Vikan - 28.08.1958, Blaðsíða 6

hlúir að farþegum í
skorar hvert markið á fætur
háloftunum — leikur á fiðlu
öðru —
fyrir Svía
Ég vorkenni aumingja prentsmiðj-
unni, segir Þórólfur Beck.
rlR íslenzkir nýliðar á
knattspyrnuvellinum
■ hafa vakið aðra eins at-
: hygli að undanförnu sem
; Þórólfur Beck. Hann er að-
{ eins 18 ára að aldri en hef-
{ ur þegar unnið slík afreks-
' verk á leikvellinum að undr-
un sætir. Enda eí hann orð-
inn varamaður í iandsliði
þrátt fyrir æsku sina.
Helztu einkenni Þórlófs á
leikvelli eru þau að hann
hefur óvenjugóða knatt-
meðferð og næmt auga fyrir
samleik, fundvís á veilur í
liði andstæðinga og gerir
sér ljóst hverjir samherj-
anna eru í beztri aðstöðu til
hjálpar. Hann virðist ætíð
gera sér fulla grein fyrir
gangi leiksins og hefur gott
yfirlit yfir völlinn. Sumir
Þórólfur — með allan hug-
ann við boltann.
aði. Eg komst upp í meist-
araflokk 17 ára og leik allt-
af miðframherja.
Að hverju hefurðu starf-
að um dagana?
— Eg bar út blöð eins og
allir strákar. Og ég var
lengi sendill. Svo fór ég að
vinna í pakkhúsi þar til ég
gerðist prentnemi fyrir
nokkrum mánuðum.
— Það hlýtur að vera
þreytandi að standa í
prentsmiðju allan daginn og
taka þátt í kappleikjum á
kvöldin ?
Þórólfur brosir.
— Ekki mundi ég vilja
hafa mig i vinnu, svarar
hann, manni hættir til að
fara sér létt við vinnuna
daginn sem á að keppa og
svo er maður þreyttur dag-
inn eftir. Eg vorkenni aum-
ingja prentsmiðjunni að
hafa mig.
— Hver er eftirminnileg-
asti kappleikur sem þú hef-
ur tekið þátt í?
— Þáð var þegar við
kepptum við Horsens, Jót-
landsmeistarana, og unnum
þá með 6:3, svarar Þórólfur.
Leikurinn fór fram í bezta
veðri, liðin stóðu jafnt að
vígi og leikurinn var sér-
staklega skemmtilegur.
— Hverju viltu helzt
þakka það hvilíkum árangTi
þú hefur náð?
— Ég hef haft góða þjálf-
ara og ágæta tilsögn, svar-
ar hann, það er fyrir öllu.
Og ég hef haft allan hugann
við knattspyrnuna. Það
þýðir ekki annað.
Hvað finnst þér um ls-
lenzku liðin þessa stundina ?
— Þau eru öll frekar á
uppleið nema Akurnesingar,
svarar Þórólfur, það virðist
heldur halla undan fæti fyr-
ir þeim.
Við spyrjum Þórólf hver
sé aðalástæðan fyrir því að
KR hafi náð svo góðum ár-
angri i sumar sem raun ber
vitni.
— Því er nú ekki fljót-
svarað, svarar Þórólfur, en
það á mikinn þátt í sigur-
göngu KR að þeir hafa
komið auga á nauðsyn þess
að senda unglingaliðin til út-
landa bæði á námskeið og
til keppni. Slíkt styrkir
leikmennina og eflir félagið
5 heild. Eg hef tvisvar eða
Framh. á bte. 14
:
Það er ekki til neitt sem heitic
flugfreyjubros, segir Guðrún Einars-
dóttir.
:
■
■
:
FÁAR stöður eru eins
eftirsóknarverðar meðal
ungra stúlkna og flug-
freyjuembættið og komast
þar færri að en vilja. Þótt
starfið sé á ýmsa lund eril-
samt og erfitt er það á
hinn bóginn svo skemmti-
legt og tilbreytingarríkt að
fáar flugfreyjur kjósa að
setjast að á landi fyrir fullt
og allt. Flugfreyjurnar fá
tækifæri til ferðalaga, geta
skroppið í stórverzlanir
heimsborganna meðan kyn-
systur þeirra heima verða
að láta sér „nægja" Mark-
aðinn og Feldinn, flugfreyj-
umar lenda í ýmsum ævin-
týrum sem símastúlkur og
skrifstofudömur geta aðeins
látið sig dreyma um og
loks kynnast flugfreyjurn-
ar allskyns fólki frá ýms-
um löndum.
Nýlega hitti Vikan að
máli eina þessara heppnu
stúlkna, Guðrúnu Einars-
dóttur, sem starfar hjá
Flugfélagi Islands. Við báð-
Guðrún — tökum ekki
drukkna farþega.
um haua að lýsa fyrir okk-
uur einum vinnudegi flug-
freyju.
Guðrún Einarsdóttir er 21
árs að aldri, dóttir Margrét-
ar Jónsdóttur og Einars
Bjarnasonar ríkisbókhald-
ara. Hún lauk stúdentsprófi
frá Menntaskólanum í
Reykjavík 1957 en hóf starf
s;tt sem flugfreyja s. 1. vor.
Við vorum 6 flugfreyj-
urnar sem tókum til starfa
1. maí að afloknu nám-
skeði, segir Guðrún, við
Fravih. á bls. 14
finna honum það til foráttu
að hann sé ekki nógu snögg-
ur upp á lagið og varla nógu
fylginn sér, en þess ber að
gæta að hann er enn ekki
nema 18 ára að aldri og
ekki fullþroska enn. Þetta
er um það bil samhljóða á-
lit knattspyrnugagnrýnenda.
Vikan hitti Þórólf að
máli fyrir skömmu og
rabbaði við hann um eitt og
annað.
— Ég er fæddur og upp-
alinn í Reykjavík, segir
Þórólfur, meira að segja í
Vesturbænum og því kom
ekki annað til mála en
gsinga i KR. Annars hefði
ég ekki fengið að vera með.
Ég var ekki nema 5 ára
þegar ég var skrifaður inn
í félagið, en var orðinn 9
ára þegar ég fór að leika.
Ég hafði alltaf gaman af
knattspyrnu frá því ég byrj-
lUeira gaman eftir því sem ég læri meira.
A
segir Asdís Þorsteinsdóttir.
Ásdís — hljómleikar
tvisvar í viku.
VERT ár eru haldnir
á vegum Tónlistar-
skólans í Reykjavík nem-
endahljómleikar, og hefur
reynsla undanfarinna ára
sýnt að vinsældir slíkra
tónleika fara sívaxandi. A
þeim koma fram nemend-
ur, sem lengst eru komnir
og einnig ýmsir, sem þykja
sérlega efnilegir.
Einn þeirra nemenda, sem
athygli hefur vakið síðustu
árin er Ásdís Þorsteinsdótt-
ir, en hún leggur stund á
fiðluleik.
Ásdís er fædd í Reykja-
vik 26. nóvember 1939. Hún
er dóttir hjónanna Aldísar
Alexandersdóttur og Þor-
steins Hannessonar for-
stjóra.
Ásdis er alin upp hér í
Reykjavík, en var mörg
sumur í sveit i Kolbeins-
staðahreppi í Snæfellsnes-
sýslu. Hún lauk gagnfræða-
prófi frá Gagnfræðaskóla
Austurbæjar vorið 1957.
— Hvenær byrjaðir þú í
Tónlistarskólanum ?
— Það var árið 1948.
Fyrsta veturinn var ég að
læra á flautu, en næsta vet-
ur tók ég til við fiðluna og
hef haldið mér við hana síð-
an. Ég var ekkert sérstak-
lega áhugasöm til að byrja
með, en finnst alltaf meira
og meira gaman eftir því
sem ég er lengur. Kennari
minn i fiðluleik hefur frá
upphafi verið Björn Ólafs-
son og tel ég hann afbragðs
kennara.
— Þú ert ekki búin að
ljúka burtfaraprófi enn.
— Nei, en ég vonast til
að taka það, eins fljótt og
ég get.
— Ég frétti, að þú hefðir
Framh. á bls. 14
6
VIKAN