Vikan - 16.03.1961, Blaðsíða 8

A
Einniana konur á
miðjum aldri, sem ekki
geta lengur státað af
hylli karlmanna, fara
á Bal Népire. Þangað
koma spengilegir negr-
ar og þær gömlu eru
ákaflega hamingju-
samar í örmum þeirra.
Dansmeyjar eru t>
skemmtiatriði númer
eitt í París. Oftast eru
það fremur snotrar
stúlkur, sem dansa í
sviðsljósinu, en sjálfur
dansinn er ósköp fá-
breytilegur og þreyt-
andi að horfa á hannj
til lengdar. *
Næturlíf í París
stund á bakvið með vinum sínum
hinum amerísku, sem sýndust kunna
allvel að meta staðinn.
Við höfðum ekki ýkjalanga við-
dvöl þar í svælunni og gengum nið-
ur undir Place de- Clichy í hæglátu
Parísarregni. I.jósaauglýsingarnar
glitruðu og spegluðust í blautum
götunum: Slriptease — Cabaret —
Bezta „show“ á jörðinni — Nektar-
dansar djarfastir hér — og svo
framvegis. Dyravörður í einhverri
kjallarabúllu kallar til mín: Vill
monsieur líta inn. Monsieur er
kannski þýzkur? Við elskum Þjóð-
verja hér. Þeir vita hvers virði lífið
er. Oh, lebemenschen.
— Nei, monsieur var nú bara ís-
lenzkur og svo var þarna annar
sænskur einhvers staðar í grennd-
inni.
— Monsieur talar kannski ensku?
Hvort ég vildi ekki líta á dansmeyj-
arnar: Bare backsides, bellies and
breasts — Oh-la-la.
— Jæja, eru þær með ber brjóst
og bök? Annað eins höfum við nú
séð, lasm. Annars getum við svo
sem gert það fyrir þig að líta inn.
— Já, monsieur mun áreiðanlega
ekki sjá eftir því. Það eru amatörar
hjá okkur. Allir vilja sjá amatöra
í nektardansi. Gerið svo vel.
— Amatörar sagðirðu, eru það
viðvaningar í þessum göfugu
lípoppasýningum?
— Það eru ])ær, sem hafa ekki
atvinnu af ])vi að dansa. Það eru
afgreiðslustúlkur úr búðum eða
skrifstofustúlkur, já eða giftar kon-
ur, sem næla sér i aukaslcilding með
þessu — og oftast veit eiginmaður-
ínn ekkert um það. Monsieur hlýtur
að sjá, að j)að er miklu skemmti-
Iegra að sjá þær afklæðast heldur
en liinar, sem hafa það að atvinnu.
Við gálum ímyndað okkur að svo
væri og gengum inn. Þá var ein-
hver náungi á sviðinu að kasta hníf-
um kringum beran kvenmann, sem
bundin var á eins konar hjól. Hon-
um heppnaðist nokkuð vel að láta
bnifana stingast nærri henni.
Blessaðir amatörarnir í nektar-
dansinum voru ekki skemmtilegri
en svo, að við gengum út, áður en
þeir hefðu sýnt listir sínar allar,
og var það dyraverðinum til mik-
illar hryggðar.
Það var liðinn sólarhringur og
við vorurn enn á stjái, ákveðnir i
því að finna eitthvað nýtt og fram-
andi.
Við Place de la République kom-
umst við næst því að finna venju-
legt ball með venjulegu fólki. Þar
var ágæt hljómsveit, sem spilaði
jazz og við settumst niður til þess
að virða fyrir ok'kur fólkið — aðal-
lega þó kvenfólkið.
— Þær eru nú fallegri í Stokk-
hólmi, sagði ég við Sviann.
— Jovist, en þær eru öðruvisi
hér og það er eitthvað spennandi
við það. Það er bezt að nota tæki-
færið og dansa — svo var hann
kominn með eina franska í fangið.
Ég gaf mig á tal við tvær ungar
stúlkur, sem sátu við næsta borð
og önnur þeirra var sæmilega tal-
andi á ensku. Þær unnu báðar á
skrifstofu og sögðust sjaldan fara
. Framhald á bls. 29.
Um þessar mundir er
að byrja framhalds-
saga í Vikunni, sem
gerist í París og lýsir
næturlífinu hjá sér-
sökum hópi ungs fólks,
sem sækir ákveðna
staði. í þessari frásögn
gefst lesandanum kost-
ur á að kynnast nánar
þeirri Ijósfælnu veröld,
sem lifir og blómstrar
í París eftir að sól er
setzt.
B VJKAN.