Vikan - 01.05.1958, Qupperneq 8

FAGREB MUNIIi
VJIÍ GULLI
OG SILFliI
Sendum gegn póstkröfu.
Guðlaugur Magnússon
SKARTGRIPAVERZLUN
Laugaveg-i 22 A.-Sími 15272.
Valur- Vandar- Vöruna
SULTUR — ÁVAXTAIILAir
MARMELAÐI — SAFTIR
MATARLITUR — SÖSULITUR
EDIKSVRA — BORÐEDIK
TÓMATSÓSA — ÍSSÓSUR
— Sendum um allt land —
Efnagerðin Yalur h.f.
Box 1313. — Sími 19795 — Reykjavík.
TRICHLORHREENSUN
Cþurrhreinsun)
BJÍÍJRG
SDLVALLAGÖTU 74 •' SÍMI 13237
BARMAHLÍÐ 6 SÍMI 23337
Prjónastofan Hlín h.f.
Skólavörðustíg 18. Símar 12779 og 14508.
Prjónavörur höfum við framleitt í
síðastliðin 25 ár úr íslenzku og er-
lendu gami.
Höfum ávallt á boðstólum fyrsta
flokks vinnu, og fylgjumst vel með
tízkunni.
Sendum gegn póstkröfu um land allt.
frd mínum bœjardyrum
skrtfar fyrir kvenfólkið, um
kvenfólkið og hugðarefni þess
Ég þakka þeim sem verzlað hafa í
Söluturninum við Arnarhól ánægju-
leg kynni, og hið þá um að beina við-
skiptum sínum í
Hreyfilsbúðina.
Pétur Pétursson.
LITLA BLIKKSMIÐJAN
Nýlendugötu 21A. Sími 16457.
Smíðar meðal annars:
Þakrennur, allar stærðir og gerðir.
Þakglugga, allar stærðir og gerðir.
Oliukassa í báta og skip.
Benzíngeyma í bíla og báta.
Loftrör, allar stærðir.
Lóðabala. Lofttúður o. fl.
Burt með
SKELLUR og BLETTI
ÞEGAR daginn fer að
lengja, blasa við aug-
um alls kyns skellur og
blettir, sem hafa látið fara
lítið fyrir sér í rökkri
skammdegisins, og um leið
fara húsmæðurnar að fá
fiðring í fingurna af löngun
í að þrífa og hreinsa, láta
gera við — og mála.
Síðan vatnsblandaða
málningin kom til sögunn-
ar erum við alveg einfærar
ilm að mála íbúðirnar okk-
ar, þó öll hjálp sé að sjálf-
sögðu vel þegin. Við þurf-
um aðeins á þolinmæði og
skapstillingu að halda —
talsverðu magni af hvoru-
tveggja. Sú sem ekki hefur
reynt það, hefur enga hug-
mynd um hvílíkur tími get-
ur farið í jafn ómerkilegt
verk eins og að opna máln-
ingadós.
Sú óreynda heldur vafa-
laust að nóg sé að kaupa
sér pensil og málningu og
byrja svo að mála. Ekki al-
deilis! Ef hún gerir það, á
hún mikla vinnu fyrir hönd-
um, þegar málningin er
loks komin á veggina. Flest-
ir leiðarvísar fyrir viðvan-
inga byrja einhvernveginn
svona: ,, Yfirborðið sem
mála skal, verður að vera
nægilega vel undirbúið til
málningar.“ Eg mundi
byrja svona: Sú sem ætlar
að mála, ætti að fara í
ónýta garma og binda
skýluklút um höfuðið,
breiða síðan þykkt lag af
dagblöðum á gólfið og þau
húsgögn sem ekki er hægt
að flytja út, og fjarlægja
loks öll börn innan við 12
ára, ásamt heimiliskettin-
um, en það eru venjulega
einu lifandi verurnar, sem
ekki reyna að komast hjá
þvi að taka þátt I verkinu.
Þá fyrst kemur röðin að
„yfirborðinu", sem ku eiga
að vera þurrt, hreint og
slétt (mikilvægt að ekki
gleymist neinar myndir uppi
á vegg, þar sem það getur
orsakað ójöfnu). Ef um nýtt
yfirborð er að ræða, verður
efnið í því að vera komið
í stöðugt ástand: viður þurr,
steinsteypa vel hörðnuð og
sínkhúðað járn veðrað. En
það má heldur ekki vera
of hart og slétt, eins og t.
d. gömul lakkmálning. Hana
verður að slípa með sand-
pappír eða ná henni af með
tilheyrandi vökva (t.d. sal-
míaki eða sykursápu), svo
nýja málningin fái festu.
Næsta boðorð er: Velja
verður heppilega málningar-
tegund, þannig að fullt tillit
sé tekið til eðlis þess efn-
is sem mála skal . . . Um
þetta atriði geta málning-
I þessa kápu, sem
er samkvæmt
nýjustu tízku,
þarf 5,50 m. af 90
sm. breiðu efni
og 3,80 m. af
fóðri. Hún er
hneppt með ein-
um hnapp, skor-
in í sundur í
mittinu og með
lokufeilingu í
í bakið
Grænmetið að koma
arverzlanir gefið fullnægj-
andi leiðbeiningar. En við-
vaningum skal ráðlagt að
æfa sig fyrst að mála með
vatnsblandaðri málningu,
en hana má nota á stofu-
veggi og loft og yfirleitt
alls staðar þar sem ekki er
hætta á vatni eða gufu. Ef
um matta málningu er að
ræða, ber líka miklu minna
á öllum mishæðum. Það er
talsvert vandasamara að
lakka, eins og þarf að gera
við glugga, hurðir, eldhús
og baðherbergi.
Jæja, þá getum við byrj-
að. Það er að segja ef við
höfum við hendina rúllu-
bursta og pensil, til að mála
með hornin og annað, þar
sem rúlluburstinn kemst
ekki að. Gott er að hafa
tvo pensla, 2—3 sm. og 8—9
sm. breiða, en hæfileg lengd
á rúllunni mun vera 20—25
sm. Nú er bara um að gera
í'.ð bera málninguna jafnt á
og ekki of þykkt. Það marg-
borgar sig að fara fleiri
yfirferðir og bera þynnra á,
annars getur myndast innri
spenna, sem orsakar það að
málningin springur og
flagnar af.
Og ein aðvörun enn. Látið
málningaverzlunina um að
blanda litinn. Það lítur út
fyrir að vera auðveldara en
það er að fá t. d. „ofur-
lítið hvítgráan" lit, en ef
þið hættið á að reyna
að blanda sjálfar, þá
skulið þið að minnsta kosti
hafa geysistórt ílát og nóg
af málningu, því það er
alveg ótrúlegt hve oft mað-
ur er búinn að bæta „ofur-
litlu" af þessum lit eða hin-
um, áður en rétti blærinn
fæst, ef hann fæst þá nokk-
urn tíma. Eins er rétt að
Itaupa ríflega af máln-
ingunni strax, því jafn-
vel málningarverzlununum
NÚ er nýtt grænmeti að
koma á markaðinn.
Gúrkur og tómatar hafa
þegar sést i búðum. I maí-
mánuði kemur graslaukur,
hvönn, karsi, kjörvel, njóli,
næpur, rabarbari, radísur,
salat, skarfakál, smári og
steinselja, segir í einni af
matreiðslubókum Helgu
Sigurðardóttur, sem hún
kallar Heimilisalmanak.
Það er alltaf verið að
brýna fyrir okkur að borða
sem mest grænmeti, hrátt
eða soðið. Hráa grænmetið
þykir hollara, því það held-
ur öllum sínum vítamínum,
einkum meðan það er alveg
nýtt. Ur öllu grænmeti má
búa til salat með því að
skera það niður eða rífa
það og hella yfir það salat-
legi eða súrmjólk.
Hér er uppskrift áf olíu-
legi. 1 hann fara 4 msk. af
salatolíu, 1—2 msk. sítrónu-
safi eða 1 msk. edik, 1%
msk. hunang eða sykur, salt
og pipar. Sítrónusafanum er
hellt yfir sykurinn eða hun-
angið, ásamt salti og pipar.
Þetta er þeytt vel. Þar í er
smáþeytt salatolía, þar til
lögurinn verður þykkur og
gráleitur, en ekki tær: Af
þessum legi má búa til stór-
an skammt til nokkurra
daga í senn og geyma hann
í flösku á köldum stað. Að-
eins þarf að gæta þess að
hrista flöskuna, áður en
lögurinn verður notaður.
BÖLVA9 KVENFÓLKIÐ
Þessa vísu á síra Guðmundur á Torfastöðum að hafa
ort 8 ára um kvenfólkið á heimilinu:
Það skal *vera æ mín iðja
ykkur stugga við;
því andskotann er betra að biðja
en — blessað kvenfólkið
gengur oft illa að finna
týndan lit, ef vantar af
honum í viðbót.
Hentugast er að byrja á
loftinu í herberginu (til
þess þarf auðvitað nægi-
lega hátt og stöðugt borð),
þá eru málaðir veggirnir,
byrjað i einu horninu og
haldið áfram hringinn (gæt-
ið þess bara að halda ekki
áfram út um opnar dyrnar
í ákafanum), og loks eru
málaðir gluggar og hurðir
og lakkað yfir, a. m. k.
gluggana, því lakkið hlífir
fyrir vatni.
Það er einn mikill kostur
fyrir húsmóðurina að mála
sjálf. Venjulega er helm-
ingi minni vinna við að
þrífa á eftir. Sá sem á von
á að þurfa að þrífa máln-
inguna af rúðunum og
skafa sletturnar af gólfinu
strýkur ekki penslinum
langt út á rúður og veifar
ekki i kringum sig burstan-
um. Svo er það annað, það
er miklu auðveldara að
loka augunum fyrir smá-
vægilegum göllum, ef þeir
Snotur sumarlfjóll.
McCalls-snið frá Vogue.
eru manni sjálfum að
kenna.
Nú er aðeins eftir að
þvo burstana. Vatnsblönduð
málning er þvegin úr með
sápuvatni, en olíuborin
málning með terpentínu,
steinolíu eða öðru upplausn-
arefni og burstarnir síðan
hengdir upp til þerris.
Málningin má aldrei þorna
í burstunum, áður en þeir
eru þvegnir. Jæja, gangi
ykkur vel!
,2ss and hat
3626
j
Enn er bnrist nm
þýfi nusistunnn
DULARFULLT FÖLK A DULARFULLUM FERÐALÖGUM I AUSTURRÍKI
BANDAMENN hafa end-
urheimt fjóra fimmtu
hluta gullsins, sem nazistar
stálu úr hernumdu löndun-
um. Hvað varð um fimmt-
unginn ?
Vissulega var þessu gulli
stolið eins og hinu og ýmis-
legt bendir til þess að hörð
átök séu um það enn í dag.
Þótt tvö ár séu nú liðin frá
síðasta þýzka gullfundin-
um, eru ennþá framin dul-
arfull morð og dularfullt
fólk er í dularfullum er-
indagjörðum í héruðunum
þar sem vitað er, að nazist-
arnir földu sumt af þýfi
sínu.
Þetta bendir til þess, að
enn séu menn að leita faldra
fjársjóða úr styrjöldinni,
menn sem ef til vill komu
við sögu gullsins á striðsár-
unum og nú hyggjast finna
það og verða ríkir.
Septembermorgun einn
fyrir tveimur árum kom
fyrir atburður í Austurríki,
sem áreiðanlega var í
tengslum við þessa gullleit.
Austurríska lögreglan
fann líkið af manni á bakka
Salzachár í grend við Salz-
burg. Milli augna þess var
gapandi sár eftir byssukúlu.
Hjá annari hendi hins látna
lá marghleypa. 1 vasa hans
var járnbrautarfarseðill,
kvittaður hótelreikningur
og franskt vegabréf sem
gefið hafði verið út á nafn
Jeans Le Sauce, þrjátíu og
fimm ára gamals stærð-
fræðikennara.
Lögreglulæknirinn vildi
kalla þetta sjálfsmorð. Um
þetta leyti var austurríska
iögreglan heldur frábitin
nánu samstarfi við lög-
reglulið hernámsliðanna,
bjóst til að grafa líkið i
flýti og vildi þar með telja
málið úr sögunni.
En ungur læknir gerði
það upp á sitt eindæmi að
bera saman kúluna, sem
tekin hafði verið úr höfði
hins látna, og byssuna við
hlið hans. Og þá kom í ljós,
að kúlan var byssunni al-
geidega óskyld.
Afleiðingin var sú, að
lógreglan neyddist til að
hefja nýja rannsókn. Þá
fcarst um það tilkynning
frá frönsku stjórnarvöldun-
um, að Jean Le Sauce hefði
verið í þjónustu þeirra sem
„jarðfræðingur."
Héraðið þar sem líkið
hafði fundist, er kallað
„hinsta vigið“ af héraðsbú-
um. Það er trú þeirra, að
þarna hafi Hitler ætlað
nazistum sínum að verjast
til hinsta manns. Hvort
sem nokkuð er hæft í þessu,
þá er það að minnsta kosti
staðreynd, að þarna i hér-
aðinu hafa fundist nokkrir
af smærri fjársjóðum naz-
ista.
Eftirgrenslan austurrísku
lögreglunnar leiddi í Ijós, að
hinn látni hafði lifað tví-
þættu lífi. Á daginn hafði
hann fengist við „jarð-
fræðirannsóknir" í fjöllun-
um, en kvöldunum hafði
hann eytt í næturklúbbum
og þá sýnst hafa mun
meira fé milli handa en
ætla mátti um venjulegan
embættismann.
Síðustu mánuðina sem
hann lifði, virtist hann mik-
ið hafa umgengist laglega
Ijóshærða konu, sem átti
fyrn verðmætra skartgripa.
Lögreglan hóf leit að
þeirri Ijóshærðu. Þá kom á
daginn, að hún hafði
gert sér tíðar ferðir til Vín-
arborgar og ávallt haft
n.eðferðis brúna skjala-
tösku, sem enginn burðar-
maður fékk að snerta. Og
enn sannaðist, að hin dular-
fulla ljóshærða kona hafði
farið síðustu ferð slna til
höfuðborgarinnar sama
daginn sem Frakkinn fannst
dauður.
Morð Jean Le Sauce átti
sér stað um svipað leyti
sem hernámsveldin voru að
flytja heri sína frá Austur-
riki. Morðinginn er ennþá
ófundinn. En austurríska
lögreglan ætlar nú, að
Frakkinn og ljóshærða kon-
an hafi bæði verið að leita
að nazistasjóðnum, annað-
hvort sem samherjar eða
andstæðingar. Víst -er það,
að ljóshærða konan hefur
ekki sést síðan morðið var
framið.
Annar dularfullur at-
burður, sem nú er settur í
samband við þýfi nazist-
anna, átti sér stað í Austur-
ríki í júní 1950. Austurrísk-
ur lögregluþjónn, sem var
við gæzlustörf í grend við
Toplitzvatn, sá þrjá stóra
vörubíla með frönskum
skrásetningarmerkjum, aka
niður að vatninu.
A bílunum voru hermenn I
frönskum einkennisbúning-
um. Maður, sem virtist vera
fyrirliði þeirra, sneri sér að
lögregluþjóninum og sagði
honum á reiprennandi
þýzku, að hér væri á ferð
franskur vísindaflokkur,
sem falið hefði verið að
safna sýnishornum af
plöntugróðri við vatnið.
Lögregluþjónninn lét
þetta gott heita. En rétt á
eftir vakti það undrun
hans, að hann heyrði liðs-
foringjann ávarpa menn
sína á þýzku. „Hversvegna
ekki á frönsku?“ spurði
hann sjálfan sig. Hann
vildi þó ekki eiga á hættu
að koma sér í ónáð hjá
hernámsyfirvöldunum, að-
liafðist því ekkert, en fylgd-
ist með „Frökkimum."
Skömmu seinna sé hann
þá taka tíu þunga kassa upp
úr vatninu og setja þá
á vörubílana. Hann skýrir
svo frá, að mennirnir hafi
talað saman á þýzku og
að hann hafi heyrt þá
segja, að þeir mundu flytja
kassana til geymslu í
banka.
Nokkru eftir að atburður
þessi gerðist, fannst þessi
austurríski lögregluþjónn.
meðvitundarlaus og bundinn
á höndum og fótum í skógi
nokkrum í nágrenninu.
Hann lifði þetta af, en hef-
ui ekki hugmynd um enn
þann dag í dag, hvem-
ig hann hafnaði i skóginum.
Loks er að segja frá enn
einum dularfullum at-
burði, sem gerðist á þessum
slóðum.
Tveir ungir Þjóðverjar,
sem kváðust heita Helmut
Mayr og Ludwig Pichler, og
sem aldrei sögðust hafa
komið þarna áður, komu á
staðinn með mikinn fjall-
gönguútbúnað. Þótt héraðs-
menn könnuðust ekki við
þá, þóttust menn sjá þess
ýms merki, að Þjóðverjam-
ir væru ekki eins ókunnugir
þarna og þeir vildu vera.
lá.ta. Þeir stunduðu „fjall-
göngurnar" í tvo mánuði,
hurfu svo eins og jörðin
hefði gleypt þá.
Framhald á hls. 14
8
VIKAN
VIKAN
9