Vikan - 07.11.1974, Síða 23

Gatsby
hinn mikli
— Gatsby? át Daisy eftir. —
Hvaða Gatsby?
Aður en ég gat svarað að hann
væri nágranni minn, var tilkynnt
að kominn væri kvöldverður.
Tom Buchanan tók ákveðnu taki
um handlegg mér og leiddi mig út
úr stofunni, eins og hann væri að
færa taflmann um reit.
Kattm júkari hreyfingum gengu
ungu konurnará undan okkur og
tylltu höndunum létt á
mjaðmirnar. Þær gengu fram i
rósalitt eldhúsið og það var opið
út i sólarlagið. Fjögur kerti stóðu
á borðinu og flöktu i hægri
golunni.
— Af hverju kerti, — andmælti
Daisy og gretti sig. Hún slökkti á
þeim öllum með fingrunum. —
Eftir tvær vikur er lengstur
dagur. Hún leit á okkur og
svipurinn ljómaði. — Kemur það
fyrir ykkur að þið biðið eftir
lengsta degi á árinu og missið svo
af honum? Ég bið alltaf eftir
lengsta degi á árinu og missi af
honum.
— Við ættum að gera eitthvað,
sagöi ungfrú Baker og geyspaði,
um leið og hún settist niður við
borðið, likt og hún ætlaði að
leggjast til svefns.
— Allt i lagi, sagði Daisy. —
Hvað eigum við að gera? Hún
snei^i sér ráðþrota að mér. —
Hvað gerir fólk?
Aður en ég gat svarað leit hún
skelfingaraugum á litla fingur
sinn.
— Sjáiðþið! kveinaðihún. — Ég
hef brennt mig.
Við gættum öll að þessu, —
fingurgómurinn var með svörtum
og bláum lit.
— Það er þér að kenna Tom,
sagði hún ásakandi. Ég veit að þú
ætlaðir ekki að gera það, en þú
gerðir það samt. Svona er að vera
gift svona stórum og miklum
klunna, dæmigerðum....
— Kallaðu mig ekki klunna,
andmælti Tom einarður, — jafn-
vel ekki i gamni.
— Klunni! áreittaði Daisy.
Stundum töluðu þær ungfrú
Baker báðar i einu með allri hæ-
versku og þótt kanvist mas þeirra
snerist um alla heima og geima
varð það aldrei að vanalegu
blaðri: það var nákvæmlega jafn
áferöarfagurt og hvitu kjólarnir
þeirra og hin heiðriku augu
þeirra, þar sem enginn vottur
ástriðu varð fundinn. Hér voru þær
komnar og þær umbáru okkur
Tom og gerðu viðkunnanlega til-
raun fyrir kurteisissakir að vera
skemmtilegar eöa láta aðra
skemmta sér. Þær vissu að innan
skamms væri kvöldverðurinn á
enda og skömmu siðar yrði
kvöldið einnig á enda og liðið i
aldanna skaut. Þetta var mjög
ólikt þvi sem tiðkaðist vestur frá,
þar sem menn vonuðu að hver ný
stund kvöldsins færði þeim ein-
hverja nýjung og voru þvi sifellt
aö verða fyrir vonbrigðum, eða
þá að stundirnar liðu i hreinum
ótta og tortryggni gagnvart
liðandi andartaki.
— Þú talar þannig, að ég finn
mig óviðræðuhæfan, Daisy, sagði
ég, eftir að hafa drukkið tvö glös
að fremur þurru en áhrifariku
borðvini. — Getur þú ekki talað
um uppskeruhorfur, eða þvi um
likt.
Ekki var ég að vikja að neinu
sérstöku með þessar athuga-
semd, en henni var tekið á mjög
óvæntan hátt.
— Siðmenningin er að hruni
komin, hóf Tom máls með ákafa i
röddinni. Ég er orðinn afskaplega
svartsýnn, vegna framvindu
mála. Hefur þú lesið „Uppgang
hins litaða valds,” eftir hann
þarna, Goddard?
— Ha, nei, svaraði ég og
undraðist tóninn i rödd hans.
— Jæja, en það er ágætis bók,
sem allir ættu að lesa. Þar segir
að ef við ekki gætum að okkur
muni hviti kynstofninn verða —
já, verða troðinn undir. Þetta er
allt byggt á visindum: það hefur
verið sannað.
— Tom er farinn að leggjast svo
djúpt, sagði Daisy, alvarleg og
þenkjandi á svipinn. — Hann les
flóknar bækur með löngum
orðum. Hvaða orð var þaö
sem....
— Já, þessar bækur eru allar
byggðar á visindum, áréttaði
Tom og leit óþolinmóður til
hennar. — Þessi náungi hefur
reiknað þetta allt út. Það er undir
okkur komið, hvaða kynþáttur
ræður rikjum. Við veröum aö
hafa augun hjá okkur, eða hinir
taka völdin.
— Við verðum að jafna um þá,
hvislaði Daisy og deplaði
augunum ákaflega, vegna
sólarinnar.
— Þú ættir að búa i Kaliforniu,
— hóf ungfrú Baker máls, en Tom
þaggaöi niður I henni, með þvi að
hægræða sér ábúðarmikill i
stólnum.
— Mergurinn málsins er sá, að
við erum af norrænum stofni. Ég
þú, og þú, og... Eftir orlitla þögn,
kinkaði hann kolli, til merkis um
að Daisy hefði fengið að fljóta
með, og hún deplaði augunum á
ný. — Við höfum skapað alla þá
hluti, sem þarf til að búa til
menningu, — sko, visindi og list,
og allt það. Ekki satt?
Framhald í næsta blaöi
GISSUR
GULLRASS
E.FTIR-
BILL KAVANAGU e.
FRANK FLETCUBR
Heyrðu, þú ættir ekki að vera
að telja hvern skilding eftir
henni! Hún æsist bara upp
aj þvi!
j Það er rétt hjá þér!
Ég fer hægar að
henni!
Þessi er frá;snyrtisofunni.
10 000 krónur fy rir snyrti
aögerðir á mér.
7----------------
Þetta hljómar nú
eins og
útsöluverð..
45. TBL. VIKAN 23