Vikan - 19.11.1970, Blaðsíða 38

FRÁ RAFHA
56 LÍTRA OFN MEÐ LJÓSI, yfir og undirhita stýrt með hitastilli. Sérstakt glóðarsteikar element (grill).
Klukka með Timer. Heimkeyrsla og Rafha ábyrgð.
VIÐ ÖÐINSTORG - SÍMI 10322
umsóknina! Það var fyrir hrein-
ustu tilviljun að hún komst að
því. Hvernig gat hann verið
svona kærulaus, þegar svo mik-
ið var í húfi? Jæja, umsóknin
var nú komin af stað svo hún
gat leyft sér að vona.
Þegar Cissi kom upp með
vörumar, heyrði hún röcid Stens
um leið og hún opnaði dyrnar.
. . . og þá ætti ég að geta feng-
ið peningana í vikulokin?
Hann talaði í símann, sem
stóð á skrifborðinu og það var
greinilegt að hann var mjög
ákafur. Cissi sá að hnúar hans
hvítnuðu, þar sem hann hélt um
heyrnartólið. Þá sneri hann sér
við og kom auga á Cissi og hún
sá að hann var óeðlilega fölur.
Cissi hafði stanzað snöggt.
Peningar eftir viku? Hvað var
um að vera? Og þrátt fyrir að
Cissi fannst þetta sem svar við
bænum hennar, var hann
áhyggjufullur á svipinn.
— Andartak....
Sten lagði símatækið frá sér
og gekk að dyrunum.
— Sten! Við hvern ertu að
tala? Hvaða peningar eru þetta?
— Fyrirgefðu, Cissi. Þetta er
mjög áríðandi samtal, fyrirgefðu
að ég loka dyrunum.
Cissi varð furðu lostin, þegar
Sten lokaði við nefið á henni.
Hvað átti þetta að þýða? Hún
heyrði til hans gegnum lokaðar
dyrnar, svo það var greinilegt
að hann hélt áfram að tala í
símann, en hún gat ekki greint
orðin. Hún var lengi að ná sér,
en gekk svo fram í eldhúsið og
tók vörurnar upp úr pokanum,
án þess að skynja hvað hún var
að gera.
Það liðu ekki nema tvær mín-
útur þangað til hann kom fram
í eldhúsið til hennar og undrun
hennar varð að áhyggjum.
— En, Sten! Hvað er að þér?
Þú ert skelfingin uppmáluð!
— Það er ekkert....
— Láttu ekki svona, Sten!
Reyndu ekki að segja mér að
allt sé í lagi! Ég hef rétt til að
vita hvað það er sem angrar þig!
Við hvern varstu að tala og
hvaða peningum áttu von á? Þú
veizt hve mjög okkur vantar
peninga einmitt núna.
Hún varð að hafa sig alla við
til að ráða við röddina, en það
var ekki laust við að hún iðrað-
ist eftir að spyrja hann, þegar
hún sá svipinn á honum.
— Elsku Cissi, ég veit að þér
finnst þetta skrítið, en ég bið
þig um að spyrja mig ekki núna.
Eg held að allt lagist hjá okk-
ur og þá skal ég sannarlega láta
þig vita. En ekki núna. Sann-
leikurinn er sá að ég verð að
fara burtu og kem ekki heim
fyrr en annað kvöld. Það sem ég
lofaði að gera, er fyrir, — fyrir
kunningja minn.
— Sten!
Spurningar, ásakanir og óró-
leiki stönguðust á í henni, hún
fann að hún gat ekkert að gert,
vissi heldur ekki á hverju hún
ætti að byrja. Þegar hún sagði
nafn hans, var það eins og neyð-
aróp.
— Eg verð að fara strax,
Cissi, ástin mín.
Hann beygði sig niður og
kyssti hana. Varir hans voru
kaldar eins og lík. Svo sneri
hann sér við og gekk hratt út
úr eldhúsinu og litlu síðar heyrði
Cissi að hann skellti útidyrun-
um.
Hún var ein með Mikael.
Þegar tónlistarþátturinn hætti
nokkru síðar, vegna fréttatil-
kynninga, heyrði Cissi það.
„Eins og áður hefur verið sagt
þá fundu froskmenn likið af Leo
van der Heft, sem hefur verið
horfinn síðan í vetur. Þar með
er séð fyrir endann á þessu
flugvélarslysi, sem hingað til
hefur verið svo dularfullt.... “
Cissi varð vot í lófunum. Það
var ekki sérstaklega vegna þess
að líkið af eiginmanni Sylviu var
fundið, það höfðu allir búizt við
því, heldur var það vegna upp-
hafsorðanna. . . .
„Eins og áður hefur verið sagt
frá. .. . “ Þetta var þá vitað fyrir
nokkru. Líklega hafði verið sagt
frá þessu bæði klukkan átta og
níu. Og þá voru ný og óþekkt
öfl komin á hreyfingu.... Hún
hafði það á tilfinningunni að
þessi frétt snerti hana æ meir,
og að furðuleg framkoma Stens
stæði eitthvað í sambandi við
þetta.
Gat það verið að Sten væri
viðriðinn morð?
Eins og svefngengill gekk hún
hægt inn í svefnherbergið. Mik-
ael var vakandi, en hann grét
ekki. Hann teygði upp litlu
hendurnar og hjalaði. Eitthvað
sem líktist brosi kom á litla
tannlausa munninn.
Cissi tók hann upp og ylurinn
frá litla líkamanum smaug í
gegnum kjólinn, já, lengra inn,
alveg að hjartanu og hún brast
í grát.
Þannig stóð hún í tíu mínútur,
þangað til vandlætahljóð heyrð-
ist frá drengnum. Þá þurrkaði
hún tárin og roðnaði af smán.
Hvernig gat hún verið svona
hugsunarlaus að gleyma barn-
inu? Ekki eingöngu að hann var
lifandi vera, en hann þurfti líka
umönnunar við og hann var
svangur.
Hún reyndi að gleyma hræðslu
sinni og fór að sinna drengnum.
Þegar hann var sofnaður aft-
ur, þá tók Cissi ákvörðun. Hún
varð að tala við einhvern og hún
var búin að ákveða hver það ætti
að vera.
38 VIKAN 47. tbi.