Vikan - 24.06.1976, Qupperneq 19

OEIRÐASEGGIR I VANDA
Búast má við, að lögreglan
eigi auðveldara með að
ráða við minni háttar óeirðir
í framtíðinni.
Til dæmis geta óeirðaseggir
átt von á deyfisprautu í
óæðri endann, ef þeir verða
ekki bví varari um sia.
ið kæla heitt blóðið
að slík vopn verði tekin
og vopn, sem í orðsins fyllstu merkingu eiga
uppreisnarseggjunum. Þess verður varla langt að bíða
notkun.
Óeirðaseggir frámtiðarinnar þurfa að fást viö nýstárlegan vanda, nefnilega hin
fjölbreyttustu vopn lögreglunnar. Stöðugt er unnið að tilraunum með nýjar
gerðir vopna, sem ekki miða að því að drepa andstæðinginn, heldur gera hann
1 >víaan oa skaðlausan. Þegar hafa lyfjavopn litið dagsins Ijós, rafmagnsvopn,
!ýfjavopn’eru mikið notuð til þess áð 'öéýfa dýr,
Þessir rifflar vaida tæpast dauða, heldur meiðslum.
Þeir eru nefnilega ekki hlaðnir blýkúlum,- heldur
kúlum úr tré eða gúmmíi. Óneitanlega ekki jafn
óhugnanleg vopn og lögreglan notar nú víðast hvar.
sem
þarf að rannsaka eða lækna. Á sama hátt má fara
með menn. Sá, sem verður fyrir deyfipílu, er þar
með úr leik í bili, og lögreglan getur snúið sér að
öðrum.
Unnið er að tilraunum með svokölluð kuldavopn,
sem eiga þá I orðsins fyllstu merkingu að kæla svo
rækilega blóðið í óeirðamönnum, að þeim 'erði ekki
vært, og má nærri geta um óþægileg áhrif.
Önnur uppfinning, öllu óhugnanlegri, er
I framtíðinni verður væntanlega ertiöara tyrir uppreisnarseggi að hlaupast a
rafmagnsbyssan. Úr henm er rat-
magnsleiðslu, sem getur verið allt að 100 m löng. Endi leiðslunnar festist við
fórnardýrið, og síðan getur skyttan veitt straumi af mismunandi styrkleika I
fórnardýrið.
brott frá öllu saman, þegar á ógæfuhliðina sígur því þá veröa þeir litarmerktir,
sem ekki næst til með deyfipílum eða öðru. Litinn er ekki hægt að þvo af sér,
svo að þeir nást fyrr eða síðar.
Texti: Anders Palm.
Teikningar: Sune Envall