Vikan - 24.06.1976, Blaðsíða 23

Um miðjan maí fylktu and-
stæðingar herstöðva og friðar-
sinnar íslenskir miklu liði og
freistuðu þess að ganga ,,and-
skotann ofan í jörðina” eins og
einn göngumanna í mestu
Keflavíkurgöngu til þessa orð-
aði það. Með því átti hann við
að koma hernum úr landi og
landinu úr Nato. Margmennið
í göngunni kom öllum á óvart
og áreiðanlega ekki síst göngu-
mönnum sjálfum, þvi að þrátt
fyrir nokkra veiðleitni hefur
ekki til þessa tekist að ná þeim
fjölmenna hópi manna, sem
andvígir eru amerískri hersetu
hérlendis, saman í eina öfluga
fylkingu. Sjálfsagt mun margt
vera þess. arna valdandi. Til
skamms tíma voru slíkir and-
stæðingar „vestrænna lýðræð-
ishugsjóna” kallaðir kommún-
istar, og þótti vont, því að
lengi hefur það þótt Ijótt á
íslandi að vera kommúnisti.
Nú er þó svo komið, að jafnvel
hógværustu mönnum hlýtur
að þykja sómi að þeirri nafn-
gift.
Kommúnistahræðslan mun
þó ekki ein saman vera völd að
því losti, sem verið hefur á
baráttu herstöðvaandstæðinga,
en í þeirri baráttu hefur
fámennur kjarni jafnan haft
forystu og framkvæmdir allar á
hendi, en ekki tekist sem
skyldi að þjappa lágværari
andstæðingum atómveldanna
saman að því marki, að árang-
HEWHH
BURT

, VAí
'Í iCft
SURT

ur baráttunnar yrði sem erfiði.
Herstöðvaandstæðinga hefur
nefnilega skort fé til starfsem-
innar, og ekki átt inngöngu í
gilda sjóði til skipulagðra her-
ferða á borð við vl-inga forðum
tíð,' sem lögðu allt landið
undir sig og sína lista á einum
degi. Þeir mætu menn eru
engir skussar í skipulagningu
og einhver hefur átt aura —
eða jafnvel dollara — í púkkið,
þótt mér vitanlega hafi vl-
stofnunin ekki talið fram til
skatts, og því síður skattfram-
talið hafi komið fyrir almenn-
ingssjónir. Væri það þó hin
besta skemmtan að berja
rekstrarreikninga vl-stofnunar-
innar augum. Kannski vl hafi
verið flokkað undir góðgerðar-
starfsemi og því verið skatt-
frjálst framtak.
Or því ég minntist á dollara,
er ekki úr vegi að Hta aðeins á
þá umræðu, sem orðið hefur
eftir Keflavíkurgöngu hina
miklu, þar um, hvort ekki
skuli amerlskir greiða mör-
löndunum fé nokkurt fyrir
land það, sem þeir leggja hér
undir sína dáta, pótintáta,
bombur sínar og vígvélar.
Hefur margur séð digra sjóði
dala fyrir hugskotssjónum og
litið í anda langar og breiðar
hraðbrautir þvert um gamla
Frón, auk lúxusflugvalla og
lystilegra hafna til að auðvelda
allan flutning fólks og far-
íP)
>
angurs inn til afskekktra dala
og út um allar þropagrundir.
Þetta dollaraæði, sem runn-
ið hefur á margan góðan
dreng, er svo sem engin ný
bóla, því að ,,hver sjálfum sér
næstur er” eins og segir í
kvæðinu, og „enginn getur
þjónað tveimur herrum”, svo
vitnað sé í Jesús frá Nasaret í
Galíleu. Því er nú eitt sinn
þannig varið, að þrátt fyrir
fróman svip á fermingardag-
inn hefur flestu kristnu fólki á
íslandi látið betur að fylgja
Mammoni gamla, tilbiðja
hann og þjóna honum en guði
þeim almáttugum, sem meist-
arinn frá Nasaret hélt að fólki,
og prestarnir tala um á sunnu-
dögum. Einhvern veginn er
dollarinn hugstæðari, enda
stórum fyrirferðarmeiri í aug-
lýsingum og áróðursherferðum
en guðs gjafir, sem aðeins er
japlað á við hátíðleg tækifæri.
Nú er það mestur vandi
dollaraspekúlanta, að þeir geta
ekki komið sér saman um,
hvernig amerískir „verndarar”
skuli greiða landskuldina, þeg-
ar íslenskir hafa gert þá að
leiguliðum sínum. Varfærir
menn í þessum hópi hafa bent
á þá hættu, sem því væri
samfara, að veita öllu afgjald-
inu I einu inn I veikan maga
efnahagsskrímslisins okkar,
sem þrátt fyrir óskaplegt verð-
bólguþanþol ku vera á mörk-
um mikillar sprcngingar. Vilja
hinir varfærnu því helst að
dollurunum sé hrúgað I einn
sjóð, sem síðan yrði varið til að
reisa ýmis mannvirki, og þann-
ig væri dollarasjóðnum haldið
utan við tslenskt atvinnu- og
efnahagslíf. Blessaðir menn-
irnir! Hvernig ætla þeir að
koma I veg fyrir. að íslendingar
starfi við það að slá upp fvrir
brúnum og steypa flugvellina?
Eða ætla þeir kannski að flytja
inn vinnuafl og byggja landið
annarri þjóð? Ætli það verði
ekki erfitt að halda dollara-
sjóðnum góða utan við vasa
Islendinga og veltuna I velferð-
arþjóðfélaginu, hvernig sem
farið verður að! Vonái.di kan-
inn fari bara ekki að dæmi
Auðar Vésteinsdóttur forðum
og dembi öllum sjóðnum á
nasiranar á þjóðinni. svo að úr
dreyri. Kannski það gerði ekki
svo mikið til heldur. Við
tækjum bara enn hraustlegar
undir þjóðsönginn nýja, sem
sunginn yrði við hressilegan
undirleik um leið og drengi-
legur rlkisst jóri af íslensku
bergi brotinn drægi að húni
stjörnufánann, I hvers horn
einu smástirni hefði verið bætt.
bætt.
Já, þá gæfist nú tilefni til að
þenja lungun lofti og kyrja
fullum hálsi 0 $ vors lands.
Tról.
MEÐAb ANNARRA 0RÐA
26. TBL. VIKAN 23