Vikan - 02.04.1953, Qupperneq 14

665.
KROSSGÁTA
VIKUNNAR
Lárétt skýring:
1 menn — 6 spilling-
arbæli — 9 tala — 10
land — 11 heigull —■ 13
kjarkur — 15 fiskur —
17 nef — 18 dysja -—- 20
farið — 24 embætti —
25 aurasál — 27 störf-
uðu — 29 gefið gaum
— 31 skelfing — 32 van
— 33 sóun — 35 hnapp-
ur — 37 dugleg —- 40
skelin — 41 mannsnafn
— 43 gjaldmiðil — 46
hestur — 48 heiti — 49
fugl, þf. — 50 manns-
nafn — 51 stallur —
52 heiti.
Lóðrétt skýring:
1 vatn — 2 einráð —
3 ókyrrð — 4 dveljum
— 5 glerplatan — 6
hállt — T fæddu — 8
ábatasamur — 12 hinar
— 14 ófúsar — 16 vað-
ið — 19 hljóp — 21
tímabilin ■—■ 22 innkoma
— 23 óþrif — 26 meira —
■—- 29 óþrifnað — 30 tónn
28 gefi frá sér hljóð — 34 samtal — 36 hrópar — 38 syngi — 39
•— 31 gælunafn, þf. kalt — 42 í — 44 kona — 45 sæla — 47 erfiði.
Lausn á 664. krossgátu Vikunnar.
Ándlát Edgware lávarðar
F'ramhald af bls. 6.
— Hvenær fóruð þér héðan?
— Ég lagði af stað um átta leytið. Ég skrapp
snöggvast inn í Piccadilly Palace til að kveðja
ameríska vinkonu mína, sem var að fara til
Bandaríkjanna . . . frú Van Dusen. Ég kom til
Chiswick þegar klukkuna vantaði fimmtán mín-
útur í níu.
— Hvenær fóruð þér þaðan?
— Um klukkan hálf tólf.
— Komuð þér beint hingað ?
— Já.
— 1 leigubíl?
— Nei. 1 bílnum mínum. Ég hefi hann á leigu
hjá Daimerfjölskyldunni.
— Og meðan þér voruð í verzluninni fóruð þér
ekkert frá eða hvað?
— Ja . . . ég . . .
— Svo þér fóruð eitthvað? Hann var eins og
rottuhundur sem er viðbúinn að ráðast á rottu.
— Ég skil ekki hvað þér eigið við. Það var
hringt til mín meðan ég var að borða.
— Hver hringdi?
—Ég býst við að það hafi verið gabb. Einhver
rödd sagði: — Er þetta Lady Edgware ? og ég
svaraði: — Já, það er hún. Og þá var bara hlegið
og símtólið lagt á.
— Fóruð þér út úr húsinu til að tala í símann ?
Jane rak upp stór augu af undrun: — Auðvitað
ekki.
— Hvað voruð þér lengi í burtu frá borðinu?
— Um það bil eina og hálfa mínútu.
Eftir þetta gafst Japp upp. Ég var sannfærður
um að hann trúði ekki einu orði af því sem hún
sagði, en nú þegar hann var búinn að heyra sögu
hennar, gat hann ekkert gert fyrr en hann var
búinn að fá staðfestingu á henni eða hrekja hana.
Eftir að hafa þakkað henni kuldalega fyrir, fór
hann.
Mér finnst að ég verði að gæta stöðu minn-
ar núna, fyrst allt fór vel. Ég vil helzt hegða
mér eins og ekkja. Dálítið virðulega, skiljið þér?
Ég var að hugsa um að senda krans úr orkide-
um. Þær eru dýrustu blómin um þessar mundir.
Ég býst við að ég verði að vera við jarðarförina.
Hvað finnst yður?
— Ég býst við að þér verðið að vera við
rannsókn málsins fyrst, Madame.
— Já, það er víst rétt hjá yður. Hún hugsaði
um þetta í eina eða tvær mínútur, svo sagði
hún.
■— Ég virðist hafa verið heppin að skipta um
skoðun og fara í veizluna.
Poirot var á leiðinni fram að dyrunum þegar
hann heyrði þetta, en þá snerist hann á hæli.
— Hvað eruð þér að segja, Madame ? Skiptuð
þér um skoðun?
— Já. Ég ætlaði að hætta við að fara, því ég
var með slæman höfuðverk síðdegis í gær.
Poirot kingdi nokkrum sinnum. Hann virtist
eiga erfitt með að tala.
— Minntustu þér á það — við nokkurn? spurði
hann að lokum.
— Já, það gerði ég. Við drukkum te saman
nokkuð mörg og þau vildu að ég kæmi í kokteil-
boð með þeim, en ég neitaði því. Ég sagði að
höfuðið á mér væri að klofna og að ég ætlaði
beint heim. Ég sagðist líka ætla að sleppa kvöld-
verðarboðinu.
— Hvers vegna skiþtuð þér um skoðun,
Madame ?
— Ellis lagði fast að mér. Hún sagði -að ég
hefði ekki efni á að afþakka boðið. Matgu gamli
er mikill áhrifamaður, eins og þér vitið og hann
er gjarn á að móðgast. En mér er alveg sama.
Strax og ég er gift Merton, er ég laus við allt
þessháttar. En EIlis er svo varkár. Hún segir
að allt sé breytingum undirorpið o. s. frv. og
ég býst við að hún hafi rétt fyrir sér. Hvað sem
því líður, þá fór ég.
— Þér eigiö Ellis mikið að þakka, Madame,
sagði Poirot alvarlega.
— Þér hafið vist rétt fyrir yður. Yfirlögreglu-
Lárétt: 1 undanrás — 7 Samson — 12 anís
— 13 kvígan — 15 fag ■— 17 mói —- 18 úti ■—
20 er — 21 saga — 23 nota — 26 at — 27 rist
— 29 ólund ■— 31 fólu — 32 Kata — 34 dal —
36 an — 37 boða — 38 all — 39 trú — 40 óó
—■ 41 rugl — 43 Ásta — 45 án — 46 skrá —
48 ísarn —- 50 ung — 52 óðir — 53 einnar —
55 kári — 57 ufsar — 60 inna — 61 na — 62
nögl — 64 utar — 66 GK — 67 æra — 69 óar
— 71 vin — 72 gaular — 75 mali — 77 tígull
— 78 innrætið.
þjónninn var búinn að leggja það allt niður
fyrir sér, var það ekki?
Hún hló. Poirot hló ekki með henni. Hann sagði
lágri röddu: — Samt sem áður . . . setur þetta
hugsunina í gang. Já, hugsunin fer á fulla ferð.
Jane tók upp hattinn, sem hún hafði verið að
máta, þegar við komum inn. Hún mátaði hann
aftur.
— Mér er meinilla við svart, sagði hún óánægð.
— Ég klæðist aldrei svörtu. En, ég býst við að
ég verði að gera það til að líta út eins og reglu-
leg ekkja. Allir þessir hattar eru hræðilegir.
Hringdu í hina hattabúðina, Ellis. Ég verð að
líta þannig út að ég geti látið sjá mig.
Poirot og ég laumuðumst hljóðlega út úr her-
berginu.
ODETTE
Framhald af hls. 12.
aði með því að ég svaf í pútnahúsi þýzkra her-
manna við Parísarstræti. Það var leitað í því
um nóttina, en . . . eee . . . forstöðukonan sagði
að ég væri frænka hennar og herbergi mitt var
látið í friði.“
„Gott.“ Hann hlustaði á frásögn hennar með
rósemi sem gerði henni dálítið gramt í geði.
Hann sagði: „Kanntu á hjóli?“
Hún hafði aldrei stigið á reiðhjól á sinni lífs-
fæddri æfi. En hún sagði stillilega: „Ég ímynda
mér, að fyrir manneskju, sem getur eytt nótt-
inni í þútnahúsi í Marseille, þá hljóti það að
vera tiltölulega auðvelt að ferðast á reiðhjóli."
Hann brosti og sagði: „Ég verð að játa, að
ég átta mig ekki í augnablikinu á því, hvaða
samband sé á milli pútnahúss og hjólhests. En
hvað sem því líður, þá vildi ég gjarnan biðja
þig að hjóla út á Villa Diana og fá Baron dé
Carteret þennan miða. Og þegar þú kemur aft-
ur, þá hef ég dálítið annað handa þér að gera.“
Lóðrétt: 1 umferð — 2 dag — 3 an — 4 níða
— 5 rs — 6 skó — 7 sí — 8 agat — 9 MA —
10 snú — 11 neitunin — 14 vinn — 16 Ari —
17 mal — 19 tala — 21 staðráðin — 22 góa —
24 odd — 25 aflraunir — 28 sko •— 30 ull —
33 tau — 35 att — 37 bók — 38 Als — 38b
lár — 40 ósaknæmt — 42 gírug —■ 44 snert —
45 ágangi — 47 rór — 49 aus — 51 nnn — 54
raknið — 56 áar — 58 flóa — 59 aur — 63 ötul
■— 65 afar — 68 agg — 70 Ari — 71 vit — 73
au — 74 11 — 75 mn — 76 læ.
Svör við „Veiztu —?“ á bls. 5:
1. Vatnið er svo djúpt að þegar vatnið á yfir-
borðinu kólnar, fer það niður og hlýrra
vatn kemur upp í staðinn.
2. Þór.
3. 78 ára gamalt.
4. Sundaeyjunum.
5. Með tólf núllum.
6. G-0 er á bifreiðum starfsmanna Keflavíkur-
flugvallar, en VL á bifreiðum Varnarliðsins.
7. 390 m.
8. 1 Þórshöfn í Færeyjum.
9. Mefistofeles eftir Boito, Fordæming Faust
eftir Belioz og Faust eftir Gounod.
10. Hann fylgdi sér meiri manni.
Þegar dýr voru dregin fyrir lög og dóm
Framhald af bls. 13.
sitt í viðurvist skepnunnar, og ef hún andmælti
ekki, þá var hann frjáls ferða sinna!
Nútímamaðurinn á erfitt með að skilja, hve
þessi furðulegu réttarhöld hafa verið lífseig. Til
þeirra var gripið öldum saman, þó að það hefði
átt að liggja í augum uppi allt frá byrjun, að
hinir mállausu sakborningar létu sér næsta fátt
um finnast og hirtu alls ekki um umvöndunarorð
dómstólanna. Ástæðan hlýtur þvi að vera sú, að
tilviljunin hafi stundum komið dómurunum til
hjálpar, og að menn hafi þessvegna trúað því,
að svona réttarhöld gætu gefið góða raun. Til
dæmis eru til skráðar heimildir um það á Spáni,
að skömmu eftir að konungleg tilskipun var gefin
út um að rottur skyldu hafa sig á brott úr til-
greindu héraði, sáust þær ganga hópum: saman
í sjóinn. Það var í samræmi við tíðarandann, að
almenningur leit á þetta sem eintóma löghlýðni
af hálfu þessara spönsku þegna; það var skoðun
almennings, að blessaðar rotturnar hefðu verið
að gegna kónginum og synt til hafs í leit að
ábúðarhæfum eyðieyjum.
14