kara. — 33. gungan.
— 35. asnar. —• 37. atgeir. •— 40. Iðnó. — 41.
nam. — 43. gripahús. — 46. rastir. — 48. Kína.
— 49. tak. — 50. árin. — 51. makráð. — 52.
launaður.
„Það er allt í lagi.“ Hún sparkaði af
sér skónum og dró kjólinn upp yfir höfuð-
ið. „Sendu mér þetta í pósti. Þá ertu
indæll.“
Og hún stakk sér útbyrðis og synti að
ströndinni.
Hún hafði oft synt svona langt, en
straumurinn var sterkur, og hún var al-
veg örmagna, þegar hún heyrði áraslög
skammt frá sér. Hún skimaði í allar áttir.
Þarna kom Júlíus róandi á árarbát.
Orðalaust hjálpaði hann henni um borð,
og þegar þau höfðu lent, bar hann hana
í fanginu upp að húsinu. „Svo þú kaust
að synda heim,“ sagði hann og hló.
„Hvernig vissir þú . . .“
Hann kinkaði kolli. „Ég frétti þetta.
Ég hélt, að það mundi ef til vill vera bezt
að sækja þig heim.“
„Og þá mættumst við á miðri leið.“ Hún
hló taugaóstyrk. „Ó, Júlíus, hér eftir mæt-
umst við á miðri leið, er það ekki?“ Síð-
ar um kvöldið spurði hún hann: „Hvers-
vegna hélztu, að ég hefði enn áhuga fyrir
Stener? Hefur Lilian sagt það?“
„Hún var að gefa eitthvað í skyn,“ við-
urkenndi hann, „en ég stöðvaði hana og
ráðlagði henni að gæta sinna eigin mál-
efna. En ég gat ekki varizt því að velta
þessu fyrir mér . .
Ruth andvarpaði feginsamlega. „Og ég,
sem hélt, að þú hefðir orðið hrifinn af
Lilian, úr því að þið fóruð út saman.“
„Svo er mál með vexti,“ sagði Júlíus,
„Lilian ætlar að trúlofast einum vina
minna, áreiðanlegum og góðum pilti. Hann
Lóðrétt: 1. heiðni. — 2. löngun. — 3. ug'la. —-
4. akra. — 5. krass. — 6. smeira. — 7. gæs. —
8. rimnalag. — 12. ásýnd. — 14. aflaföng. —-
16. nárinn. — 19. ónýt. — 21. núna. —- 22. sára-
sótt. — 23. ýri. — 26. eigrar. — 28. suði. —
29. skeiðrúm. — 30. æran. — 31. gat. — 34.
gaman. — 36. angráð. — 38. eistað. — 39. rösk-
ur. — 42. mikil. — 44. pína. — 45. hann. —
47. sök.
þurfti að fara burtu og bað mig, áður en
hann fór að gefa mig eitthvað að Lilian,
svo að hún væri ekki einmana. Og ég gerði
það.“
Ruth lagði hendumar um háls hans.
„Veiztu það,“ sagði hún, „að við eigum
Lilian óneitanlega mikið að þakka. I fyrsta
lagi var það henni að þakka, að við gift-
umst, og nú höfum við fundið hvort ann-
að aftur með hennar hjálp.“
Júlíus íhugaði þetta. „Já, fj..........
hafi það,“ sagði hann, „en þetta er alveg
satt, sem þú segir. En þó að Lilian leið-
ist, er það engin hætta á, að það hendi
okkur.“
Svar við mannlýsingarspurning-
unni á bls. 4:
Ófeigur Skíðason, í Bandamanna sögu.
Svör við „Veistu —?“ á bls. 4:
1. Þessir fögru litir, sem við sjáum á himnin-
um. orsakast af endurspeglun sólargeisl-
anna í örsmáum rykörðum i andrúmsloftinu.
2. Rússneska tónskáldið Peter Iljitch Tschai-
kowsky.
3. Alpafjöll og Appenninafjöll.
4. Hún er fædd í Norður-lrlandi.
5. 1 Fíladelfíu, 4. júlí 1776.
6. Það er talið 4.200 metra alveg frá upptökum.
7. Kviðhjúpur.
8. Hún er óvenju stuttur og digur ormur, með
glitrandi gull bursta ög sterka brodda á
hliðunum.
9. Sorbonne var stofnaður árið 1253 af Robert
de Sorbon.
10. Davíð Stefánsson frá Fagraskógi.