Vikan - 29.01.1981, Qupperneq 13

4. hluti
Framhaldssaga
Sá hlær
best ■ ■ ■
. . Ef eitthvað gengur úrskeiðis þá verðið
þið ungfrú Glenda ekki til lengur. Það er þitt
mál að sjá um þetta.” Hann hló. „Og ég er viss
um að þú vilt ekki láta Benny stúta öðru hvoru
ykkar.”
A morgni sjöunda dagsins gekk
Thomson lögreglustjóri að mér þar sem
ég var að stíga út úr bílnum mínum.
„Sæll. borgari!”
„Halló, Joe!”
Hann strauk á .sér nefbroddinn með
handarbakinu og sagði svo: „Glenda
Marsh er ekki á sakaskrá. Þú hefur
kannski á réttu að standa: kannski er
hún tækifærissinni sem notar nafn Fjár
festingar til að ná sér i viðtöl en missti
svo kjarkinn og kom sér burt."
„Prýðilegt,” sagði ég og breytti ekki
um svip.
„Já, en ég ætla samt að hafa gát á
bankanum.”
„Herra Brannigan mun verða
ánægður með jsað.”
„Þú gætir nefnt það við hann næst
þegar þú leikur við hann golf.” Hann
starði á mig en hélt svo áfram. „Þessi
hugmynd mín að ykkur Manson gæti
verið rænt er ekki svo fráleit. Hlustaðu
nú á mig: Ef þér finnst einhvern tíma að
með þér sé fylgst eða að þú sért eltur.
láttu mig vita. Ég læt þá verði fylgjast
með þér. Ég er búinn að segja það sama
við Manson."
„Þakka þér fyrir.” Svo notaði ég orða-
tiltækið hans og sagði: „Jæja, þú átt
annrikt og ég á annríkt. Við sjáumst."
og fór upp á skrifstofuna mína.
1 þili, hugsaði ég, er ég laus við Thom-
son. En ég vissi að um leið og Klaus léti
brjótast inn i bankann væri Thomson
kominn aftur á stúfana á eftir mér.
Einhvern veginn komst ég í gegnum
viðskiptastörf mín þennan sjöunda dag.
Um sjöleytið fékk ég mér steik í Howard
Johnson-veitingahúsi og fór svo heim í
ibúðina mina. Þar sat ég og beið.
Klukkan 21.00 hringdi siminn. Ég
lyfti símtólinu. Ég heyrði negrasálm
leikinn á munnhörpu.
„Svarið er já,” sagði ég.
„Allt í lagi, maður, sé þig fyrir utan
eftir fimm mínútur,” sagði Joe.
Rykugur chevrolettinn beið eftir mér
þegar ég kom út. Joe hallaði sér fram og
opnaði dyrnar og ég settist inn.
„Maður lifandi! Þú ert sannarlega að
gera það rétta,” sagði hann. „Ég var skít-
hræddur um að þú færir að reyna ein-
hver brögð. Veistu svolítið, herra Lucas?
Ég er bara niggarastrákur en mér líkar
vel við ungfrú Glendu. Mér þætti það
ferlegt ef Benny rifi hana í tætlur og það
hefði gerst ef þú hefðir reynt eitthvað
svoleiðis.”
Ég hikaði andartak og svo ákvað ég
að láta mér semja við þennan náunga,
fyrst ég yrði að vinna með honum.
„Ég hef ekki um neitt að velja, Joe,”
sagði ég. „Ég verð að gera eins og mér er
sagt.”
„Það er rétt, herra Lucas, en vertu
ekkert að brjóta heilann unt það. Þú
kemst í feitt eins og ég.”
„Það segir þú. Kannski Klaus sé ekki
eins sniðugur og hann vill vera láta."
Enn hló Joe.
„Hann er það, herra Lucas. Ég væri
ekki að taka áhættu fyrir hann ef ég
væri ekki viss um það. Ég er búinn að
5. tbl. Vikan 13