Vikan - 13.08.1970, Side 15

nesi, en nautamir að honum
liafa þótt góðir á Mýrum.
Samt brá svo við, að Halldór
E. Sigurðsson iiafði mikla
yfirburði í viðureigninni
þessu sinni. Hreppti hann
526 atkvæði Mýramanna og
112 fleiri en Ásgeir Péturs-
son. Sigurinn var Halldóri
næsta mikilvægur. Hann
valdist i annað sæti á fram-
boðslista Framsóknarflokks-
ins i Vesturlandskjördæmi
um haustið, og hlaut Daníel
Ágústínusson bæjarstjóri á
Akranesi að þoka fyrir hon-
um, þó að hann ætti 846 at-
kvæðum að fagna í Borgar-
firði um vorið. Réð hér úr-
slitum, að Halldór náði kosn-
•ingu á Mýrum, en Daniel
féll fyrir .Tóni Árnasvni i
glímunni um goðorð Borg-
firðinga. Varð Halldór þriðji
þingmaður Vestlendinga
haustið 1959 og hefur verið
endurkjörinn fyrirhafnar-
laust tvisvar sinnum, 1963 og
1967.
Halldór E. Sigurðsson læt-
ur inikið á sér bera í umræð-
um á málþingum, enda senni-
lega framlileypnastur og
boruhrattastur af flokks-
hræðrum sínum á löggjafar-
samkomu þjóðarinnar. Hann
talar skýrt og ber sig karl-
mannlega, en ræður lians
munu fyrirferðarmeiri að
umbúðum en efni. Hins veg-
ar svarar hann ófeiminn fvr-
ir sig og flokk sinn, ef þótta-
lega er á hann vrt í kapp-
ræðum, og gerist þá rogg-
inn. Veldur því myndugleiki,
sem Halldór varð sér úti um
ungur og hefur jafnan
ástundað. Minna fer fyrir
hugmyndum hans og tillög-
um, en honum lætur dável
að starfa i nefndum, því að
maðurinn er fjölliæfur og
kunnugur atvinnuvegum og
þjóðarbúskap. Mannvirðing-
ar sínar á hann einkum að
þakka notalegri umgengni
við fólk og drengilegri fram-
komu. Hann tekur i höndina
á kjósendum eins og honum
þyki vænt um þá og læzt
vilja gera þeim sérhvern
greiða. Erindin gleymast
stundum langtímum saman
í stórri skjalatösku, en þau
koma eigi að síður oftast í
leitirnar, og þá fer Halldór
á stúfana. Hlutaðeigendur
ætla svo, að úrlausnir drag-
ist á langinn af því hvað
þingmaðurinn hafi mikið
f rir þeim, og Halldóri E.
Sigurðssyni dytti aldrei í hug
að leiðrétta slíkan misskiln-
ing. Umsvif hans eru og því-
lík, að flestir lialda hann dug-
legan og áhugasaman. Það er
Halldór líka á sinn hátt.
Hann telst maður ólatur, og
honum líður vel i félagsskap.
Andstæðingum finnst hann
úfinn í skapi og ófyrirleit-
inn, en samlierjar bera lion-
um trygglyndi og drengskap.
Hann getur reiðzt eins og
særður björn, en ofstækur
telst hann ekki. Halldór er
löngum slétlur og greiddur
og heilsar kunningjum með
breiðu brosi.
Vissulega liggur í augum
uppi, að Halldór E. Sigurðs-
son liafi verið einstaklega
heppinn að komast til álirifa
og valda. Samt skyldi eng-
inn vanmeta liann. Styrk-
leik-i Haíldórs er sá, að hann
dæmist táknrænn fulltrúi
þeirra samtaka og mann-
gerða, sem ráða mestu í
Framsóknarflokknum. Hon-
um er í blóð borin ræktar-
semi við uppruna sinn, en
þó vill hann gjarnan freista
nýrra tækifæra og úrræða.
Hann er engan veginn ein-
strengingslegur, enda reyn-
ist sjóndeildarhringur hans
víður. Ýmislegt ber athyglis-
vert fyrir glöggan mann á
skemmri leið en af Snæfells-
nesi og úr Dölum í Borgar-
nes. Svo hefur Halldór E.
Sigurðsson ennfremur feng-
ið á sig hefðarsnið af þing-
mennskunni og Reykjavík-
urferðunum. Tilsýndar gæti
hann virzt skörungur, sem
væri staddur í höfuðborg-
inni mikilla erinda.
Höskuldur Skagfjörð leik-
ari er frægur gárungi og
liugsar rnargt uppliátt. Hann
var skólahróðir Halldórs E.
Sigurðssonar i Reykliolti
forðum daga og fékk hærri
einkunn í reikningi á burt-
fararprófi. Höskuldur segir:
„Þó kusu þeir Halldór i fjár-
veitinganefnd alþingis.“
Lúpus.
33. tbi. VIKAN 15