Vikan - 26.12.1974, Blaðsíða 36

— Vertu sæl, Sara, sagöi hann
snögglega og gekk I burtu. Hann
skellti hattinum á höfuöiö og flýtti
sér niBur landganginn, lét sem
hann sæi ekki svipinn á fólkinu,
sem haföi oröiö vitni aö
frumhlaupi hans.
'Sata flýtti sér lit aö
boröstokknum og sá hann ganga 1
land. Farangur hans var kominn
inn I vagn, sem beiö hans og hann
flýtti sér inn I vagninn og
bráölega var hann kominn úr
augsýn.
Hún snerti ósjálfrátt varir slnar
meö fingrunum og fyrirvarö sig
fyrir aö hafa hagaö sér sVona
gagnvart þeim manni, sem hún
bæöi dáöi og virti og haföi reynst
henni svo vel. Hann hlaut aö hafa
misst álit sitt á henni. Hún haföi
aldrei skammast sln eins og nú.
Hvernig datt henni llka I hug, aO
bera þennan koss saman viö
kossa Giles? Þaö var enginn vafi
á þvl, aö bak viö þennan koss
Philips bjó annaö og meira en á
bak viö kossa Giles. Þetta haföi
veriö ósjálfráö ástarjátning.
Stöasti áfangi feröarinnar varö
nokkuö leiöinlegur og þaö varö
henni mikill léttir, þegar hún gat
aö lokum gengiö á land I Montreal
meö börnin. Þeir sem ætluöu aö
halda áfram um St. Lawrence
fljótiö, eins og hún og börnin,
fundu fljótlega bátinn, sem átti aö
flytja þau upp meö fljótinu. A
þessum bátum voru franskar
áhafnir aö mestu leyti.
Nokkrir af áhöfninni komu á
land, til aö hjálpa farþegunum
upp I fljótabátinn. Einn þeirra
brosti vingjarniega, þegar hann
lyfti Robbie og Jenny um borö.
• — Svo er komiö aö yöur,
madame, sagöi hann og rétti
henni höndina. Hún hjó svolltiö
eftir raddblænum, þegar hann
sagöi „madame”, en ekki
„mam’sell”, Hann tók þaö
sennilega sem gefiö, aö hún væri
móöir barnanna. Þá rann þaö
skyndilega upp fyrir henni, aö
kannski ætti hún eftir aö eiga I
vandræöum meö aö skýra
samband sitt og þeirra. Hún
mátti eiga von á augngotum,
þegar þaö kæmi I ljós, aö hún væri
hringlaus móöri.
Um þaö bil tylft báta lagöi af
staö samstundis, meö fólk,
farangur og allskonar vörur og
þeim. var ekki róiö heldur voru
notáöir langir stjakar meö
járnoddum. Sóltjöld yfir miöjum
bátunum skýldu farþegunum fyr-
ir sólinni, en Sara valdi sér heldur
pláss aftast I skutnum, þar sem
aprilsólin yljaöi þeim vel. Hún tók
af sér hattinn og losaöi um dúöir
barnanna og henni fannst þaö
mikill munaöur aö finna goluna
leika um sig.
Feröin tók þrjár vikur og
mestan hluta leiöarinnar var
fagurt landslag á báöa bóga. Oft
sungu skipsmenn viö stjaka sina
og voru þaö oftast
þunglyndislegir söngvar og
ballööur frá heimalandinu.
A kvöldin var sett upp
strigaþak og þá oftast I landi, þar
sem kveiktir voru. eldar.
Eldtungurnar teygöu sig hátt til
lofts og unga fólkiö naut þess aö
dansa og hlaupa kringum eldinn.
Aöalmáltlöin var elduö um þetta
leyti. Skipverjar áttu aö vlsu ekki
aö sjá farþegunum fyrir fæöi, en
oft gekk af og þá voru þeir
greiöugir og skiptu meöal far-
þeganna, þvl sem þeir leyföu.
Sara var hrifirt af þessum mat og
mikill munur var á honum og
þeim óþverra, sem þau fengu um
borö I skútunni. Börnunum fannst
þetta lika, en stundum sofnaöi
Robbie, áöur en hann haföi lokiö
viö aö boröa; hann var venjulega
þreyttur á kvöldin og datt þá út af
meÖ höfuöiö I kjöltu hennar.
Og svo var þaö á heitum degi I
mal, þegar þau höföu siglt meö
ströndum Ontario vatns I nokkra
daga, aö York kom I ljós, Þetta
voru ekki stór hús, engar stór-
byggingar, en húsin stóöu nokkuö
á dreif grá og ^anelbrún I skógar-
þykkninu.
— Viö erum komin, sagöi Sara
og tók utan um bæöi börnin.
Sara spuröi til vegar á
hafnarbakkanum, spuröi hvar
gistihúsiö væri, gististaöurinn,
sem Will haföi talaö um I bréfi
slnu. Hún tók tösku sfna, stóran
fataböggul meö fötum barnanna
og einhverju smávegis, sem
Hanna haföi átt og lagöi af staö,
en börnin héldu' sér fast I
pils hennar.
Hún leit I kringum sig og reyndi
aö ganga á moldargötunni og
foröast aöalgötuna, þvi aö þar var
eöjan I ökkla og skvettist I
allar áttir undan vágnhjólum og
hófum hestanna. Það leit út fyrir
aö öll húsin heföu einkagaröa
og nú voru fyrstu ávaxtatrén aö
blómstra..
Þaö virtist vera fólk alls staöar,
masandi I dyragættum, skoöandi I
búöarglugga eöa á þönum eftir
götunum. Þarna voru indianar i
skinnfatnaöi, hermenn úr
setuliöinu I háum stígvélum
skarlatsrauöum jökkum, bændur,
I þykkum vaömálsfötum og glæsi-
lega búnir herramenn svo glæsi-
legir, aö þaö var engu likara en aö
þeir heföu meö einhverjum töfra-
brögöum sprottiö út úr aöals-
mannaklúbb I London.
Konurnar, sem flestar voru á
innkaupaferöum, voru snyrtilega
klæddar meö stórar körfur; en
svo voru nokkrar mjög glæsilega
búnar og þaö mátti telja
furöulegt, aö svo glæsilegur
tiskufatnaöur skyldi vera kominn
alla leiö til Kanada.
Þetta var án efa vaxandi borg,
ekki mjög snyrtileg, en samt var
eitthvaö notalegt viö umhverfiö
og Sara hugsaöi meö sér, aö þaö
væri alls ekki úr vegi, aö setjast
þar aö.
Hún fatin strax gistihúsiö viö
New Street, sem var rétt hjá
markaöstorginu. Þetta var frekar
lltiö bjálkahús og konan, sem
kom til dyra, var mjög snyrtileg.
Hún var áhyggjufull, þegar hún
virti fyrir sér fátæklegan
farangur Söru, börnin tvö, sem
voru oröin frekar sóöaleg eftir
feröalagiö.
— Já, ég heiti frú Cooper, sagöi
konan. — Hvers óskiö þér?
— Ég held aö herra Will
Nightingale hafi pantaö hérr
gistingu ■ I eina nótt fyrir
fjölskyldu sína, en konan hans dó
á leiöinni yfir hafiö og ég tók aö
mér, aö koma börnunum til hans.
Frú Cooper varö strax miklu
bllölegri á svipinn. — Vesalings
börnin, sagöi hún. — Komiö inn
fyrir. Þaö hefur ekki veriö pantaö
neitt herbergi, en sem betur fer,
hef ég laust herbergi, sem þér
getiö fengið.
Þetta svar hennar kom Söru á
óvart og henni leið sannarlega
ekki vel. Hvernig gat staöiö á þvi,
aö Will haföi ekki gert ráö fyrir
gistingu? Slöar um kvöldið, þegar
hún var búiri aö gefa börnunum
aö boröa og koma þeim I rúmiö,
sat hún og rabbaöi viö frú Cooper
og spuröi hana um Will
Nightingale.
— Ég hef ekki séö honum
bregöa fyrir hér, siöan slöastliöiö
haust, sagöi frú Cooper og
ruggaöi sér ákaft I stórum
ruggustól. — Þaö var rétt eftir aö
hann kom hingaö meö
fljótabátnum, eins og þér núna,
nýkominn frá gamla landinu. Ef
satt skal segja, þá koma svo
margir hingaö til mln, aö ég
gleymi þeim oft fljótlega, en ég
man eftir þessum Will
Nightingale, sennilega vegna
þess aö mér fannst nafniö fallegt.
Hann var mjög hljóðlátur maöur
og nokkuö ólikur þeim, sem oftast
koma hingaö og ætla alveg aö
kæfa mann meö spurningum.
Frú Cooper hrukkaöi enniö,
kinkaöi kolli ótt og titt og hertj á
rugginu. — Hann var eitthvað aö
tala um, aö sennilega þyrfti hann
aö panta hjá mér gistingu handa
fjölskyldu sinni seinna, en frá
þeim degi hefi ég ekki séö honum
bregöa fyrir.
— Þaö hlýtur aö hafa veriö,
Tvlbura-
merkið
22. mal —
21. júnl
Krahba-
merkið
22. júnl
23. júlf
Ljóns
merkið
24. júll -r
24. ágúst
Meyjar
merkið
24. ágúst —
23. sept.
Hrúts
merkið
21. marz —
20. april
Sem stendur er lif og
fjör i kringum þig.
Gættu þess samt að
taka ekki gleöskapinn
fram yfir það, sem
meira er vert. Geföu
þér góöan tima við að
leggja siðustu hönd á
verk, sem þú átt
bráðum að skila.
Nauts-
merkið
21. april —
21. mai
Þú elur meö þér von,
sem þú telur þó nær
fullvist, að aldrei geti
ræst. Vertu vonglaður
áfram, þvi að i þessari
viku bendir ýmislegt
til þess að þér verði að
ósk þinni.
Gleymdu vinum
þinum ekki alveg, þó
að þú hafir mikiö að
gera fyrir sjálfan þig
nú um stundarsakir.
Þeir eiga annaö skiliö
af þér. Þér verður
boðiö I kvöldverð á
þriöjudags eöa
miðvikudagskvöld.
Friður og ró er i kring-
um þigogþú kannt þvi
vel, þvi að þú ert
fremur rólyndur aö
eðlisfari. Gættu þess
þó a6 koðna ekki niöur
i aðgerðarleysi og
roluskap.
Nú hafa margir þeir,
sem fæddir eru I ljóns-
merkinu, slæma sam-
visku og til þess er rlk
ástæöa. Þetta á eink-
um við um þá, sem
eiga afmæli i júli.
Vik skal á milli vina
og fjörður milli
frænda. Gættu þess aö
hleypa engum of nærri
þér i þessari viku. Þvi
muntu sjá cftir seinna.
Blóm yrðu þér til
mikillar ánægju i
þessari viku, hvort
sem þú gæfir þau eða
þæðir.
36 VIKAN 52.TBL.