Vikan - 02.10.1952, Blaðsíða 8

8
VIKAN, nr. 38, 1952
Gissur ætiar að kanpa sér haff.
eftir GEOBGE McMANUS.
Gitsbur: vessi liattur er oröinn hræðilegur.
ÞaCí er samiarlega kominn tími til aö fá
sér nýjan.
Dóttirin: Pabbi! Láttu mig fá 100 krónur og
slepptu öllum siðapredikunum.
Gissur: Hamingjan góða! Bankarnir gefa ekki
eins hratt út peninga og þessi fjölskylda eyðir
þeim.
Gksur: Hversvegna færðu ekki peningana hjá
dóttur minni, fyrst hún lofaði þeim?
Velgeröarkonan: Hugsaðu um livað þetta er fyr-
ir gott málefni. Það er til a3 kaupa höfuðföt á
hattlausar 'myndastyttur.
Gissur: Ha? Fékkstu ekki tékkinn? Fékkstu
hann tvisvar til-baka? Reyndu aftur, það sakar
ekki að reyna.
Gissur: Hvað ertu að fara í þessum hræðilega
kjól.
Eldabuskan: Ég ætla að fara að borga hann og
ég á tveggja mánaða kaup inni. Ég vil fá það strax.
Rasmína: Þegiðu! Láttu mig fá 500 krónur
og vertu fljótur.
Gissur: Ég er að telja það, því ég vil ekki
með nokkru móti láta þig fá of lítið.
Dyravörðurinn: Húseigandinn vill fá
húsaleiguna strax. Hann er bálreiður
og segist ætla að hækka húsaleiguna.
Gissur: Hann fær ekki hærri leigu
hjá mér, því ég á 5 krónur eftir.
1. innheimtumaður: Reikningur fyrir matvörur.
2. innheimtumaður: Hér er smáreikningur fyrir máln-
ingu.
3. innheimtumaður: Ef þú borgar ekki, færðu ekki meiri
mjólk.
Gissur: Hreinsaðu hann, ég hefi ekki efni á að
láta gera við fóðrið.
Afgreiðslumaðurinn: Hann lítur út eins og
forngripur.
Pabbinn: Hiettu þessu og farðu að leika þér. Ég œtla að vcrða
brúnn.
I.illi: Aldrci niá maður skemmta sér.
Fabbinn: Ég hefi dálítið samvi/.kubit af þvf að segja húsbónda
mínum að cg sé veikur.
Liili: Liggðu kyrr, pabbi. Ég ætla að moka sandi yfir þig.
Lilli: Sjáðu i
bðndi þinn.