Vikan - 05.09.1974, Side 14

Hún var meö stór brjóst og
haföi stóra fætur. Um það eru
allir sammála. Mennirnir, sem
henni voru kunnugastir, gátu um
ýmsa aðra eiginleika i fari
hennar I dagbókum sinum — hún
var afar fögur, ljóshærð og svo-
litiðilla gefin, og hún kunni vel að
meta það að hafa peninga milli
handanna. „Harðger og léttúöug
stúlka, sem þótti góður sopinn og
hafði augun hjá sér, ef hún sá sér
færi á aö krækja i eitthvað,”
skrifaöi til dæmis Elliot nokkur
Coues. Hún hét Jane Barnes.
Enginn veit, hvar né hvenær
hún fæddist i þennan heim, hve
lengi hún lifði né, hvar hún dó.
Henni skýtur fyrst upp, svo vitað
sé, I marz árið 1813 I Portsmouth i
Englandi. Hún bar drykkjarföng
á borðin i einni hafnarkránna þar,
og sem slik fékk hún oft löðrunga
og margar klipur. Hún færöi sig
um set ■*- úr knæpunni og inn i
mannkynssöguna.
Jane Barnes varð fyrst hvitra
kvenna til að stiga fæti sinum —•
sinum stóru fótum — á jörð villt-
asta vestursins. Hún kom til
Ky rrahafsstrandar Banda-
riicjanna, þar sem Kólumbiaáin
fellur til sjávar klukkan 9,30 að
staðartima þann 24. april 1814.
Þetta var hvass sunnudags-
KASAKA HRÓPAÐI
SEM ÞYÐIR: ÉG EL
morgunn. Feldkaupmaðurinn,
Aixander Henry staöfestir þetta
og getur þess, að „hún hafi veriö
hið mesta augnayndi Indiánum,
sem gleyptu hana með
augunum.”
Jane dvaldist aöeins i fjórar
vikur þarna við ströndina. A þeim
stutta tlma tókst henni þó aö eiga
þrjá fullklædda elskhuga, en
samt galt hún engum þeirra
jáyrði við bónorðinu. Og hún tók
ekki heldur kvonbænum hálf-
nakins Indiána. Henni þótti svo
vond lyktin af honum.
Margir þeirra, sem nú er getið i
alfræðibókum, urðu að leggja
ýmislegt á sig til þess að komast á
siður þeirra. Og sama er að segja
um -Jane.
Captain Cook, sæfarinn frægi,
haföi lýst þvi yfir, að við Kyrra-
hafsströnd væri gnægð sæotra.
Hann hafði fengið geysihátt verð
fyrir sæotraskinn i Kina og taldi
góðar horfur á þvi, að mikils fjár
mætti afla með sæotraveiðum.
Þetta var árið 1778.
Arið 1792 sigldi Gray skipstjóri
á skipi slnu i Kólumbla frá Boston
noröur með austurströnd
Ameriku og suður rheö vestur-
ströndinpi, unz hann kom með
stórá, sem féll I Kyrrahafið. Þó að
Gray hefði átt fullan rétt á þvi að
skira ána i höfuöið á sjálfum sér,
valdi hann þann kost að skira
hana Kólumbiaá eftir skipi sinu.
Hann sendi þegar skilaboð til
Boston þess efnis, aö þarna væri
gnægð sæotra og blómlegt til
verzlunar.
Bandarikjamenn, sem tlýst
höfðu yfir sjálfstæöu riki fyrir niu
árum, tóku að reyna að vinna sér
skinnamarkaði, en yfir þeim
mörkuðum réðu Bretar enn að
miklu leyti, og sömuleiðis rikti
brezka heimsveldið i Kanada, og
aöalvigi þess var I Montreal.
Þess vegna urðu þeir, sem
ágirntust feldi sæotranna i
Bandarikjunum að sigla suður
fyrir odda Ameriku og alla leið til
Kanton á vesturströndinni. Þetta
var dýr sigllng, og kostnaðurinn
dró mikið úr mönnum að leggja i
hana.
Það varð einnig að koma upp
verzlunarmiðstöðvum á ónum-
inni vesturströnd nýja heimsins.
Arið 1810, þegar atvinnuskattur
var lagður á I Prússlandi og »
George III var úrskurðaður
veikur á geðsmunum i London,
stóö semsé kapphlaupið um það i
Ameriku, hvor yrði á undan að fá
yfirráöarétt yfir mynni
Jane Bames varð fyrst hvitrá kvenna til
þess að stiga fæti á Kyrrahafsströnd
Ameriku. í þessari grein er ságt frá Jane
og ævintýrum hennar.