Vikan - 07.11.1974, Blaðsíða 35

— Já, nema siðustu mánuðina.
Ég fylgdist með öllum störfum
þeirra.
— Hvernig kom Mar el sér á
þeim árum?
— Hann reyndi að sitja á sér og
var hinn þægilegasti. Hann var
eins og skuggi læknisins og berg-
mál og hlýddi öllum boðum hans.
Þið hafið eflaust heyrt sögur um
hetjudáðir Marcels Carrier á
striðsárunum?
— Já, það er ekki laust við það,
sagði David.
— Það voru sögur, sem hann
bjó til sjálfur og sagði, þegar eng-
inn var viðstaddur til að bera þær
til baka. Herault læknir hélt sig
mest á bak við tjöldin i mót-
spyrnuhreyfingunni, en hann var
samt lifið og sálin i öllu sem gert
var. Það leit út fyrir að Marcel
væri nokkuð hugrakkur. Hann
lagði sig oft i mikla hættu, en það
var ég ein, sem vissi hvers vegna
hann var svo hugdjarfur. Ég
kynntist þvi bara of seint, til að
geta varað við honum.
— Um það bil voru tvö ástar-
ævintýri að gerast i þessu húsi.
Simone, konan sem þér hafið álit-
iö móöur yðar fram að þessu, var
aftur búin að ná sambandi við
Maurice Hurst, sem hún hafði
verið ástfangiri af um langan
tima. Hann var falinn i húsi
læknisins, þangað til hægt var að
koma honum til Spánar. Og svo
var það Ian Richardson, og ég
verð að segja yður herra Hurst,
að það var i sannleika hugrakkur
maður og ákaflega aðlaðandi.
Læknirinn hafði mikið dálæti á
honum og bar mikla virðingu fyr-
ir honum. Madeleine varð yfir sig
ástfangin af honum og Marcel
Carrier varð óður af afbrýðisemi.
Þetta var mjög hættulegt ástand
á ófriðartimum, finnst ykkur það
ekki?
— Þau komu Maurice Hurst i
burtu og svo leið að þeim degi,
sem taka átti á móti peningum til
andspyrnuhreyfingarinnar frá
Englandi. Þið hafið eflaust heyrt
hvernig það fór. Peningarnir
lentu i höndunum á Þjóðverjum,
sem höfðu frétt af þessu og biðu
fallhlifanna. Þá skipti það ekki
lengur nokkrum togum, Þjóö-
verjar letu greipar sópa og
komu hérumbil öllum meðlimum
hreyfingarinnar i fangelsi. Ég
hafði farið á markaðinn að venju
og gekk þar framhjá, sem Marcel
Carrier var að tala við þýzkan
liðsforingja. Það var reyndar
ekkert undarlegt við það, vegna
þess að faðir hans hafði mikil
skipti við Þjóðverjana og Marcel
var alltaf viingjarnlegur við þá.
Þaö sagðist hann gera til að
njósna um þá. Það eina sem mér
fannst skritið þennan morgun,
var hve kærulausir þeir virtust
vera. Annaðhvort var það, að þeir
voru svo hrokafullir að þeir tóku
ekki mark á mér, eða þá að þeir
hafa verið of ákafir, til að taka
eftir mér, svo ég heyrði brot af
samræðum þeirra. Marcel sagði:
„Það hús kemur siðast” og Þjóð-
verjinn svaraði: „Allt i lagi, en
láttu ekki gripa þig þar.”
Jafnvel þá grunaði ég hann ekki
um græzku, ekki fyrr en næsta’
dag, þegar ég fór til torgsins og
heyrði um fyrstu fangelsanirnar.
Þá varð mér ýmislegt ljóst,
meðal annars mistök sem oft
höföu skeð meðal félaga Herault
læknis, sem stundum rákust á
Þjóðverja, þar sem þeir áttu
þeirra alls ekki von eða þá að
margfaldur vöröur var haföur um
staöi, þar sem þeir bjuggust ekki
við neinum vöröum. Það var ekki
aö undra þótt Marcel Carrier gæti
verið hugrakkur, þegar hann var
sendur með þessa hópa. Hann
vissi, að hann yröi aldrei gripinn,
vegna þess að hann var Þjóð-
verjunum alltof nauðsynlegur.
Þeir höfðu einu sinni tekið hann
til fanga og hann sagði okkur, að
hann hefði kjaftað sig frá þeim.
Mér varð ljóst, að þeir höföu hót-
að honum öllu illu, til að njósna,
svo hann gerðist svikari.
Ég flýtti mér eins og ég gat, en
komst ekkert áfram fyrir her-
mönnum, svo ég varð að taka á
mig langan krók, til að komast
heim að húsinu og þegar ég kom
inn I eldhúsið, þaut Marcel fram
hjá mér. Hann var náfölur og
löðursveittur. Hann sagöi við
mig: „Farðu ekki inn, það er of
seint”, og svo þaut hann niður
trjágöngin, eins og skrattinn væri
á hælum hans.
Ég kom að þeim i lækningastof-
unni. Simone varréttkomin. Hún
hafði skroppið eitthvað út og það
var hún, sem bjargaði Madeleine
úr klóm Marcels og reyndi að
koma vitinu fyrir hann. Ian
Richardson lá á bekknum. Hann
var látinn. Madeleine kraup við
hlið hans og vafði hann að sér, svo
fast, að það varð erfitt fyrir okkur
að lösa hana frá likinu.
Viö gáfum henni koniak og þá
fór hún að tala. Hún hafði verið
Teppi yfir allt gólfið-eða stök teppi
Teppavöruhúsið PERSÍA
Skeifan 11- sími 85822
45. TBL. VIKAN 35