Vikan - 23.10.1952, Blaðsíða 6

6
VIKAN nr. 41, 1952
því réð Foam, að majórinn skipti oft um leigj-
endur.
„Ég verð að aðvara þig,“ hvíslaði majórinn,
sem kom nú fram til hans. „Ég þekki Cross ekki
neitt, svo þér er betra að fá borgunina fyrir-
fram.“
„Þakka þér fyrir . . ." hann þagnaði, því Cross
var á leiðinni til þeirra. Dymar á nr. 15 opnuðust
og ung stúlka í síðbuxum kom fram.
Um leið og hún birtist, hófst nýr þáttur í lífi
Foams. Hann bjó einn heima hjá sér og þótti það
ágætt — en samt hafði heimilishaldið versnað.
Foreldrarnir voru orðnir gamlir, maturinn ekki
eins góður og áður og systkinin flutt í burtu.
Meðal æskuvina hans voru garðyrkjumaðurinn,
sem líktist dyraverðinum í Pomeraniahúsinu og
dökkhærð skólastelpa, sem kenndi honum að leika
sér. Hann hafði aldrei séð hana síðan, en um
leið og ungfrú Green kom út úr herberginu sínu,
bauð hann æskuvinkonu sína velkomna.
Hún var ekki feimin, þvi hún gekk frám eins
og á leiksviði og horfði rannsakandi á alla. Hann
hafði það á tilfinningunni að hún væri að nota
þetta óvænta tækifæri til að draga að sér at-
hygli áhorfendanna.
„Er dóttir yðar fundin?" spurði hún Cross.
Hann hristi höfuðið og stúlkan horfði með
áhuga á hann. Foam fann til afbrýðisemi við
þennan glæsilega skjólstæðing sinn.
„Auðvitað ekki, því þér farið algerlega rangt
af stað. Þér ættuð að auglýsa eftir stolnum
módelkjól, en ekki stúlku. Öllum er sama um
lifandi fólk. Allt gengur út á það að vernda
eigur manna."
„Þetta er hr. Foarn," greip majórinn fram í
fyrir henni. „Hann vill vafalaust yfirheyra þig
varðandi . . Hann hikaði og leit á Cross. „Og
þetta er ungfrú Green, leigjandinn á nr. 15."
„Viola Green," bætti stúlkan við. „Annars er
ég kölluð Greeny. Finnst yður það ekki fallegt
nafn. Það minnir á litla, fallega plöntu, er það
ekki ?“
„Nei,“ sagði Foam. „Óþroskað epli. Ég held
að það væri rétt að tala við ungfrú Power."
„Hún er áreiðanlega heima," sagði Viola. „Hún
er hefðarkona. Auk þess er hún rik, hún á ein-
hver ósköp af pottum og pönnum, og það veit
ég, því ég fæ það lánað hjá henni."
Þegar ungfrú Power opnaði dyrnar, datt Foam
fyrst í hug prestsdóttir úr sveit. Hún var um
27 ára gömul og með festudrætti um munninn,
sem bentu á sterka skapgerð. Hún var hvorki
púðruð né máluð og hárið var strengt í hnút í
hnakkanum. Hún var í bládröfnóttri herradragt,
sem náði niður á kálfa, sportsokkum og klunna-
legum gönguskóm.
„Gerið svo vel að koma inn,“ sagði hún, þeg-
ar majórinn hafði skýrt málið.
AÐ DREKKA EÐA DREKKA EKKI
STJÓRNARFRUMVARP um
nýja áfengislöggjöf var
lagt fram á Alþingi 9. þ. m.
Það er byggt á tillögum milli-
þinganefndar í áfengismálum,
en í henni áttu sæti: Gústav
A. Jónasson skrifstofustjóri
(formaður), Brynjólfur Tob-
íasson áfengismálaráðunautur,
Jóhann G. Möller forstjóri,
Ólafur Jóhannesson prófessor
og Pétur Daníelsson hótelstjóri.
Meðal nýmæla, sem í frum-
varpinu felast, er a) að heimilt
verði að leyfa bruggun áfengs
öls, ef samþykkt verði við
þjóðaratkvæðagreiðslu, b) að
áfengisútsölur verði aðeins
leyfðar í kaupstöðum, on ekki
í kauptúnum, c) að veitinga-
hús í kaupstöðum geti fengið
vínveitingaleyfi, ef þau full-
nægja vissum skilyrðum, og d)
að óheimilt verði að senda
áfengi í póstkröfu um landið.
Því var spáð í síðustu VIKU,
að hjá þvi gæti ekki farið, að
væntanlegar ölkosningar hefðu
í för með sér mikinn áróður.
Hér er um að ræða stórmál í
augum margra, og ekki síst yf-
irlýstra bindindismanna, enda
hljóta samtök þeirra stefnu
sinni samkvæmt að beita sér
af alefli gegn bjórframleiðsl-
imni.
Róleg, hleypidómalaus hugs-
un hefur þó alltaf — á yfir-
borðinu að minnsta kosti —
þótt sóma sér vel í kosning-
um. Því birtir VIKAN hér í
örstuttu máli nokkrar niður-
stöður vísindamanna um
áfenga drykki og áhrif þeirra
— athugasemdalaust:
1. Afengi hressir ekki; það
er deyfilyf. Áfengi var t. d. not-
að við skurðaðgerðir, áður en
klóroform og önnur svæfing-
arlyf komu til sögunnar. Enda
hefur það oftlega verið sannað,
að ef þessi lyf eru tekin á rétt-
an hátt, verða áhrifin og ein-
kennin nákvæmlega þau sömu
eins og af áfengi.
2. Blandaðir drykkir (kokteil-
ar) eru ekki skjótvirkari en
óblandaðir. Það er alkóhól-
innihaldið eitt, sem skiptir
máli.
3. Áfengi örvar ekki kyn-
hvatimar. Hinsvegar deyfir
það siðferðiskenndina — en
það er annað mál.
4. Það hefur aldrei verið
sannað, að áfengi skemmi líf-
færi. Sennilegast er, að lifrar-
og nýrnasjúkdómar, sem eru
tíðir hjá áfengissjúklingum, séu
afleiöingar þess sinnuleysis,
sem oftast einkennir mataræði
alkóhólista.
5. Áfengi hefur engin áhrif
á fóstur.
6. Alkohólistinn er ólækn-
andi. Þó er hægt að gera hann
að ströngum bindindísmanni.
En stefnubreytingin er gagns-
laus, nema því aðeins að hún
sé algjör. Ef alkohólistinn
þiggur þó ekki sé nema einn
sopa af áfengi eftir 20 ára
bindindi, þá má ganga út frá
því nokkurnveginn visu, að
hann tæmi fyrst flöskuna og
svo kassann.
7. „Sálkönnun" hefur stund-
um læknað ofdrykkjumenn,
sem drukku af „sálrænum
ástæðum". En oftast er þetta
þó gagnslaust.
8. Rannsóknir sýna, að
Antabus er ekki eins öflugt
varnarlyf eins og margir virð-
ast ætla enn þann dag í dag.
1 Bandaríkjunum hefur reynsl-
an orðið sú, að 70% þeirra,
sem fást til að taka töflumar,
skipta á þeim og flöskunni
innan átta vikna. Aðeins tíu af
hundraði halda tryggð við þær
í sex mánuði eða lengur. Aul:
þess getur Antabus verið ban-
vænt, og það hefur gert menn
vitskerta.
9. Reynsla Bandarikjamanna
er sú, að samtökin Alcoholics
Anonymous (Ónafngreindir
alkóhólistar) hafi bjargað fleiri
ofdrykkjumönnum en allar
nauðungarráðstafanir til sam-
a,ns. Kunnugir segja, að ein
ástæðan sé sú, að meðlimir
þessa félagsskapar „þekki öil
brögðin og allar afsakanimar.
sem alkóhólistar nota."
10. Það er aldrei of seint
að snúa við blaði. Alkóhólist-
inn verður að reyna aftur og
aftur. Margir læknar geta
bent á sjúklinga, sem reyndu
einu sinni, tvisvar, jafnvel
þrisvar, og sigruðu þá loks-
ins — eða í fjórða skiptið! En
bindmdið verOur að vera œfi-
langt.
í öðrum enda herbergisins hafði verið sett upp
skilrúm, og bak við það var sennilega annað her-
bergi. Borðið í miðju herberginu var þakið bók-
um, og á því stóð ritvél og tvær myndir, önnur
af presti, hin af handboltaflokki.
Ungfrúin afsakaði óreiðuna á herberginu; „Ég
hefi verið að lesa allan daginn og hefi þegar
sagt Pomeroy að ég hefi enga stúlku séð og ekki
heyrt í neinum."
„Eru veggirnir þykkir?" spurði Foam.
„Satt að segja er veggurinn á milli nr. 16 og 17
mjög þunnur því ég varð að taka hluta af her-
bergi Goyu, þegar ég gerði þetta að íbúð," svar-
aði majórinn.
„Ég heyri aldrei til leigjandans á nr. 16,“ sagðL
stúlkan og Foam veitti því athygli að hún nefndi
ekki nafn Goyu, þó hún hlyti að lesa það á dyr-
um hennar á hverjum degi.
„Er svefnherbergið þama fyrir innan?" spurði
Foam.
„Nei, ég sef á legubekknum, en þér getið litið
inn í eldhúsið og baðherbérgið, ef þér viljið.“
Foam gerði það, en gat ekki fundið neinar út-
göngudyr úr íbúð stúlkunnar.
„Ef þér verðið vör við nokkuð óvenjulegt viljið
þér þá láta mig vita. Hérna er símanúmerið mitt.“
Hún leit ekki á nafnspjaldið en svaraði kulda-
lega. „Ég er of önnum kafin til að veita nokkru
öðru en bókunum mínum athygli."
Hann var feginn að hitta aftur vingjamlegra
fólk. Viola kom á móti honum og hvíslaði:
„Majórinn er að kvarta og kveina við viðgerðar-
manninn niðri. Finnst þér þetta ekki skemmti-
legt?“
„Mér ætti að finnast það, því mér er borgað
fyrir það.“
„Æ, ég var búin að gleyma því að þú ert lög-
reglumaður. Hvernig lízt þér á Power ? Mér
finnst hún alltof gallalaus. Grunarðu hana eða
einhvern annan?"
Hann langaði til þess að henni geðjaðist að hon-
um, svo hann sagði: „Ég treysti einum manni
og það er dyravörðurinn."
„Þú hefur rétt fyrir þér, Pearce er þrælheiðar-
legur. Það er ómögulegt að fá hann til að Ijúga
í símann, eins og ég hefi reynt. Sjáðu, þarna
kemur viðgerðarmaðurinn."
Hann var bólugrafinn og þungbrýnn náungi,
sem leit út fyrir að vera heiðarlegur, greindur
og líklega opinskár. Foam leizt strax vel á
hann ogdáðist að því hve hreint hann gekk til
verks.
„Hr. Cross. Mér skilst á majórnum að þér viljið
vita hvort nokkrar faldar dyr séu í herbergi nr.
16. Ég get fullvissað yður um að svo er ekki,
því ég gerði við herbergið og varð ekki var við
neitt slíkt."
„Voruð þér að leita að þeim?" spurði Cross.
„Nei.“
„Leitið þá núna og það strax."
Viðgerðarmaðurinn hikaði enn: „Herbergið er
nýuppgert og það verður dýrt að rífa það niður."
„Mér þykir leitt að þurfa að minnast á þetta
núna," sagði majórinn. „En það verður að borga
allt það tjón, sem ég verð fyrir."
„Já, já," æpti Cross. „Ég skal borga hvað sem
er. Byrjið þið bara undir eins."
Aftur brá fyrir ánægjuglampa i augum Pomer-
oys, eins og allt færi eftir áætlun.
Framhald á bls. 14.
FRÉTTAFLUGA
THOMAS LAGIOS heitir vinsali i San Franc-
isco. Það þóttu mikil tiðindi fyrir skemmstu,
þegar ungur bófi óð inn i verzlunina hans
með byssuna á lofti og heimtaði peninga. „Drott-
inn minn dýri, þú ætlar þó ekki að gera þetta
aftur!" kveinaði Thomas. „Þú getur bölvað þér
upp & það,“ svaraði bófinn, hirti 64 dollara úr
peningakassanum, rak Thomas inn i bakher-
bergi og hlóð ofan á hann tin kössum af bjór
— í annað skipti & tveimur dögum!