Vikan - 16.03.1961, Blaðsíða 29

NÆTURLÍF í PARÍS.
Framhald af bls. 8.
úr borginni. Hún var þeirra heimur.
Þær virtust heldur fáfróðar um
margt sem snerti Frakldand eins
og De Gaulle og Alsírmáiið, en bær
vissu heilmikiS um skemmtistaðina
i París.
— Til hvers fariS ]nS á ball?
spurSi ég baer.
Þær urSu dálítiS vandræðalegar
á svipinn og vissu varla, hverju bær
áttu aS svara, en svo sagSi önnur:
ASallega til bess aS drepa timann.
Okkur leiSist aS vera heima.
— ÞiS farið ekki hingað til bess
að ná ykkur í stráka?
—- Nei, við höfum eiginlega lít-
inn áhuga á strákum.
— Ég trúi bvi nú mátulega. Á
NorSurlöndum halda menn að
franskt kvenfólk sé mjög blóðheitt.
— Jæja, bað höldum við að sé
misskilningur.
— Fara stúlkur hér að vera með
strákum mjög ungar?
— Nei, þær eru yfirleitt hræddar
við náin kynni við stráka og ég held
mér sé óhætt að segja, að fjöldi af
ungum stúlkum giftir sig aðeins af
praktiskum ástæðum en ekki af ást.
Hún kemur kannslci seinna.
Hans kom aS borðinu og sagði,
aS bær kynnu ekki að dansa á
Fransmennirnir á næturskemmti-
stöðum París hneykslast ekki á
neinu og gera lítinn greinarmun á
því sem við mundum kalla siðsam-
legt og ósiðlegt.
skandinavisku hér. Hann vildi fara
eitthvað annað. ViS spurSum döm-
urnar, hvort ekki væru til einhverj-
ir dansstaðir og b*r bentu okkur
á Bal des Anglais og Bal négre.
NegraballiS í Rue Blommert var
lireint furðuverk. Það er bara á
laugardagskvöldum, var okkur sagt,
svo við hittum vel á. Negrahljóm-
sveit spilaði endalaust Cha-cha-cha
og við borðin var alveg hellingur
af stútungskellingum, fjörutíu til
fimmtiu ára. Þær virtust komnar
til bess að ná sér i svartan „sjens“
og baS gekk fremur auðveldlega
fyrir bær Restar- N’egrarnir voru
margir mjög myndarlegir menn,
sumir frá Martinique eða Mad-
gaskar eða V.-Indíum, allir í allt
of víðum og síðum jökkum. Þeir
fóru virðulega af stað og héldu döm-
unum langt frá sér, en við eitt vin-
gjarnlegt augnatillit voru tökin
hert og leikurinn tók að æsast. ViS
sáum, að þarna var lítið við að vera
og þegar við höfðum hlammað okk-
ur inn i afgamlan taxa, sögðum við:
Rue des Anglais. Klukkan var að
verða eitt. Þetta Bal des Anglais
var ein skuggalegasta samkoma,
sem ég hef augum litið og við vorum
fegnir þeirri stundu, er við stóðum
aftur úti á götunni. Strax, þegar við
komum inn úr dyrunum, friðsam-
legir á svipinn, gripu okkur tveir
náungar með glæpamannsfés og ýttu
okkur á undan sér inn i sal, þar
sem mikið gekk á. Ekki vissum við
til hvers. Þeir stóðu þar margir
álíka og litu á okkur eins og djöfla
úr þvi neðsta. Þeir voru flestir i
rauðum skyrtum og jórtruðu tyggi-
gúmmí. Þarna var hljómsveit og
þessir herrar dönsuðu brjálaS rokk
og grýttu frá sér dömunum af afli,
þegar þeim þótti við eiga. Við báðum
um bjór og reyndum að bera okkur
mannalega. Svo hætti hljómsveitin
að.spila og gólfiS var hroðið. Kven-
maöur, á að gizka hálffertugur,
gekk fram gólfið og hóf að afklæð-
ast meS stirðlegum tilburðum. Hún
tók af sér skóna með ismeygilegu
augnaráði, eins og þá mundu birtast
þeir hlutir, er allir hlytu að hafa
beðið lengi eftir að sjá. Svo sneri
hún sér aS einum alira ljótasta
„töffaranum“ og hann fékk þá
ánægju, að renna rennilásnum á
kjólnum hennar við mikinn fögnuð
og óp. Eftir þvi sem hún klæddi
sig meira úr, kom það betur í ljós,
liversu görnul hún var, en engu að
síður öskraði allur lýðurinn, unz
uppliófust slagsmál i einu horninu,
sem leiddu athyglina frá konunni
um stund. Arabi ein. var borinn út
og vertinn öskraði i eftir honum
og bað óþrifnað þann aldrei þrifast.
Okkur leizt ekki sem bezt á and-
rúmsloftiö og við tækifæri laumuð-
umst við út og létti stórlega.
Framh í næsta blaðL
GLASSEXPORT
SANNKÖLLUÐ QEKSEMl UK (iLERI
ÓSVIKINN BÆHEIMSKU R KRISTALL
fr;'i Tf'-kkóslóvakiu fæst i öliuíuýsérverzlunuin
ULASSliXPOHT l’KAO I.IHBRKC-ITiKKOSI.OVAKIA
VIKAK 23