Vikan - 07.10.1971, Blaðsíða 25

yfirburði i báðum kosningunum
1942 i viðureign við frambjóðanda
Sjálfstæðisflokksins Helga Hermann
Eíriksson, skólastjóra og síðar
bankastjóra. Gnnnar Bjarnason
virtist ætla að verða honum liættu-
legur keppinautur, því að mjóu
munaði i Austur-Skaflafellssýslu
við kosningarnar 1946 og 1949, en
þá gerðist Gunnar afhuga hnossinu
eða Sjálfstæðisflokkurinn vonlaus
um að hann sigraði Hnappavalla-
bóndann. Réðst þá Sverrir Júlíus-
son, útgerðarmaður i Keflavik og
síðar alþingismaður, til atlögu við
Pál Þorsteinsson og gat sér góðan
orðstír í kosningunum 1953, en fór
ærnar hrakfarir 1956 og enn sum-
arið 1959, og var Páll þá endurkjör-
inn þingmaður Austur-Skaftfellinga
í sjötta sinn. Skipaði hann svo þriðja
sæti á framboðslista Framsóknar-
flokksins í Austfjarðakjördæmi
haustið 1959 og náði kosningu auð-
veldlega og var endurkjörinn í þeim
sessi 1963. Hann erfði annað sæti
framboðslistans 1967, er Halldór
Ásgrímsson, kaupfélagsstjóri og
siðar bankaútibússtjóri, lét af þing-
mennsku, og skipaði ])að einnig í
sumar, er lcið. Hefur Páll Þorsteins-
son þannig verið kosinn á þing ell-
efu sinnum alls.
Af þingmennsku Páls Þorsteins-
sonar mun helzt til frásagnar, að
hann sé maður samvizkusamur,
stundvís, iðinn og heiðvirður. Páll
er lítill vexti og í framgöngu líkari
þreyttum smala á heimleið úr fjall-
göngu en héraðshöfðingja og stjórn-
málaforingja. Tæplega stækkar
hann af því að stíga í ræðustól, en
veldur heldur naumast vonbrigðum.
Hann er óáheyrilegur, röddin eins
og slitið skilvinduliljóð og undan-
rennubragð að málflutningnum.
Maðurinn heldur smámunum til
haga, tínir þá til af hógværð og trú-
mennsku og raðar þeim kirfilega. Þó
vekur stundum athygli, hvað hann
er glöggur á aukaatriði og ólatur að
velta þeim skipulega fyrir sér. Páll
Þorsteinsson er því ennfremur eins
og lítill en haglegur skj alaskápur,
þar sem aðeins smátt rúmast, en
sérhver hlutur telst á sínum stað.
Kjörfylgi Páls Þorsteinssonar staf-
ar annars vegar af hlýðni eða tryggð
kjósenda hans við Framsóknar-
flokkinn og hins vegar af þægð og
trúmennsku smábóndans á Ilnappa-
völlum. Maðurinn er einstaklega
bóngóður og þolinmóður i útrétt-
ingum, þó að hann virðist stuttstíg-
ur og sporstirður í fljótu bragði.
Páll annast fúslega þau mörgu og
litlu erindi, sem umbjóðendur hans
fela honum, gleymir engu, skilar
öllu og finnst virðingu sinni aldrei
misboðið. Hann gengur um þing-
tímann milli manna og stofnana í
höfuðborginni að skila orðsendingu,
biðja um fyrirgreiðslu eða vitja úr-
lausnar. Dettur engum í hug, að
þar sé á ferð arftaki Svínfellinganna
fornu, en samt fer Páll sjaldan er-
indisleysu. Hann er tryggur og
dyggur. Dugmiklum bændum mun
óliægt um vik að komast að heim-
an og sitja á alþingi eins og háttar
nú á dögum. Austur-Skaftfellingar
gera sér þetta Ijóst og sætta sig við
að fela Páli á Hnappavöllum að fara
með umboð sill i Reykjavík og
greiða atkvæði á löggjafarsamkom-
unni. Stórlátir eru ])eir ekki, en þó
telst fulltrúavalið héraðinu varla
ámælisvert, og Framsóknarflokkur-
inn er sannarlega fullsæmdur af
Páli Þorsteinssyni, því að svik verða
aldrei fundin í hans munni, hvað
þá að hann brjóti af sér með at-
höfnum. Framháld á bls. 37.
40. TBL. VIKAN 25