Vikan - 21.09.1961, Síða 16

VIKAM
oa taeknm
Nýr Skoda — meS
glæsilegustu bílum.
SKODA felicia
Hreyfillinn er 50 hestafla, 1089
rúmcm; hámarkshraði um 140 km á
klst., benzíneyðslan um 8,5 lítrar á
hverja 100 km. Lengd er 4065 mm,
breidd 1600 mm og hæð 1380 mm,
þyngd 865 kg, snúningshringur 8,30
m. Þessi Skoda er talinn mjög þægi-
legur i öllum akstri, viðbragðsskjót-
ur og öruggur. Hann getur að visu
varla talizt i þeim flokki, sem kall-
ast „sportbílar“, en útlit hans minn-
ir mjög á jiá, og er ekki neinum vafa
bundið, að hann mun njóta mikillar
hylli hjá unga fólkinu. -fc-
Ósennilegt er, að öllum sé um ])að
kunnugt, að Skodaverksmiðjurnar í
Tékkó-Slóvakíu eru með elztu bila-
verksmiðjum í Evrópu. Þær voru
settar á stofn árið 1859, — fyrir
meira en hundrað árum, — af verk-
fræðingi i Pilsen, Emil Skoda að
nafni. Verkfræðingur þessi var at-
hafnamikill i þann tíð. Hann tók
Betra að villast ekki á rofum.
Eftir mynd þessari að dæma, virð-
ist það skiljanlegt, að geimfarar
þurfi langrar þjálfunar við, áður en
þeim er skotið frá jörð, — þótt ekki
væri til annars en þess að læra á
allan þann urmul rofa og stilla,
sem stjórn farkostsins byggist á,
þegar þar að kemur, og þeirra tækja,
sem hann er búinn. Það verður að
minnsta kosti augljóst, að ekki sé
það ófyrirsynju, er þeir, sem koma
þátt í stórframkvæmdum víða um
heim, svo sem undirbúningi að
grefti Súezskurðarins, auk þess sem
hann hafði með höndum hergagna-
framleiðslu í stórum stíl, og fyrst í
stað störfuðu verksmiðjur hans nær
eingöngu að skotfæragerð. En árið
1899 færði Skoda út kvíarnar og hóf
framleiðslu vélknúinna farartækja,
sem þá var að vísu enn á tilrauna-
stigi, og hafa Skodaverksmiðjurnar
verið i fremstu röð á því sviði oftast
nær síðan, enda þótt vegur þeirra
hafi verið þar öllu minni síðustu
áratugina en áður fyrr.
Nú virðast Skodaverksmiðjurnar
um ])að bil að hefja sókn í því skyni
að ná aftur fyrri virðingarsess sín-
unl rrteðal bilaframleiðenda Evrópii.
Hinn nýi Skoda Felicia er að
lninnsta kosti drjúgí spor í þá átt.
Að ytra útliti er bíll þessi með þeim
glæsilegustu i sinni röð, að því er
línur og form varðar. Allur innbún-
aður er vandaður vel og bersýnilega
til þess ætlazt, að hann dugi vel. Til
dæmis er allt áklæði sterkt vel. Lita-
valið er þægilegt, en yfirlætislaust.
lil greina í sambandi við ])etta
„framtíðarstarf," verða að ganga
undir flókin hæfnispróf, áður en á-
kvörðun er tekin um það, hvort þeir
skuli valdir til frekari þjálfunar.
Sá væntanlegi geimfari, se'm ligg-
ur þarna á bakið á gúm-svampdýn-
unni um borð í „tilrauna“-geim-
farinu og virðir fyrir sér alla rof-
ana, er bandarískur og heitir Mal-
colm S. Carpenter. Ilann hefur náð
það langt í þjálfuninni, að fastráðið
er að senda hann út í geiminn ein-
hvern tima á næstunni. Áður en
það verður, á liann þó fyrir höndum
að fara margar svona „þykjast-geim-
ferðir,“ þat* sem hann stjórnar öll-
um tækjum og notar alla rofa og
stilla, eins og utrt alvörufe'rð sé að
ræða.
Landrover í líntidansi.
Jeppunum eru flestir vegir færir,
— flestir óvegir líka, að minnsta
kosti þegar um Landrover- jeppa er
að ræða. Það sýnir meðfylgjandi
mynd, sem tekin er við heræfingar
á Bretlandi, enda þótt ekki verði
sagt, að hún hafi sérstaklega hern-
aðarle'gt gildi þar fyrir utan. En
þetta gæti gert sitt gagn hér á landi;
það er nefnilega ekki eins örðugt
framkvæmdar og margur gæti
haldið að fá Landroverinn til að
Framhald á bls. 34.
ÞEKK l U
SJAI f AN
ÞIG
Dr. Matthías Jónasson
Kötturinn leikur sér að músinni og fullnægir eðli
og ástríðu sinni með því að gera dauðastríð henn-
ar sem kvalafyllst. Sams konar ástríða er að lík-
indum upprunalega í eðli mannsins, en hann þolir
hana ekki, heldur snýst gegn henni og fordæmir
hana.
16 VIKAN