Vikan - 12.05.1960, Side 24

Bandaríkjamenn kalla Doris Day „stúlkuna, sem allir
vilja eiga að nágranna". Og ástæðan er einfaldlega sú,
að Doris þykir vera mjög aðlaðandi og elskuleg stúlka,
og fáir eiga jafnalmennum vinsældum að fagna og hún.
Það er óvenjulegt,,að „stjarna" sé jafnvinsæl meðal karl-
og kvenþjóðarinnar.
Doris Day er nú orðin 35 ára. Hún hefur verið gift
þrisvar og skilið tvisvar, og hún á 17 ára gamlan son,
sem er mjög líkur henni og hefur sama vinalega brosið
og mamma hans. Samt sem áður lítur hún út eins og
ung stúlka og á eftir að gera það i mörg ár ennþá, —
látlaus, venjuleg og frískleg stúlka, sem kemur alls ekki
fyrir sem nein „primadonna“, þó að hún sé heimsfræg
og plötur hennar hafi selzt í milljónum eintaka.
Doris varð söngkona og seinna kvikmyndaleikkona
aðeins vegna tilviljunar eða réttara sagt vegna tilhög-
unar örlaganna. Upphaflega var það æðsti draumur
hennar að verða dansmær, og hún átti sér enga heitari
ósk en standa jafnfætis Pavlóvu í danslistinni.
Þegar Doris varð fyrst vör við þessa danslöngun,
var hun bara litil telpa. Hún hét Dorothy Kappelhoff og
átti heima í Cincinnati í Ohio, en þar fæddist hún 3.
apríl 1924. Fyrir sparipeningana sína keypti hún
grammifón og nokkrar plötur. Á hverjum degi spilaði
hun ploturnar sínar klukkutíma eftir klukkutíma og
dansaði eftir músíkinni. E'n kvöld eitt komst faðir hennar
að þessum dansæfingum og sagði stopp. Hann var af
þýzkum ættum, kirkjuorganisti, mjög strangur og
þrongsýnn í skoðunum sinum og hataði fátt meira en
dans. Og svo var grammifónninn tekinn af Dorothy.
Þa var hún átta ára. Ári siðar yfirgaf faðir hennar
fjolskylduna og fór sína leið, og frú Kappelhoff sat
eftir með dótturina og soninn, Paul.
VONIN, SEM BRÁST.
Skilnaður foreldranna varð Dorothy mikið áfall. En
til Þess að hugga hana kom móðir hennar henni að við
dansskóla. Þar var Dorothy í fjögur ár og sýndi svo
mikla hæfileika á þessu sviði, að henni var spáð glæsi-
legri framtíð sem dansmey.
Hún var orðin fimmtán ára og hafði nsér lokið skóla-
náminu, þegar ástin kom til skjalanna. Hinn elskaði
hét. Georg, var litlu eldri en hún, en vildi kvænast henni
eins fljótt og tök væru á.
En ástarsagan og framtíðarvonirnar fengu hörmuleg-
an endi dag einn í september 1939. Hún var að koma
úr ferðalagi ásamt Georg, en þegar þau óku yfir járn-
brautarteina, bilaði vélin skyndilega. Dorothy sá lest
nálgast óðfiuga með æðislegum hraða og sá þegar,
að ekki varð hjá slysinu komizt. Svo skipti það engurrí
togum, Dorothy lokaði augunum, og ...
Georg dó samstundis. Sjálf lá hun meðvitundarlaus
marga daga á sjúkrahúsi, og þegar hún raknaði úr rot-
inu, var hún steypt í gipsumbúðir frá mitti niður á ökla.
Gg læknarnir gátu frætt hana um það, að litlar likur
væru til þess, að hún gæti nokkurn tíma stigið dans-
spor framar.
Þegar Dorothy hafð ilegið rúmföst í hálft annað ár,
útskrífaðist hún af sjúkrahúsinu. Um dans stoðaði ekki
að hugsa. En meðan á þessari löngu rúmlegu stóð, hafði
hun uppgötvað, að hún var gædd annarri listgáfu, sem
dró svoiitið úr sárustu vonbrigðunum: hreinni, hljóm-
íagurri og skærri söngrödd.
Og aftur kom móðir hennar henni til hjálpar og kom
henni í tima hjá þekktum söngkennara þar í borginni.
BÁSÚNULEIKARINN.
Fyrstu atvinnu sína sem söngkona fékk Dorothy hjá
Charles Yee, Kínverja nokkrum, sem átti lítið veitinga-
hús í útjaðri borgarinnar. Og þar kom hún fram á hverju
kvöldi og söng fyrir áheyrendur, sem oft voru anzi mis-
litt fé, enda þótti staðurinn ekki af finna tagi.
Einn dag frétti hún, að Barney Rapp, eigandi þekkts
næurklúbbs, væri á höttunum eftir fólki til að koma
fram í „kabarett". En það var stórt skref frá Kinverja-
holunni til vinsæls næturklúbbs, og Dorothy gerði sér
ekki miklar vonir. Og tilhugsunin um að þurfa kannski
allt í einu að standa fyrir framan „fínt fólk“ og syngja
skelfdi hana svo, að þegar hún loksins tók í sig kjark og
fór til Rapps í reynslusöngtíma, vonaði hún nærri því,
að Rapp mundi vísa henni frá.
En Rapp varð þegar hrifinn af þessari aðlaðandi og
yndislegu stúlku, sem kom svo hrífandi fyrir án þess þó
að vera neitt sérlega fögur og virtist þegar syngja sig
inn i allra hjörtu fyrirhafnarlaust. Hið eina, sem honum
líkaði ekki, var nafnið, og hann ákvað að breyta þvi.
Dorothy breyttist í Doris, og þar sem eftirlætislag her.nar
hét Day by day, fannst honum vel til fundið að skíra
hana bara Doris Day.
Stuttu siðar varð Doris ástfangin að nýju. A1 Jorden,
sem lék á básúnu i hljómsveitinni, var hár, dökkhærður
og öðrum fremur vingjarnlegur við Doris — og átti þar
að auki bíl! Til þess að komast betur í kunningsskap
við hann gerði Doris honum það tilboð, að hún mundi
borga fyrir hann benzínið gegn þvi, að hann æki henni
heim á hverju kvöldi. A1 gekk að þessu án þess að gruna,
hvað lá bak við. Og hann kvaddi hana á hverju kvöldi
án þess að láta sér koma til hugar að stela einum kossi.
Þetta ástand varði í nokkra mánuði. Þá hætti A1 að
spila í klúbbnum og fékk vinnu í annarri hljómsveit.
VIK A N