Vikan - 01.06.1972, Blaðsíða 39

Sc&Lcjœtiócjer&in.
*>A M
Einkaumboð
á Islandi fyrir
BLUE
BIRD
vS c&icjGeti
Melavöllum v/Rauðagerði
MSlmar:
33560 & 33562
Pósthólf 838, Reykjavík
HARRY VINCENT LIMITED
HUNNINGTON HALESOWEN WORCESTERSHIRE • ENGLAND
legur að ég fór að titra. Á næsta
augnabliki þrýsti hann mér að
sér og kyssti mig innilega.
öðruvísi en ég hafði áður ver-
ið kysst. Þetta var dásamlegt
og ógnvekjandi um leið. Svo
heyrðist hávær trumbuhljóm-
ur og hann sleppti mér.
— Þetta er marsúrki, sagði
hann, — einhvern tíma skal
ég kenna yður að dansa hann,
en nú verð ég að fara.
Hann stökk niður þrepin og
hvarf í myrkrið. Það var eins
og draumur, eins og hann hefði
alls ekki verið þarna. Ég reyndi
að jafna mig, andaði djúpt og
gekk inn í danssalinn.
Natasja var í hvítum silki-
kjól með smaragða um háls-
inn og í eyrunum. Hún stóð
hjá greifanum, Jean Renard og
nokkrum vinum þeirra. Greif-
inn hafði lyft höndinni, til að
gefa merki um að drekka af-
mælisskálina, en þá heyrðust
raddir frammi í salnum. Allir
sneru sér við og inn um dyrn-
ar kom maðurinn, sem nýlega
hafði dansað við mig á svöl-
unum. Við aðra hönd hans
gekk Vera frænka, stolt eins
og drottning, en við hina hönd
hans gekk Marya, klædd gull-
brókaðikjól með perluspöng í
dökku hárinu.
—■ Hélztu að við ætluðum
ekki að koma, Dmitri? sagði
gamla konan með hárri raust.
— Ég hef átt svolítið erfitt með
að fullvissa bróður þinn um
að Arachino er ekki síður heim-
ili hans en þitt og að við lát-
um ekki loka okkur úti af illu
umtali, hver svo sem stendur
fyrir því.
Hún leit beint framan í Na-
tösju, sem varð eins hvít og
kjóllinn sem hún var í. And-
artak hélt ég að líða myndi
yfir hana. Greifinn gekk til
móts við þau og kyssti föður-
systur sína innilega. Hann
faðmaði líka bróður sinn að sér.
— Andrei, kæri bróðir, mér
var sagt að þú værir i Káka-
sus. Ég er mjög feginn að sjá
þig hérna!
Framhald i næsta blaði.
I HÚMI
NÆTURINNAR
Framhald af bls. 33.
ég í skóla í Montreaux. Það er
yndisfagur staður á öllum árs-
tímum, jafnvel þegar föhn-
vindurinn kemur ofan úr fjöll-
unum og vatnaskrímslin þeysa
um stöðuvatnið og manni verð-
ur illt í höfðinu. Trén þarna í
kring svignuðu fyrir stormin-
um, þegar þau komu, og það
var drepandi heitt. Mamma
beið í móttökustofunni, fallegri
en nokkru sinni áður. Við
föðmuðumst og ég grét gleði-
tárum.Y En þá kom ég auga á
Timothy gegnum tárin og drep-
andi höfuðverkinn.
— Þetta er nýi pabbinn þinn,
telpa mín. Ég vona, að ykkur
komi vel saman.
Mér sýndist Timothy mjög
hár og mjög ungur, þegar hann
rétti mér höndina, brosandi.
— Kallaðu mig Tim, Vera.
Ég er búinn að gifta mig falleg-
ustu stúlkunni í heiminum. Ég
vona, að þú fyrirgefir mér það.
— Ég kallaði hann ekki Tim,
heldur Timo, og ég fyrirgaf
honum aldrei. Timothy Londale
var næstelzti sonur Bennets lá-
varðar, og hafði verið við mál-
fræðinám í Þýzkalandi, þegar
hann uppgötvaði auðvaldsríkið
hennar mömmu og smeygði sér
inn í það. Hann var níu árum
yngri en mamma, svikari, alltaf
á höttunum eftir auði og kon-
um, blankur ævintýramaður og
algjör landeyða. Og mamma,
sem var svo falleg og vel gefin
og eftirsótt, varð dauðskotin i
honum. Hún hafði gifzt honum
i kyrrþey þegar ég lá í bælinu i
hálskirtlabólgu — annars hefði
ég kannski getað hindrað það.
Nú voru þau á heimleið úr
brúðkaupsferðinni og ætluðu
að taka mig með sér heim í
skólafríinu.
— Heim! Nei, það var sann-
arlega ekkert heimili, ef Timo
var þar. Hann var ráðríkur og
allt var ætíð látið snúast í
kringum hann. Hvað mér bauð
við þessum manni, sem gerði
allt betur en allir aðrir! Hann
var bezti reiðmaðurinn, bezti
sundmaðurinn, bezta skyttan —
hann var glæsilegur í sam-
kvæmum og dansaði guðdóm-
lega — hann talaði þýzku og
frönsku með aðeins ofurlitlum
hreim, sem gerði ekki annað en
auka á töfra hans, hann var
fagur sem guð, hann var höfð-
ingi og hámenningarmaður. í
stuttu máli sagt: hann var óþol-
andi og ég hataði hann! — En
mamma var hamingjusöm, og
það óþarflega áberandi, því að
ef út í það var farið, þá var
hún nú orðin þrjátíu og fjög-
urra ára og gömul eftir aldri.
Mig sveið það sárt að sjá hana
gera sig hlægilega með þessum
„drottningarmanni“ sínum.
22. TBL. VIKAN 39