Vikan - 13.08.1970, Síða 22

Heimilisstörfunum sinnti ég í mínum venjulega, þægilega hversdagsklæðnaði.
Tom Neale er Nýsjálendingur og hafði lengst af ævinnar starfað sem afgreiðslumaður í búð.
En fimmtugur að aldri réðst hann í að gera að veruleika draum, sem hann eins og ótal aðrir
karlmenn hafði alið með sér frá bernsku: að búa á eyðieyju eins og Róbínson Krúsó.
FYRRI GREIN
Efsta orðið á innkaupalistanum mínum var
hveiti. Ég íór í búðina til Donalds og bað um
dálítið af því.
— Hve mörg hektó viltu?
— Get ég íengið tuttugu og fimm kílóa
poka?
Iíann gapti af undrun. í því kom kona eins
æðstu embættismannanna á Rarotonga inn í
búðina. Þá lét ég ekki dragast að biðja um
fjörutíu kíló af sykri. Sftir það leið ekki á
löngu áður en fréttin um ferð mína var kom-
in út um allt. Allir íbúar eyjarinnar, átta
þúsund talsins, vissu um hana.
Eftir því sem ég bezt veit hefur ekki kveð-
ið mikið að ævintýrafýsn í ætt minni. Við
fluttum til Nýja-Sjálands þegar ég var smá-
barn. Amma mín átti talsverða jörð í Tim-
aru á suðureynni, og þar ólst ég upp. Ég fór
til sjós þegar ég var átján ára, eins og eðli-
legt mátti kalla. Síðar vildi ég ganga í sjó-
herinn, en var þá orðinn of gamall til að vera
tekinn sem sjómaður. Það fannst mér sárt.
í staðinn varð ég kyndari. Það gaf mér tæki-
færi til að ferðast um Kyrrahafið.
Eftir fjögur ár var ég orðinn þreyttur á
því starfi. Skipin komu aldrei við þær eyj-
ar er ég helzt vildi sjá: Tahiti, Samoa og
Tonga. Ég lagðist þá í flakk á milli eyja og
\ ann smátíma á hverjum stað. Þannig fór
mér að þykja vænt um Kyrrahafið.
Eftir margra ára flakk fann ég paradísar-
ey, Moorea. Hún var alveg ósnortin, og íbú-
arnir gerðu allt sem þeir gátu til að hún yrði
þannig áfram. Ég gat gengið langtímum sam-
an eftir stígunum á ströndinni og tínt ananas
og pav/-paw án þess að nokkur mótmælti. f
fyrsta sinn lifði ég lífinu svo heitið gæti. Ein-
mitt svona vildi ég hafa það.
Um 1940 hitti ég Andy Thompson. Með
honum fylgdist ég hálfnauðugur til Raro-
tonga, þar sem ég tók við forstöðu verzlun-
ar fyrir eyjarbúa. Andy kynnti mig fyrir
Frisbie rithöfundi, sem skrifað hafði nokkr-
ar bækur um Suðurhafseyjarnar. Það var
hann sem fyrstur minntist á Suvarov við
mig.
— Tom, sagði hann, Suvarov er fallegasti
bletturinn á öllum hnettinum. Enginn hefur
í rauninni lifað lífinu fyrr en hann hefur
búið þar.
Með drauminn um Suvarov innbyrðis fór
22 VIKAN 33- tbi.