Vikan - 24.04.1980, Blaðsíða 42

Amana-
örbylgjuofnar:
5 geröir —
Amerísk gœðavara —
Fyrir grillstaði, mötuneyti,
söluturna og heimili.
Stentofon
kallkerfi
fyrir fyrirtœki, verksmiðjur, frystihús
og annan atvinnurekstur,
frá tveimur tœkjum og uppúr.
Kathrein-loftnet og -magnarakerfi:
Margar gerðir fyrir fjölbýlishús og
einbýli
Þjónusta á staðnum
GEORG ÁMUNDASON & CO.
SUÐURLANDSBRAUT10 - SÍMI81180 OG 35277
SABA
/Hrmana
Saba
litsjón varpstœki:
eru v-þýsk gœðavara
1 árs ábyrgð á verki
3 ára ábyrgð á myndlampa
Greiðsluskilmálar
Til 20”—22”—26”
Eru í vönduðum viðarkössum
Smásaga
Vertu
sæll,
pabbi
heima hjá sér. Hann gat lifað þægilegu
lífi. Hann hafði aldrei verið auðugur að
veraldlegum gæðum. Auður hans fólst
í að eiga og ala upp Barböru — og
Trygg.
Hann bar eldspýtu að pípunni sinni
og horfði niður á veginn sem lá út úr
þorpinu—og út úr lifi hans. Nú, jæja
hann hafði gert dóttur sína stolta. Flestir
þorpsbúar sögðu honum að þetta hefði
verið stórkostlegt brúðkaup.
Hann var enn í svörtu fötunum
sínum, með hvítu nellikuna og i svörtu
skónum og honum fannst hann ekki
falla inn í umhverfið. Hann hafði alltaf
komið hingað í „labbifötunum” sinum.
Honum varð hugsað til hinna ýmsu orða
sem Barbara hafði notað.
Hún var einstök stúlka og hún skildi
hvers vegna hann hafði ekki viljað veifa
á eftir bílnum með gestunum.
Vikum saman fyrir brúðkaupið hafði
hann barist við tilfinningar sínar.
Athöfnin og veislan voru til þess að
gleðjast með fólkinu. En hann vildi vera
hérna- uppi á hæðinni þegar
Barbara færi. En hvernig var hægt að út-
skýra slíkt fyrir stúlku á stærsta degi ævi
hennar?
Barbara hafði leyst þann vanda.
Hann hafði ekki þurft að segja neitt.
Siðustu nóttina hennar heima i litla
húsinu þeirra lagði hún handleggina um
háls hans.
Þannig hafði hún alltaf minnt hann á
hve vænt henni þótti um hann. Hún var
vön að tala alltaf i stríðnislegum en jafn-
framt hlýjum tón. En allt í einu leit hún
í augu hans og rödd hennar breyttist.
„Þú verður uppi á hæðinni þegar ég
fer á morgun, er það ekki, pabbi?”
Mótmæli hans urðu að engu. Hún
krafði hann ekki svars. Hún vissi og
skildi.
„Þetta verður alveg sérstakt, pabbi,"
sagði hún. „Sérstakt og heilagt. aðeins
okkará milli.”
„Okkar og hundsins," sagði hann þá
og brosti.
„Já, einmitt. . .” Augnaráð hennar
varð fjarrænt. „Og auðvitað Tryggur.
Hún hélt enn utan um hann og bætti
við: „Tryggur er það næstbesta sem þú
hefur gefið mér, pabbi.”
„Hvaðvar þá þaðbesta?”
Það hljóp roði i kinnar hennar og í
augum hennar blikuðu tár.
„Auðvitað þú, pabbi. Þú ert alltaf það
besta sem þú hefur gefið mér.”
42 Vlkan 17. tbl.