Vikan - 07.10.1971, Blaðsíða 28

en svo, að ég verði ekki þreyttur
á því. Og í gegnum kennsluna
kynnist maður fólki. Það er
mjög ánægjulegt að kynnast
því, sérstaklega því yngra, sem
er ferskt og með nýjar hug-
myndir. Ég varast alltaf að
þvinga nokkrum ákveðnum for-
múlum upp á nemendur, heldur
reyni að fá það bezta fram í
hverjum einstaklingi.
—• Þú leggur líka fyrir þig
að krítisera kollegana á prenti.
— Já, ég hef skrifað mynd-
listargagnrýni í Vísi frá því um
áramót, fékk frí frá því í sumar
og byrja líklega ekki aftur fyrr
en um næstu áramót vegna
anna. En ég tel óæskilegt að
myndlistarmenn skrifi hver um
annan. Það stafar af skorti á
sérmenntuðum listfræðingum
eða bara einstaklingum með
næga þekkingu og vilja til að
gera þetta. Og gagnrýni er auð-
vitað nauðsynleg í myndlist eins
og öðrum listgreinum.
— Hvað kemur til að þú
hneigist svo mjög til natúral-
ismans?
— Ég get nú ekki alveg út-
skýrt það, en mér finnst þetta
henta mér bezt. Ég held til
dæmis að þessi lýriska abstrak-
sjón, sem var hér svo einráð um
tíma, sé búin að lifa sitt fegursta
nema þá hjá þeim beztu. Ég
held að nú stefni að aukinni
könnun á umhverfinu og mann-
eskjunni sjálfri. Þetta er stefna
sem er ríkjandi í fleiri list-
greinum einmitt um þessar
mundir.
— Hefurðu orðið fyrir mikl-
um áhrifum frá erlendum mál-
urum?
— Ekki frá einum frekar en
öðrum, svo að ég geti gert mér
grein fyrir. En ég hef orðið fyr-
ir áhrifum frá popplistinni sem
hefur gengið yfir nú undanfar-
inn áratug. Ég hef notað mér
sumt úr henni, og það kemur
kannski í ljós, sérstaklega í
sambandi við uppsetningu á
myndum. En ég get ekki bent á
neinn ákveðinn mann í því sam-
bandi. Þeir eru sjálfsagt fjöl-
margir, og eins og yenjulega,
þegar svona umrót verður,
lendir megnið af þessu á ösku-
haugunum, en topparnir standa
alltaf upp úr, eins og margoft
hefur sannast.
—• Það er svo að sjá að þú
hafir einnig orðið fyrir tals-
verðum áhrifum frá súrrealist-
unum.
— Já, það hafa sumir þóst
sjá skyldleika við Magritt, og
það má vel vera þótt ég finni
það ekki sjálfur.
— Þú notaðir lengi vel fyrst
og fremst daufa og eins og
matta liti. Koma þar fram áhrif
frá íslenzku landslagi, sem ekki
. . . at Geirríðr mun hafa riðit honum . . ."
„ . . . börðu þeir Kötlu grjóti í hel . . ."
áttunda einkasýning, auk þess
sem ég hef verið með á sam-
sýningum bæði hér heima og
erlendis.
— Hver kennara þinna tel-
urðu að hafi haft mest áhrif á
þig?
—• Ég býst við að ég hafi orð-
ið fyrir einna mestum áhrifum
frá Sigurði, í sambandi við
teikningu. Og svo komu til vita-
skuld áhrif frá umhverfinu, og
því sem maður sá í kringum sig.
— Þú sækir mótíf þín aðal-
lega út í sveit?
— Já. Þegar ég byrjaði að
mála fór ég aðeins út í abstrak-
sjón, en féll það ekki; var með
tilraunir í þá átt í einn vetur
eða svo. Síðan hef ég að mestu
haldið mér við natúralisma,
tekið oft fyrir lítil mótíf, þann-
ig að um tíma jaðraði við ljóð-
ræna abstraksjón, fyrir svona
fjórum—fimm árum. En núna
aftur hneigist ég meira til nat-
úralisma, nákvæmari natúral-
isma. Má kannski segja að eit-
hvað votti fyrir poppáhrifum,
og jafnvel súrrealisma. Ég byggi
myndirnar nokkuð knappt upp,
svo að þetta getur komið dálítið
einkennilega fyrir stundum.
— Þú hefur málað mikið fyr-
ir norðan?
— Já, ég hef yfirleitt farið
norður á hverju sumri og gert
krítarmyndir og smáskissur, en
núna síðustu þrjú árin hef ég
einnig málað þar stærri verk,
sérstaklega þó núna í sumar, þar
sem ég er búinn að koma mér
upp góðri aðstöðu í Haga í Að-
aldal, en þar er ég fæddur. Þar
er ég með prýðilega vinnustofu,
sem ég er búinn að innrétta með
rekaviðardrumb sem burðarás
í lofti og allskonar skemmtileg-
heitum. Þar á ég að geta verið
eina þrjá mánuði á hverju
sumri, ef fjárhagurinn leyfir. f
sumar málaði ég þar í tvo mán-
uði.
— Og þú ert kennari með-
fram?
— Já, ég kenni við Mynd-
listarskólann í Reykjavík, er
búinn að kenna þar síðan 1962,
teikningu aðallega. Ég hef
ánægju af að kenna, enda gætt
þess að taka ekki meiri kennslu
28 VIKAN 40. TBL.