Vikan - 01.03.1956, Blaðsíða 18

KROSSGÁTA VIKUNNAR.
800.
Lárétt skýring:
1. rúmfat — 3 liðinn tími — 9 kyn — 12 at-
viksorð — 13 hanga — 14 mynt — 16 tvíhljóði
— 17 vopn — 20 þjóðhöfðingi — 22 afleiðsluend-
ing — 23 himintungl — 25 lægð ■— 26 fugl —
27 hættuleg — 29 veiðiaðferð ■— 31 elska — 32
gsttfaðir — 33 liðinn dagur — 35 kjarkur — 37
ónefndur — 38 kunnáttumaður — 40 grastopp-
ur — 41 gerir ljótan — 42 mannsnafn — 44
máttur — 45 votlendi — 46 jarðávaxta — 49
lætur frá sér -— 51 neitun — 53 í skuld -— 54
húsdýr — 55 óhreinka — 57 sár — 58 sápa,
vörum. 59 vambfylli -— 60 máttur — 62 bor
■— 64 hljóð — 66 til viðbótar — 68b eyktarmark
— 69 duft ■— 71 möguleg — 74 lag — 76 fanga-
mark ríkis — 77 mýkja — 79 uppgjör — 80
samtenging — 81 steingert efni — 82 við hæfi
— 83 rösk á fæti.
Lóörétt skýring:
1 höfuðskepna — 2 kraftur — 3 faðmur — 4
stó — 5 frumefni — 6 drykkur — 7 nár — 8
bykkja — 10 efni — 11 há bygging —- 13 upp-
spretta — 15 bragðefni — 18 tala — 19 rúm —
21 ljómi — 23 mannsnafn — 24 hnattstaðan -—
26 starf — 27 þekkt að heiðarleik — 28 góð-
legur — 30 aðgæzla — 31 líflaus — 32 glöð —
34 biblíunafn — 36 til að bera á við ■—- 38 kon-
ungur — 39 sterkur — 41 þrír eins —■ 43 fersk-
ur — 47 bættu við — 48 báran — 49 veikin —
50 tónskáld — 52 borða — 54 eldsneyti •— 56
mjög — 59 not — 61 gangur — 63 lim —■ 64
hljóð — 65 vík — 68 bragð — 69 gráða —
70 forboð — 72 er ekki (fornt) — 73 kvenkenn-
ing — 74 gerast — 75 fjöldi — 78 áflog ■—
79 sk.st.
Lausn á krossgátu nr. 799.
LÁRÉTT: 1 öld - 4 falskur — 10 sat — 13
Sara — 15 líkur — 16 skut — 17 prang — 19
kol — 20 seigt — 21 fugan — 23 kenna — 25
gullfiskinn — 29 as — 31 rl. — 32 önn — 33
na — 34 rr — 35 róa — 37 ból — 39 æra — 41
hóf — 42 ekkill — 43 ógleði — 44 ina — 45 amt
— 47 aga — 48 man — 49 na — 50 dð — 51
isa — 53 nr. — 55 ng — 56 ferðalangar — 60
dokað — 61 aukin — 63 borun — 64 bur — 66
raðar — 68 æður — 69 Sófus — 71 rati — 72
sig — 73 skratti — 74 not.
LÓÐRÉTT: 1 ösp ■— 2 larf — 3 draug —- 5
al — 6 lík — 7 skorin — 8 kul — 9 ur — 10
skinn — 11 auga — 12 ttt — 14 angur — 16
senna — 18 gallblaðran — 20 seinagangur —
22 nl. — 23 kk — 24 fareind — 26 föl — 27
snæ •— 28 erfingi — 30 sókna — 34 róðan —
35 aka — 38 ólm -— 40 róg — 41 hem ■— 46 tía
— 47 aaa ■— 50 dekur -— 52 slaufa ■—■ 54 rakar
— 56 forug — 57 ðð — 58 na — 59 riðan — 60
doði — 62 NATO — 63 bæs — 64 bór — 65
Rut — 67 rit — 69 sk. — 70 st.
Svör við „Veiztu — ?“ á bls. 5:
1. Mayanar. — 2. Lán, sem veitt eru út á verð-
mæta muni, sem bankinn geymir, þar til lánið er
greitt. — 3. 2%—3 ára. — 4. Já, sólin er 700 sinn-
um þyngri en allar reikistjörnur hennar til sam-
ans. — 5. Á Breiðafirði. — 6. Salvador Dali. —
7. Sir Isaac Newton. —- 8. a) dönsk balletmær b)
amerísk jazzsöngkona c) enskur rithöfundur. —
9. Nei, það er rangt. — 10. Blekbytta.
Sannkallaður vítiseldur.
Framhald af bls. 9.
Svo byrjuðu krampateygjurnar. Þær
byrjuðu í hnjánum og færðu sig hægt upp
fæturna og upp í maga, og hann engdist
eins og ormur á gólfinu af óbærilegum
þjáningum með tíu mínútna millibili.
Hann byrjaði að kasta upp og hélt áfram
að kúgast löngu eftir að maginn var tómur.
Höfuð hans varð altekið ægilegum bloss-
andi verkjum, svo kvalafullum, að hann
þreifaði aftur um hnakkann á sér, því að
hann hélt hann væri höfuðkúpubrotinn.
Að tveim dögum liðnum var Pete byrj-
aður að berja höfðinu við vegginn í
þeirri von að missa meðvitund. Það bar
engan árangur — ekkert dugði — fyrr
en hann seildist eftir sprautunni og hvíta
duftinu og breyttist á firnm mínútum úr
dýri í mann.
Það eru engar skýrslur til um ástralska
eiturlyfjaneytendur, sem komast undir
læknishendur, en skýrslur læknanna á
eiturlyfjasjúkrahúsinu í Lexington í
Bandaríkjunum sýna, að meir en 80 af
hundraði þeirra sjúklinga, sem brottskráð-
ir eru þaðan, tekur til við eiturlyfin aft-
ur innan tveggja ára.
I heiminum eru þúsundir manna eins á
vegi staddir og Pete. Það þarf að beita
öllum ráðum til þess að forða öðrum þús-
undum frá sömu hörmungum.
— JOHN GODWIN.
SMÆLKI
PERRY CHARLES kom einu sinni inn í veitinga-
hús og spurði: Þjónn, hafið þér froskafætur?
Þjónninn: Nei, það er giktin sem lætur mig
haltra svona.
KONUNGUR VILLIMANNA ... Framh. af bls. 7.
morðingjann lifandi og leiddi hann fyrir kviðdóm eyjarskeggja.
En fyrstu árin kom Cooper oft einsamall aftur af manna-
veiðum sínum.
Friður komst smámsaman á á Melville eyju. Eyjarskeggjar
dæmdu sjálfir fyrir öll smávægilegri afbrot, svo að konungur
þeirra hafði tíma til að sinna öðrum málefnum. Hann ræktaði
nautgripi og verzlaði með perluskeljar, en fyrst og fremst varð
hann þó einhver frægasti vísundabani Ástralíu. Alls drap hann
27,000 vísunda, flutti að meðaltali út um 2,000 á ári og gaf þegn-
um sínum rausnarlegan hlut af arðinum. Riffill, sem hann felldi
með 3,000 vísunda, hangir nú í þjóðminjasafninu í Adelaide.
Cooper giftist innfæddri stúlku, en þrátt fyrir landsvenjur
aðeins einni. Með henni eignaðist hann son og tvær dætur.
Cooper syrgði hana mörgum árum eftir andlát hennar.
Hið furðulega ríki „Joe konungs“ varð fljótlega frægt um
alla Ástralíu. Ibúar Darwin flyktust til eyjarinnar til þess að
sjá Cooper skrautklæddan í forsæti í rétti eyjarskeggja. Mágur
hans las upp ákæruna, vitnaleiðsla fór fram og síðan kvað Cooper
upp dóminn, sem venjulega hljóðaði upp á nokkurra spjóta sekt.
Reuben, sonur „Joe konungs,“ stundaði nám við Prince Alfred
háskóla í Ádelaide. Hann var glæsilegur piltur og einn af frækn-
ustu íþróttamönnum samtíðar sinnar. I skólanum setti hann
nýtt met í hundrað metra spretthlaupi, og litlu munaði að
hann hreppti sundmeistaratitil Ástralíu.
Cooper ríkti yfir konungdæmi sínu í nærri fimmtíu ár.
Hann andaðist 1934 og varð öllurn þegnum sínum harmdauði.
;,,Hann er dáinn,“ grétu menn, „hver verður nú faðir okkar?“
Eftir andlát hans leystist ættkvíslabandalagið upp, en friður
hélst áfram. Hvorki svartir menn né hvítir þurfa framar að
óttast um líf sitt á Melville eyju.
— JOHN GODWIN.
J^Bezt að augtýsa í VIKUNNI
MANNAVEIÐAR
skjátlast þér. Þú heklur ég sé hingað komin af því mig langi að eiga
karlmann? Ég get án allra karlmanna verið. Ég kom af því þú varst
að deyja — og af því faðir minn dó í urðinni hérna fyrir neðan. Þú
heldur að ég sé skækja. Farðu."
Hann lét hana tala út og sagöi svo hæglátlega: „Ég kem að sækja
þig, Maria Cristina."
Hún þagði.
„Þú ert konan, sem ég ætla að eiga.“
„Nei.“
Hann tók blíðlega í axlir hennar og kyssti hana léttum kossi á vang-
ann: „Þú ert bara hálfgerð ótemja ennþá. Ég kem aftur.“
Andartaki síðar leit hún snöggvast framan í hann, svo var hún horfin
út í myrkrið án þess að kveðja. Hann heyrði skrjáfið í kjólnum hennar,
svo heyrðist ekkert nema niðurinn í lindinni. Þá gekk hann fram á syllu-
brúnina og stóð bar og horfði niður í dalinn. Hann beið uns hann þóttist
viss um að hán væri komin heim. Þá sótti hann hestinn og teymdi hann
að skríðunni. Hann vissi, að það var næsta ólíklegt að hann kæmist
lifandi úr dalnum. Það mundi ganga kraftaverki næst, ef þeir heyrðu ekki
til hans, þegar hann kæmi niður skriðuna. Vel gat lika svo farið, að
hesturinn steyptist í myrkrinu, fótbrotnaði eða meiddist á annan hátt.
Og ef hann kæmist heilu og höldnu niður skriðuna, þá mundi þessi
ójafni eltingaleikur hefjast aftur.
En hvað um það, hann átti ekki margra kosta völ.
Hann hlustaði út í myrkrið. Það var alger kyrrð. Biðu þeir hans
þarna niðri i myrkrinu? Voru þeir búnir að fanga Mariu Cristinu?
Framliald í nœsta blaöl.
HÚN SVEIF TIL JARÐAR Framh. af bls. 6.
Hún tók líka þátt í skemmdarverkum þeim, sem framin
voru í Cahingy raforkuverinu, og stjórnaði sjálf aðgerðum,
þegar tvær eimlestir voru sprengdar í loft upp við Le Mans.
I júní 1943 var hún að bíða eftir birgasendingu, sem varpa
átti úr flugvélum, þegar öflugur flokkur Gestapomanna kom til
að handtaka hana. Hún varðist hetjulega með marghleypu
sinni, en særðist og var fönguð og lést í Belsen fangabúðunum.
Það úir og grúir af hinum ótrúlegustu ævintýrum og af-
reksverkum í þessari njósnabók.
— IRENE DAVY