Vikan - 24.04.1980, Blaðsíða 17

Kristfn: Vlð söfnum fyrir annarri ævintýrareisu.
Náttúrufegurð og
friðsæld frönsku sveita-
héraðanna bættu allan
mótblástur upp ásamt
stórkostlegum héraðs-
vínum.
ófarnar og stóð þannig á falli að
straumur yrði á móti okkur.
Vélarvana til Mallorca
— Við létum því fyrirberast þarna um
nóttina og lögðum af stað snemma
næsta dag. En þegar við vorum komin
fram hjá bæ sem heitir Cadillac strönd-
uðum við skútunni þar sem við höfðum
ekki búist við 10 feta mun á flóði og
fjöru 90 milur uppi i landi. Bonný náðist
þó fljótlega á flot en við urðum að snúa
við til Cadillac og biða þar næsta flæðis.
Við komum að fyrsta hliðinu i
skurðinum um þrjúleytið na»ta dag. Við
höfðum búist við að vera í samfloti með
fleiri skútum í skurðunum þremur,
Gironne, du Midi og Robine, en við
áttum eftir samtals 117 hlið til að
komast I Miðjarðarhafið. Okkur til
mikilla vonbrigða lentum við alltaf með
fljótaprömmum eða skejnmtibátum sem
leigðir eru ferðamönnum sem ekkert.
kunna með þá að fara. En náttúrufegurð
og friðsæld frönsku sveitahéraðanna
bætti upp allan mótblástur, ásamt stór-
kostlegum héraðsvínum sem ekki eru
fáanleg annars staðar. Við nutum þvi
ferðarinnar til hins ýtrasta þrátt fyrir
smávægilega erfiðleika í hliðunum.
— Á Spáni tókum við land á Costa
Brava, þeirri frægu ferðamannaströnd,
og dvöldum þar i tvo daga. Við 'ögðum
í Port Pollensa
reyndist Miðjarðarhafið
kristalstært og fullt af
lífi.
aftur af stað þaðan í blæjalogni en nú
gerði vélin, sem annars hafði staðið sig
svo vel, uppreisn og bilaði. Ensk skúta,
sem við vorum í samfloti með, dró okkur
til næstu hafnar. Okkur til mikils
hryllings reyndist þetta alvarleg bilun og
var fyrirsjáanlegt að viðgerð á henni
mundi kosta langan tíma og mikla
fjármuni. Þetta var mjög bagalegt því nú
áttum við ekki nema þrjár vikur eftir af
sumarleyfinu. En áhöfnin á ensku skút-
unni, sem ætlaði að hafa vetrardvöl á
Mallorca, reyndist okkur frábærlega vel.
Þau buðust til að draga Bonný ef með
þyrfti, líta eftir henni ef hún yrði eftir á
Mallorca og jafnvel að gera við vélina.
Við þáðum auðvitað þetta kostaboð með
þökkum. Og ferð okkar, sem hafði
byrjað á masturslausri skútu yfir
Atlantshaf, endaði þannig á vélarvana
skútu þær 200 mílur sem við áttum eftir
ófarnar til Mallorca. Framan af fengum
við ágætis byr en svo gerði kyrra logn og
ekki um annað að ræða en taka Bonný í
tog.
Saf na til næstu stórreisu
— Fyrsti viðkomustaður okkar á
Mallorca var Port Pollensa sem er
fremur rólegur staður. Við eyddum
fyrsta deginum í að kafa innan um
neðansjávarkletta og kanna fiska og
gróðurlíf. Þrátt fyrir allar sögusagnir um
óhreinindi Miðjarðarhafsins reyndist
stjórinn þarna kristalstær og fullur af
lifi.
— Við dvöldum 6 daga á Palma en
héldum síðan til Santa Ponsa með
viðkomu í tslendinganýlendunni á
Magalluf. Þaðan fórum við til Andraix
og flugum heim. Og nú bíður Bonný i
Andraix á meðan við söfnum fé til
næstu stórreisu. Annars er ekki hægt að
kvarta undan að þessi ferð hafi verið
dýr. Hún stóð yfir í þrjá og hálfan
mánuð og kostaði okkur um 1200.000
krónur. Og í næsta sinn ætlum við að
halda okkur frá aðalferðamanna-
stöðunum. Við urðum nefnilega
áþreifanlega vör við að þar hika
kaupmenn ekki við að hækka vörur
sínar eða barþjónar drykki sína þegar
útlendingar eiga í hlut. Reynslan kenndi
okkur þó að vera alveg ófeimin við að
skila vörum þessum til baka þegar við
sáum innfædda greiða kannski helming
af þvi verði sem okkur var ætlað að
borga fyrir sömu hluti. Það kostar að
visu nokkur læti en persónulega finnst
mér allt betra en að láta plokka sig
umyrðalaust eins og landanum hættir
svooft til aðgera.
JÞ
17. tbl. Vikan 17