Vikan - 29.01.1981, Síða 44

sagði Þorvald ekkert eiga með barnið.
því hann hefði ekki meðgengið það enn,
og fær maðurinn það ekki. Maöurinn
fór svo búinn aftur; maðurinn kom á
Góunni, en sama vorið ætlaði ég og
dóttir mín til Ameriku með barnið og
hafði Þorvaldur frétt þaðog hvaða mán-
aðardag við ætluðum. Þorvaldur
bregður sér þá suður og kemur ofan í
Reykjavík daginn áður en við ætluðum
um borð í Kamúens. Daginn áður fórum
við niður að Helgastöðum við Reykja-
vík, þvi bóndinn þar, Guðmundur
Egilsson, sigldi til Ameriku með okkur
árið 1881.
Barnsfaðir safnar liði
Nú kemur fyrst dálítið sögulegt og
fáheyrt. Þegar við vorum nýkomin
niður að Helgastöðum, þá kemur þar
Þorvaldur bóndi með tvo menn með sér.
Ég er úti staddur. Þorvaldur yrðir á mig
og spyr, hvort dóttir mín sé hér. Ég segi:
„Jú." Þorvaldur:
„Hvarer hún?” Ég segi:
„Hún er inni í baðstofu." Þorvaldur:
„Má ég tala við hana?" Ég:
„Já.” „Þá bið ég ykkur, piltar, að
ganga inn með mér," segir Þorvaldur. Þá
gell ég viðog segi:
„Ég fyrirbýð þér, Þorvaldur, að tala
við dóttur mina með vottum. ellegar þá
að hún skal þér engu orði svara, svo að
þú getir ekki vitnað neitt upp á hana."
Þorvaldur ansar þessu ekki; hann var
kominn inn í bæjardyr, snýr þar aftur og
út, og heim í Reykjavík og hinir 2 með
honum.
Morguninn eftir. rétt eftir fótaferð, sé
ég, hvar koma 12 menn heldur stór-
vaxnir og gerðarlegir heim að Helga-
stöðum. Þetta er þá Þorvaldur með
11 menn með sér, einvalalið úr Reykja-
vík; sé ég þá strax, að það muni eiga að
taka barnið af dóttur minni með liðssafn-
aði og fara í handalögmál. Svo stóð á. að
dóttir mín og fleira fólk svaf unt nóttina
út á hjalllofti, og var hún þar þá. er þeir
komu, hljóp ég þá inn i hjallinn og upp i
stigagatið og beiddi dóttur mína að hafa
hljótt um sig og láta ekki barnið hljóða,
svo þeir fyndi hana ekki. Kom ég svo út i
því er þeir komu að bænum. Þá spyr
Þorvaldur mig að, hvar dóttir min sé? Ég
var þá hálf öfugur í svari og segi:
„Ég er ekki alltaf að gá að, hvar hún
er og allra síst fyrir þig; þér hefur ekki
farist svo vel við hana.”
Hann svarar þessu ekki, en gengur
einn í bæinn og leitar hennar, en finnur
ekki. Svo gá þeir allt i kring um bæinn
og staðnæmast svo i einum hóp rétt fyrir
framan hjallinn og tala um, hvað hún
muni hafa farið. En i því að þeir eru að
tala um, hvar hún muni vera, þá hlær
barnið svo hátt hjá henni, að þeir heyra
og segja: „Hér er hún." Og með sama fer
Þorvaldur inn i hjallinn, upp stigann,
lýkur upp hleranum og segir við hana:
Skríður til skarar
„Ég vil fá hjá þér drenginn, þar þú
segir, að ég eigi hann." En hún kvað nei
við og sagðist halda honum meðan hún
gæti og það skyldi höndum skipta; en
hann skyldi ábyrgjast, og meö það
gengur hann út aftur til hermanna sinna
að tala við þá. En nteðan fór ég inn i
hjallinn og segi henni og öðrum manni
til að láta aftur hlerann og þau standi á
honum bæði svo öflugt, að þeir hafi
hann ekki upp. því ef þeir komast upp í
loftið, munu þeir halda þér en taka
barnið. Svo fer ég út aftur og heyri
álengdar, að það er í umræðu hjá þeint,
að 3 þeir öflugustu af köppunum eiga
að fara upp á loftið og taka barnið frá
henni. Og svo fór því nær allur hópurinn
inn I hjallinn; þar var einn útvalinn til
atlögu upp stigann, Þórður Þórðarson
frá Vigfúsarkoti. frískur maður og
frækinn, En þá. er hann er kontinn
nokkuð upp I stigann, þá kippi ég undan
honum fótunum ofan úr stiganum. Þá
skipar hershöfðinginn einum aí
köppunum að halda mér, hann gegnir
því og leggur hendur á mig. Svo fer
Þórður upp stigann aftur, en þá vildi
svoleiðis til, að ég náði minum höndum
lausum og rykkti mér að stiganum og
náði fótunum undan Þórði aftur, þá skip-
aði forstjórinn öðrum manni til að halda
mér, og var þeirri skipun hlýtt, svo nú
var ég frá allri vörn og kominn i úlfa-
kreppu. Þá fer Þórður í þriðja sinn upp
stigann, er þá kona mín. Rúnveldur. þar
nærstödd og kippti enn fótunum undan
Þórði; þá var einum manni skipað að
halda henni. svo nú voru 6 búnir að fá
vinnu; 3 að halda okkur og 3 i loftið að
taka barnið. en 5 voru þá eftir til
áhlaupa eða atlögu, ef þörf gerðist, svo
allvel var nú áskipað. Og enn fór Þórður
i fjórða sinn upp í stigann og neytti nú
allrar orku og t'ók á honuni stóra sínunt
að sprengja upp hlerann, en þau stóðu á
honum og settu bökin undir súðina, en
þá kom hátt brakahljóð i stigann. þegar
Þórður hamaðist i honum, þá kallar
Þorvaldur upp og segir, Þórður farðu
varlega i stiganum, viðerum hér i leyfis-
leysi inni og getur orsakað illt, ef
eitthvað brotnar, ég sé ekki annað, en
við verðum að hætta við það að þessu
sinni. Þá hætti Þórður við að reyna að
lyfta upp hurðinni, því að hann var líka
búinn að fullreyna sig á því. Fór hann
svo ofan úr stiganum, og þá var skipað
að sleppa okkur hjónunt. Fór svo öll
fylkingin út úr hjallinum með tómar
hendur og þar skammt frá hjallinunt. i
einn hóp, og töluðu þar eitthvað saman.
erég heyrði ekki.
Leitað liðs
En að litlum tima liðnum ganga 4
rnenn úr hópnum, Þorvaldur sjálfur og 3
aðrir, þeir úrræðabestu, heim i Reykja-
vík. en 8 sátu eftir, er áttu að passa
uppá, ef að tækifæri gæfist til að fanga
barnið. Ég sagði dóttur minni að vera
kyrr í hjallloftinu með barnið, á meðan
ég brygði mér heim I R.vík. Ég fór og
klagaði fyrir bæjarfógeta Theódór, aðég
og mín familía hefðum ekki húsfrið á
Helgastöðum fyrir 12 mönnum. Okkur
hjónunum var haldið eins og stórglæpa-
mönnum og þeir ætli að taka með
mannsöfnuði og ræningjaaðferð barnið
úr fangi dóttur minnar, þvert á móti
landsins lögum. Hann svarar þessu stutt-
lega og segir, að þetta muni vera orðum
aukið og hann hafi enga tið nú að sinna
því. Ég segi:
„Þér eruð þó skyldugur til að sinna
þessu eða að skipa pólitíunum að stilla
til friðar. En ef að þér gefið þessu engan
gaum. skaf. ég þá finna amtmann og
vita. hvað hann segir." Þá fær hann
nokkra umbreytingu og segir:
„Ég kem sjálfur eftir hálftíma eða
sendi menn inn að Helgastöðum."
Ég trúði fógetanum uppá þetta og fór
með það, en grunaði þó, að hann mundi
vera í vitorði með Þorvaldi. en ekki með
mér eða friðnum og mundi vera lítið á
hans orð að ætla eins og lika fram kom.
því að hann kom aldrei og engir menn
frá honum.
Nú kem ég inn að Helgastöðum aftur,
og er eins og var, þessir 8 biðu þarna og
dóttir min I hjallinum. Þá var kominn
timi til að flytja góss og fólk um borð i
skipið, því Kamúens ætlaði á stað
síðdegis. Nú þurfti eitthvað til bragðs að
taka, þó umsátrið væri. en Þorvaldur
var ekki kominn aftur og hugsaði ég. að
ekki batnaði að bíða eftir honum. Það
ætluðu 7 karlmenn um borð og 5
kvenmenn. ég beiddi þetta fólk að konta
að hjalldyrunum og gerði það það, og
44 Vikan 5. tbl.