Vikan - 25.12.1980, Side 26

Tjaldstæði á bökkum Álku.
26 Vikan 52. tbl.
Magnús.
ÆVINTÝRI
Á
GÖNGUFÖR
svo að hann gai alveg hugsað sér að
drífa sig heim á leið í rólegheitin. sæluna
og góða grasið, en skilja okkur eftir hest-
laus í þokunni, þvi auðvitað bauð hann
dömunum með heim í sæluna. Verst
þótti okkur þó tilhugsunin um að
hrossin kæmust í mannabyggð og fólk
færi að athuga með þau.
Eitt gott kom þó út úr þessu. en það
var að Maggi uppgötvaði hvar við
vorum vegna þess að hann kom á
Huukagilsheiðarveginn við leitina og
þekkti sig þar. Komust þeir þá að þvi að
við vorum mikið norðar en við áttum að
vera og vegamótin. sem miðað var við
upphaflega. eru mikið rorðar en sýnt cr
á kortinu.
Var nú ákveðið að leggjast til svefns
og sofa eftir þörfum. enda klukkan orðin
fjögur. Vissum viðekki hvort viðættum
að hlæja eða gráta yfir þvi hvaða stefnu
þessi blessuð ferð. scnt var svo vel skipu-
lögð og undirbúin. hafði tekið og yfir
öllunt þcssum óhöppunt sent virtust clta
okkur.
8. júlí 1978
Við ákváðum að hlæja að öllu saman.
þegar við unt siðir vöknuðunt þcnnan
morgun i ágætisveðri. og trúði Eirikur
okkur fyrir þvi að þetta væri bara vegna
þess að hann væri með. því að svona
ótrúlegustu óhöpp Itcfðu clt hann frá þvi
Itann var á barnsaldri. Kont okkur Nínu
santan unt að það þyrfti mcð illu eða
góðu að reka þennan óhappadraug úr
Eiríki.
Þessi morgunkátína var samt blandin
nokkrum áhyggjunt vegna hestanna og
vegna okkar ágæta skyldfólks I
Hvammi, sem svo vel hafði reynst okkur
en myndi nú e.t.v. verða vart við hest-
ana, verða hrætt og jafnvel fara að
óntaka sig í að láta leita að okkur. Ekki
var heldur beint skemmtileg tilhugsun
að þurfa að fara til Reynis og segja að
við hefðuin týnt hestinum hans.